Τρείς εβδομάδες μετά τη ναυμαχία του Γκουανταλκανάλ στον Νότιο Ειρηνικό ωκεανό, το Αμερικανικό Ναυτικό θα αντιμετωπίσει για άλλη μια φορά το Ιαπωνικό: σε μια νυχτερινή μάχη που θα αποδειχθεί μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές ήττες των ΗΠΑ στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μέχρι το Φθινόπωρο του 1942, η μάχη στο νησί του Γκουανταλκανάλ έγερνε υπέρ των Αμερικανών, με τον αμερικανικό στόλο να έχει αποκλείσει τελείως την ιαπωνική φρουρά. Το φάσμα της πείνας είχε αποδειχθεί η υπ’ αριθμόν ένα αιτία θανάτου/εξάντλησης των Ιαπώνων στρατιωτών στο νησί. Πολλοί από τους οποίους έφταναν να σκοτώνουν τους συναδέλφους τους για μια μερίδα ρύζι ενώ όσοι απέμεναν ήταν πολύ αδύναμοι για να κουνηθούν, πολύ περισσότερο για να πολεμήσουν.
Το Ιαπωνικό Ναυτικό χρησιμοποίησε υποβρύχια για να ανεφοδιάσει τη δοκιμαζόμενη φρουρά αλλά ο όγκος εφοδίων που ήταν απαραίτητος ήταν πολύ μεγαλύτερος. Νεώτερη τακτική έκανε χρήση στολίσκων ταχυκίνητων αντιτορπιλικών, που προσέγγιζαν με μεγάλη ταχύτητα ερημικές παραλίες κατά τη διάρκεια της νύχτας, για να αποφύγουν τον εντοπισμό από την αμερικανική αεροπορία. Οι αποστολές αυτές διαρκούσαν ελάχιστα λεπτά, συχνά αφήνοντας τα εφόδια στη θάλασσα μέσα σε βαρέλια, για να παρασυρθούν από τα ρεύματα στις παραλίες και να συλλεγούν από τους πεινασμένους Ιάπωνες στρατιώτες. Οι Αμερικανοί αποκαλούσαν τις αποστολές αυτές Tokyo Express και ήταν αποφασισμένοι να τις σταματήσουν.
Στις 30 Νοεμβρίου 1942 λοιπόν, αμερικανική μοίρα πέντε καταδρομικών και τεσσάρων αντιτορπιλικών εκτελεί νυχτερινή επίθεση εναντίον οκτώ ιαπωνικών αντιτορπιλικών κοντά στην περιοχή Τασσαφαρόγκα του Γκουανταλκανάλ. Χρησιμοποιώντας πληροφορίες της αντικατασκοπίας για τη θέση και τη δύναμη των ιαπωνικών μονάδων και έχοντας το πλεονέκτημα του ραντάρ, τα αμερικανικά πλοία άνοιξαν πρώτα πυρ βυθίζοντας ένα αντιτορπιλικό (Takanami).
Η συνέχεια στο Military History
