Ιαπωνικές δυνάμεις αποκλείουν και καταλαμβάνουν το μικρό νησί του Ταρακάν στο Βορειοανατολικό Βόρνεο, κατά το Β’ Παγκόσμιο.
Το 250 τετραγωνικών χιλιομέτρων νησί είναι γεμάτο έλη αλλά φιλοξενεί σημαντικά αποθέματα πετρελαίου και βρισκόταν υπό Ολλανδικό έλεγχο, καθώς αποτελούσε μέρος των Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών, όπως κι όλο το Βόρνεο. Πετρέλαιο είχε εντοπιστεί από Ολλανδούς εξερευνητές ήδη από το 1863 αλλά έπρεπε να φτάσουμε στο 1905, όπου η εταιρεία Koninklijke Nederlandsche Petroleum Maatschappij (προπομπός της SHELL) άρχισε να εκμεταλλεύεται συστηματικά τις πηγές κατασκευάζοντας εγκαταστάσεις άντλησης, διύλισης και αποθήκευσης.
Μέχρι το 1925, το νησί είχε τρεις λιμενοβραχίονες για πετρελαιοφόρα που φόρτωναν τα 57.000 βαρέλια που αντλούνταν σε μηνιαία βάση. Τις παραμονές του πολέμου, η παραγωγή πετρελαίου είχε αυξηθεί σε έξι εκατομμύρια βαρέλια το χρόνο. Το 1942, λίγες εβδομάδες μετά την επίθεση των Ιαπώνων κατά των Ευρωπαίων και Αμερικανών στον Ειρηνικό, οι 700 περίπου πετρελαιοπηγές, το διυλιστήριο αλλά και το στρατηγικής σημασίας αεροδρόμιο, στοχοποιήθηκαν από τις ιαπωνικές δυνάμεις, που “διψούσαν” για πρώτες ύλες, κυρίως καύσιμα.
Στις 03:00 το πρωί της 11ης Ιανουαρίου 1942, μια δύναμη 6.600 Ιαπώνων στρατιωτών, με συνοδεία αντιροπιλικών και ναρκοθηρευτικών εθεάθη από αναγνωριστική αεράκατο εγείροντας τη φρουρά του νησιού, που ακολουθώντας τις εντολές του γενικού διοικητή ξεκίνησε να καταστρέφει τις υποδομές.
Η συνέχεια στο Military History
