Με την έναρξη των εχθροπραξιών του Β’ Βαλκανικού Πολέμου, ο Ελληνικός Στρατός εκκαθαρίζει την πόλη της Θεσσαλονίκης από τα βουλγαρικά στρατεύματα. Είναι η πρώτη μάχη μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων και εν πολλοίς άγνωστη στο ευρύ κοινό.
Τον Οκτώβριο του 1912 (κατά τον Α’ Βαλκανικό) η Θεσσαλονίκη ήταν στόχος της προέλασης τόσο του Ελληνικού στρατού (στρατιά Θεσσαλίας) όσο και του Βουλγαρικού. Στις 25 Οκτωβρίου (Παλιό Ημερολόγιο) μετά τη μεγάλη μάχη των Γιαννιτσών, ο ελληνικός έφτασε έξω από τη Θεσσαλονίκη και απαίτησε την παράδοση της φρουράς της. Μετά από κάποιες κωλυσιεργίες ο φρούραρχος, Ταχσίν πασάς, παρέδωσε την πόλη στις 26, με τα πρώτα ελληνικά τμήματα να υψώνουν την ελληνική σημαία στις 27 Οκτωβρίου και να ακολουθεί η θριαμβευτική είσοδος του διαδόχου-αρχιστρατήγου στις 28.
Την ίδια μέρα, έφτασαν στην περιοχή του Λαγκαδά και βουλγαρικά στρατεύματα με σκοπό να καταλάβουν την πόλη. Μόλις διαπίστωσαν ότι η πόλη είχε ήδη παραδοθεί, απαίτησαν να εισέλθουν και να εγκατασταθούν και αυτοί ως συμμαχικά στρατεύματα. Οι Έλληνες, γνωρίζοντας καλύτερα, τους αρνήθηκαν αλλά για λόγους συμβολικούς, μετά την επιμονή του Βουλγάρου στρατηγού Τεοντόρωφ, επέτρεψαν την είσοδο του ιδίου και δύο ταγμάτων στην πόλη.
Η συνέχεια στο Military History
