Αρχίζει στις 29 Ιουνίου (16 Ιουνίου με το παλιό ημερολόγιο) ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος με την επίθεση των Βουλγάρων κατά των πρώην συμμάχων τους, Σέρβων και Ελλήνων. Με τον Α’ Βαλκανικό -δηλαδή του συνασπισμού των τεσσάρων βαλκανικών κρατών κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας- να έχει λήξει με πρωτόγνωρη επιτυχία από πλευράς τους, τα προβλήματα της μετέπειτα συνεργασίας έγιναν γρήγορα περισσότερο από εμφανή.
Στην ουσία, η σύμπηξη της Βαλκανικής Συμμαχίας δεν έγινε με την οργανωμένη επαφή της Σερβίας, της Βουλγαρίας, της Ελλάδας και του Μαυροβουνίου, αλλά με επιμέρους διμερείς συμφωνίες, για χώρους δράσης και αντίστοιχα ανταλλάγματα. Την αρχική Σερβο-Βουλγαρική συμφωνία που καθόριζε την κοινή δράση σε Μακεδονία, Βοσνία και Θράκη, ακολούθησε σύντομα η Ελλάδα με συμφωνία με τη Σερβία, για να συνεχιστεί το γαϊτανάκι με συμφωνία Μαυροβουνίου με τη Σερβία. Γεγονός ήταν πως ενώ κοινός σκοπός του πολέμου ήταν η εκδίωξη των Οθωμανών από τα βαλκανικά εδάφη, οι εδαφικοί στόχοι κάθε έθνους αλληλοκαλύπτονταν, ειδικά στην περιοχή της Μακεδονίας. Αυτή ήταν η αιτία ξεσπάσματος του β΄γύρου των συγκρούσεων.
Οι τύχες του πολέμου έφεραν τους Έλληνες στη Θεσσαλονίκη πριν από τον Βουλγαρικό στρατό, ενώ ακόμα και οι Σέρβοι προέλασαν νοτιότερα από ότι αρχικά είχε συμφωνηθεί με τους Βουλγάρους. Ως αποτέλεσμα η Βουλγαρία θεωρούσε τη σύγκρουση αναπόφευκτη και ενώ ο στρατός της ήταν κινητοποιημένος, χτύπησε πρώτη.
Η συνέχεια στο Military History
