Στη Νότια Αφρική, μια φάλαγγα του βρετανικού στρατού πέφτει σε ενέδρα των Μπόερ καθώς διασχίζει μια ποτάμια διακλάδωση, κατά το Δεύτερο Πόλεμο των Μπόερς. Οι τελευταίοι ήταν απόγονοι λευκών αποίκων, κυρίως Ολλανδών, Γερμανών και Σκανδιναβών, που εγκαταστάθηκαν στη Νότια Αφρική αρχικά γύρω από το ακρωτήρι της Καλής Ελπίδος. Πολλοί ήταν υπάλληλοι της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών που χορηγούσε γη και αφορολόγητη διαμονή, στην κατά μεγάλο μέρος ακατοίκητη γη.
Μαζί με δούλους που εισήγαγαν από τις ολλανδικές αποικίες, οι 60.000 περίπου έποικοι Μπόερς έζησαν για 50 χρόνια ως αγρότες και κτηνοτρόφοι, μετακινούμενοι συχνά και αντιμετωπίζοντας το δύσκολο περιβάλλον.
Το 1795, με την έναρξη των πολέμων της γαλλικής επανάστασης στην Ευρώπη, η Γαλλία κατέλαβε την αποικία και εγκατέστησε φρουρά, θεωρώντας τη μέρος της Ολλανδικής επικράτειας με την οποία βρισκόταν σε πόλεμο. Η γαλλική διοίκηση δεν κράτησε παρά μερικούς μήνες. Βρετανικά πλοία αποβίβασαν στρατιωτικές δυνάμεις και εκδίωξαν τους Γάλλους, βλέποντας την παρουσία τους στο “Ακρωτήριο”, ως κίνδυνο για την επικοινωνία της Βρετανίας με την Ινδία.
Με τη συνθήκη της Αμιένης, η αποικία του Ακρωτηρίου επέστρεψε στην Ολλανδία αλλά το 1814, η μικρή ημιαυτόνομη δημοκρατία εκχώρησε την κυριαρχία των παραλίων περιοχών στους Βρετανούς, με τους λευκούς γηγενείς κατοίκους της να αποσύρονται στην ενδοχώρα, όπου οργανώθηκαν σε δύο αυτόνομες δημοκρατίες: τη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία (Τρανσβάαλ) και το Ελεύθερο Κράτος της Οράγης, που δήλωναν και τα δύο την απεξάρτησή τους από τα βασιλόφρονα κράτη της Ευρώπης.
Η συνέχεια στο Military History
