Δημοσιεύεται το διάταγμα του Ι. Καποδίστρια για την ίδρυση της Στρατιωτικής Σχολής των Ευελπίδων, για την παροχή ικανών και μορφωμένων στελεχών στον τακτικό στρατό. «…δια την στρατιωτικήν και επιστημονικήν εκπαίδευσιν των νέων καλών οικογενειών, οι οποίοι όφειλαν μιαν ημέραν να εισέλθουν ως Αξιωματικοί εις το Τακτικόν Σώμα…», όπως σημείωνε ο ίδιος ο Καποδίστριας.
Η ιστορία της Σχολής συνδέεται άμεσα με το γενικό σχέδιο του Καποδίστρια για την οργάνωση του νέου ελληνικού κράτους, της οικονομίας και των υποδομών. Από τα χρόνια της επανάστασης είχε γίνει σαφές πως κάθε στρατιωτικό σώμα, για να είναι αποτελεσματικό, όφειλε να αποκοπεί από τον τοπικό χαρακτήρα του και την αφοσίωση των ανδρών προς τον οπλαρχηγό τους. Αντίθετα έπρεπε να γίνει τακτικό σώμα, στελεχωμένο με αξιωματικούς επιστημονικά καταρτισμένους και ομοιόμορφα γυμνασμένους στην σύγχρονη στρατιωτική τέχνη, γνώσεις που θα περνούσαν με την εκπαίδευση στους υφισταμένους τους, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ήδη, κατά τα χρόνια της επανάστασης ιδρύθηκαν κάποια μικρά τακτικά σώματα, κυρίως με πρωτοβουλία Ελλήνων του εξωτερικού και Φιλελλήνων αξιωματικών με στρατιωτική επμπειρία από τους Ναπολεόντειους πολέμους. Αυτά ξεχώρισαν για την πολεμική τους αρετή αλλά οι ανάγκες σε χρήματα και υλικά και η έλλειψη εκπαιδευμένων ανδρών τα καταδίκασαν σε μαρασμό και διάλυση. Προς το τέλος της επανάστασης, ωστόσο, η αξία του τακτικού στρατού είχε γίνει κατανοητή τόσο στους στρατιωτικούς ηγέτες της Ελλάδας όσο και στους πολιτικούς και οι τελευταίες μάχες έγιναν με πειθαρχημένα στρατεύματα, αν και η εμφάνιση και ο εξοπλισμός τους πόρρω απείχε από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά.
Η συνέχεια στο Military History
