Ένα έτος μετά την ανακήρυξή του σε αυτοκράτορα, ο Ναπολέων Βοναπάρτης αντιμετωπίζει τους ενωμένους στρατούς Αυστρίας και Ρωσίας στο Αούστερλιτς της αυστριακής Μοραβίας (στη σημερινή Τσεχία). Υστερώντας αριθμητικά (67.000 άνδρες έναντι 86.000), θα κατορθώσει μέσα από ένα προσεκτικά οργανωμένο σχέδιο παραπλάνησης, να παγιδεύσει τους εχθρικούς στρατούς και να τους καταστρέψει.
Το 1805, ο Ναπολέων Βοναπάρτης βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του. Νικητής των εκστρατειών στην Ιταλία με κορύφωση τη μάχη του Μαρένγκο, είχε ανακηρυχθεί βασιλιάς της Ιταλίας, είχε κατορθώσει να ελέγξει την πολιτική κατάσταση στη Γαλλία και να εξοβελίσει κάθε αντίσταση στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Επόμενος στόχος του ήταν η Βρετανία, ο μοναδικός αντίπαλος που αντιστεκόταν στην μετεωρική άνοδό του.
Ο Ναπολέων είχε αναδιοργανώσει τον στρατό του συγκεντρώνοντας 180.000 περίπου εμπειροπόλεμους άνδρες στη βόρεια Γαλλία για εισβολή στο βρετανικό έδαφος, αλλά όσο ο βρετανικός στόλος έλεγχε τα στενά της Μάγχης, η εισβολή θα έπρεπε να περιμένει. Ο Ναπολέων είχε δώσει εντολές στον διοικητή του γαλλικού στόλου, ναύαρχο ντε Βιλνέβ, να εκτελέσει ένα περίπλοκο σχέδιο παραπλάνησης. Εκκινώντας από τα λιμάνια της Μεσογείου, ο γαλλικός στόλος θα κατευθυνόταν στον Ατλαντικό ωκεανό προσποιούμενος εισβολή στις Ολλανδικές Αντίλλες, οπότε θα διέκοπτε το εμπόριο με την Αμερική. Ο βρετανικός στόλος θα τον ακολουθούσε και τότε, ο γαλλικός, αφού διέφευγε της προσοχής του, θα ενώνονταν με τον ισπανικό στόλο που είχε πρόσφατα συνταχθεί στο πλευρό της Γαλλίας και μαζί θα έπλεαν στο Βορρά, όπου θα διεκπεραίωναν ανενόχλητοι τη γαλλική στρατιά εισβολής στο Βρετανικό έδαφος.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 21 Οκτωβρίου 1805: Ναυμαχία του Τραφάλγκαρ, η Βρετανία κυρίαρχος των θαλασσών
Το περίπλοκο σχέδιο έδειχνε προς στιγμήν να πετυχαίνει, με τον γαλλικό στόλο να διαφεύγει της προσοχής του Βρετανού ναυάρχου Νέλσωνος αλλά καθυστερήσεις, έλλειψη πείρας των πληρωμάτων και οι αναστολές από την πλευρά του Γάλλου ντε Βιλνέβ, έφεραν τους Βρετανούς στο Τραφάλγκαρ, στις ισπανικές ακτές, όπου εξανάγκασαν Γάλλους και Ισπανούς σε μια από τις μεγαλύτερες και καταλυτικότερες ναυμαχίες της σύγχρονης ιστορίας. Ο Νέλσων κατόρθωσε σε λίγες ώρες να εκμηδενίσει τους δύο στόλους ακυρώνοντας τα σχέδια του Βοναπάρτη και εξασφαλίζοντας τη Βρετανική κυριαρχία στις θάλασσες για τα επόμενα 100 χρόνια.
Ο Ναπολέων ήταν έξαλλος με τα νέα. Ο μεγάλος στρατός του είχε συγκεντρωθεί μάταια ενώ ο Βρετανός πρωθυπουργός, Γουίλιαμ Πιτ ο νεότερος, εξασφάλιζε ήδη, με τον βρετανικό χρυσό, συμμάχους για να προκαλέσουν τον Ναπολέοντα στο πεδίο της μάχης. Αυτοί προήλθαν από τις παραδοσιακές μοναρχίες της Ευρώπης που απεχθάνονταν τον Βοναπάρτη, ως χυδαίο προϊόν της Γαλλικής Επανάστασης, που έπρεπε να εξαφανίσουν προτού δώσει το παράδειγμα σε άλλους ταραχοποιούς μεταξύ των λαών που κυβερνούσαν. Η Αυστρία, που είχε ταπεινωθεί στα πεδία μαχών της Ιταλίας ήταν η πρώτη που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα συγκεντρώνοντας στρατό στο νότιο Ρήνο ενώ η Ρωσία, παραδοσιακός πυλώνας της μοναρχίας, είχε ήδη στρατεύματα που βάδιζαν για να συνενωθούν με τους Αυστριακούς και να αντιμετωπίσουν μαζί τη γαλλική στρατιά.
Η συνέχεια στο Military History
