Ο ρωσικός στρατός του τσάρου Πέτρου σταματά ένα απόσπασμα 12.000 Σουηδών και 4.500 αμαξών, από το να ενωθεί με την κύρια δύναμη του Σουηδικού στρατού στην Ουκρανία.
Η Ρωσία έκανε τα πρώτα της βήματα για να ανέλθει τότε στο βάθρο των ισχυρών δυνάμεων της Ευρώπης. Αν και μεγαλύτερη σε όρους έκτασης και πληθυσμού, παρέμενε κοιμώμενος γίγαντας, με ξεπερασμένες δομές και αδυναμία να εκμεταλλευτεί τις παραγωγικές δυνάμεις της. Αντίθετα, η Σουηδία της εποχής αποτελούσε την πιο οργανωμένη και ισχυρή χώρα της βόρειας Ευρώπης. Ειδικά η καλή οργάνωση του στρατού, της επέτρεψε να επικρατήσει τόσο στην κεντρική Ευρώπη -αποσπώντας κομμάτια της Γερμανίας και της Πολωνίας- όσο και στον Φιννικό κόλπο.
Η Σουηδίας έτσι απέσπασε μια σειρά ρωσικών λιμένων της Βαλτικής, τα μόνα που δεν πάγωναν στη διάρκεια του χειμώνα και μάλιστα σε μια περίοδο που η Ρωσία αντιμετώπιζε μια διαλυτική σειρά εξεγέρσεων και εσωτερικής αναταραχής. Ωστόσο ο νέος τσάρος Πέτρος ήταν αποφασισμένος να διεκδικήσει την έξοδο προς τη θάλασσα για το ρωσικό ναυτικό και τον νέο εμπορικό στόλο που σχεδίαζε. Η απόφαση αυτή τον έφερε σε ευθεία αντιπαράθεση με τη Σουηδία.
Η συνέχεια στο Military History
