Οι εικόνες που φτάνουν από το Ναγκόρνο Καραμπάχ, αλλά και τα σύνορα της Αρμενίας, δείχνουν απελπιστικές σκηνές καταστροφής συστημάτων SA-8B από αζέρικα UCAV Bayraktar TB2. Είναι πολύ πιθανό, τα αζέρικα ΤΒ2 να τα πετούν έμπειροι τούρκοι χειριστές, με πολλές ώρες σε επιχειρήσεις. Τα UCAV συνδυάζονται με τον MAM-L της Roketsan, και οι επιτυχίες απέναντι στα OSA-AK είναι εύκολα αποδείξιμη. Πολύ πρόσφατα είχαμε γράψει άρθρο για το πόσο παρωχημένα είναι τα SA-8B, που καταναλώνουν πόρους, ενώ στην πραγματικότητα ελάχιστα μπορούν να προσφέρουν. Διαβάστε το άρθρο παρακάτω…
Για την ακρίβεια, θέλουμε να τονίσουμε τις εξής γραμμές… Αυτό που θέλουμε να πούμε, είναι πως οι SA-8B ελάχιστα προσφέρουν στον ΕΣ, και η απόσυρσή τους πρέπει να γίνει άμεσα, απελευθερώνοντας πολύτιμους ανθρώπινους πόρους από το Πυροβολικό. Αντιλαμβανόμαστε πως οι SA-8B είναι θεωρητικά το όπλο με τη μεγαλύτερη εμβέλεια Α/Α άμυνας στα νησιά, αλλά θα πρέπει να δούμε τι πραγματικά μπορεί να προσφέρει στις δυνάμεις του ΕΣ. Τη στιγμή μάλιστα, που οι γείτονες θα εξαπολύσουν τέτοιο κύμα ηλεκτρονικού πολέμου, που θα παγώσουν όλες οι ασύρματες επικοινωνίες.
Αναβαθμίζοντας την αντιαεροπορική ομπρέλα της ΑΣΔΕΝ – OSA και ASRAD
Δυστυχώς, οι Τούρκοι εφαρμόζουν τακτικές στην Αρμενία, που έχουν ήδη αναπτύξει για την αντιμετώπιση των ελληνικών SA-8B. Δεν γνωρίζουμε γιατί οι μέγιστης εμβέλειας 15 χιλιομέτρων πύραυλοι των SA-8B δεν μπορούν να καταρρίψουν τα Bayraktar, αλλά πρέπει να σκεφτούμε πως ο στόχος που παρουσιάζουν σε ένα παρωχημένο ραντάρ σαν αυτό του SA-8 δεν επιτρέπει τον καίριο εγκλωβισμό, ενώ μην ξεχνάμε πως οι επιχειρήσεις γίνονται σε ένα κορεσμένο από ECM περιβάλλον. Αν και θεωρητικά το SA-8B μπορεί να εγκλωβίσει το στόχο του με κάμερα, εντούτοις δεν έχει καμία δυνατότητα στο σκοτάδι. Συνεπώς, οι Αρμένιοι προσπάθησαν, αλλά είναι προφανές πως η αντιμετώπιση των MALE UCAV όπως τα Bayraktar απαιτεί πλέον σύγχρονα ραντάρ, κι όχι απολιθώματα του Ψυχρού Πολέμου.
Ρωσικά Α/Α συστήματα SA-8 Gecko στην αμερικανική άσκηση «Red Flag-Alaska»
Αν στην εξίσωση βάλουμε τους αερόψυκτους κινητήρες του πήγματος, και τις μεγάλες ανάγκες σε πλήρωμα και συντήρηση, η θέση των SA-8B επιμένουμε πως είναι σε μουσείο. Ή έστω, σε παραχώρηση σε κάποιο φιλικό κράτος, που δεν έχει να αντιμετωπίσει απειλές όπως αυτές που θα αντιμετωπίσουν τα νησιά μας. Υπηρέτησαν 25 χρόνια, πρόσφεραν όσα μπορούσαν, καιρός είναι να τα αποχωριστούμε.
