To «αποκρουστική» είναι μια δυνατή λέξη. Αλλά δεν είναι αρκετά δυνατή για να περιγράψει τις ταραχές των τελευταίων ημερών στους δρόμους της Βρετανίας. Από τότε που τρία κορίτσια δολοφονήθηκαν στο Σάουθπορτ, στις 29 Ιουλίου, έχουν ξεσπάσει διαδηλώσεις κατά των μεταναστών σε πόλεις της Αγγλίας και της Βόρειας Ιρλανδίας. Τζαμιά και αστυνομικοί έχουν δεχθεί επιθέσεις. Στο Ρόδερχαμ, εγκληματίες προσπάθησαν να βάλουν φωτιά σε έναν ξενώνα που νόμιζαν ότι φιλοξενεί αιτούντες άσυλο.
Οι χειρότερες ίσως φυλετικές ταραχές μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δύσκολα ταιριάζουν με την εικόνα μιας νέας σταθερότητας που θέλει να προβάλει η νέα κυβέρνηση των Εργατικών. Μερικές χώρες εξέδωσαν ταξιδιωτική οδηγία για όσους επισκέπτονται τη Βρετανία. Ο Ιλον Μασκ, ένας άνθρωπος που πρέπει να είναι ευφυής αλλά βρίσκει συνεχώς νέους τρόπους να σε κάνει να αναρωτιέσαι, έγραψε στο Χ ότι ένας εμφύλιος πόλεμος είναι αναπόφευκτος.
Αυτό είναι εντελώς ανακριβές. Μερικοί από τους ταραξίες των τελευταίων ημερών είναι νέοι που γοητεύονται από τη βία, δεν θέλουν να εφαρμόσουν μια επαναστατική θεωρία. Η δικαιοσύνη θα παίξει εδώ αποτρεπτικό ρόλο: οι ταραξίες είναι πολύ λιγότερο προκλητικοί μπροστά σ’ έναν δικαστή απ’ ό,τι εν μέσω του όχλου.
Ενας λόγος που η ακροδεξιά έχει μετατραπεί από οργανωμένη πολιτική δύναμη σε κάτι άμορφο είναι πως η Βρετανία είναι μια όλο και πιο φιλελεύθερη χώρα. Μόλις 17% των ανθρώπων λένε ότι για να είσαι πραγματικά Βρετανός πρέπει να έχεις γεννηθεί στη Βρετανία, έναντι 48% που το έλεγαν το 1995. Οι πρόσφατες εκλογές είδαν να συντρίβεται μια κυβέρνηση που υποστήριζε τη σκληρή καταστολή της παράτυπης μετανάστευσης.
Όμως οι ταραχές δεν τελείωσαν. Η μετανάστευση έχει εξελιχθεί σε μια ανοιχτή πληγή εξαιτίας ενός μίγματος πραγματικών προβλημάτων και πολιτικού οπορτουνισμού. Το σύστημα ασύλου είναι χαώδες. Όταν οι Συντηρητικοί ήταν στην εξουσία, δεν είχαν πρόβλημα να παραβιάσουν τη διεθνή νομοθεσία για να εκτοπίσουν αιτούντες άσυλο που διέσχιζαν τη Μάγχη με μικρές βάρκες. Ο Νάιτζελ Φάρατζ, ηγέτης του Reform, έχει καταστήσει σαφές ότι το κόμμα του αποτελεί καταφύγιο όσων απεχθάνονται τους μετανάστες χωρίς να θέλουν κατ’ ανάγκη να βγουν στους δρόμους.
Η βία λοιπόν μπορεί να κοπάσει, ταυτόχρονα όμως να επιταχύνει τις διαδικτυακές διαδικασίες ριζοσπαστικοποίησης και αντι-ριζοσπαστικοποίησης. Η κυβέρνηση πρέπει λοιπόν να συνδυάσει την άτεγκτη δικαιοσύνη με μια έξυπνη πολιτική. Να τιμωρήσει τους ταραξίες, αλλά να προσελκύσει όσους δεν θέλουν να μείνουν στο περιθώριο. Να προσέξει να μην υποθάλψει τα αισθήματα κατά των μεταναστών, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα προβλήματα που εκμεταλλεύονται οι λαϊκιστές.
Οι γρήγορες δίκες και καταδίκες είναι ο καλύτερος τρόπος να σταματήσει η βία. Σημαντική είναι επίσης η δίωξη όσων υποκινούν τις ταραχές από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Για να βγει το δηλητήριο από τη μετανάστευση χρειάζονται τρία πράγματα. Πρώτον, να αξιοποιηθεί κάθε ευκαιρία για τη διάλυση των μύθων κατά της μετανάστευσης. Οι λαϊκιστές λένε ότι η πολυ-πολιτισμικότητα απέτυχε, η αλήθεια όμως είναι ότι η ενσωμάτωση πηγαίνει πολύ καλά. Οι νέοι που τα αγγλικά δεν είναι η πρώτη τους γλώσσα πηγαίνουν καλύτερα στα μαθηματικά και τη γλώσσα από τους γηγενείς.
Η δεύτερη προσέγγιση είναι να διορθωθούν τα λάθη. Η επιτάχυνση της εξέτασης των αιτήσεων για άσυλο θα αποτρέψει τον συνωστισμό μεταναστών σε ξενώνες. Και η τρίτη προσέγγιση είναι να βελτιωθούν οι δημόσιες υπηρεσίες, όπως οι συγκοινωνίες και η υγεία. Όταν οι υπηρεσίες αυτές δεν λειτουργούν, ο εύκολος στόχος είναι οι μετανάστες. Όταν κλονίζεται η εμπιστοσύνη στην πολιτική, οι άνθρωποι παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους.
(Πηγή: Economist)
