Στους δημοσιονομικούς κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης επιστρέφει από το 2024 η ενωμένη Ευρώπη, γεγονός που σηματοδοτεί μικρότερα περιθώρια για αύξηση των δημόσιων δαπανών, ώστε να αρχίσει η περίοδος αποκλιμάκωσης του αυξημένου χρέους στα κράτη-μέλη. Η «επόμενη ημέρα» της δημοσιονομικής πολιτικής στην ΕΕ, βρέθηκε στο επίκεντρο συζήτησης στο 2ο συνέδριο Ανατολικής Μεσογείου και Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που διοργανώνεται στις Βρυξέλλες από το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών.
Το συμπέρασμα στο οποίο συνέκλιναν όλοι οι συμμετέχοντες στη συζήτηση, είναι ότι η προσπάθεια για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα των κρατών-μελών της ΕΕ, χρειάζεται να συνδυαστεί με ενέργειες που θα διασφαλίσουν ότι στην ενωμένη Ευρώπη εξακολουθούν να γίνονται αρκετές επενδύσεις, ώστε να διατηρηθεί η αναπτυξιακή δυναμική της.
Με αναφορά στην ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας από την Ελλάδα, άρχισε την τοποθέτησή του ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής οικονομικών υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, επισημαίνοντας ότι, παρότι αυτή επισκιάστηκε από τις καταστροφικές πλημμύρες και πυρκαγιές, δεν παύει να είναι ένα «φανταστικό επίτευγμα», που δείχνει ότι η συνεπής εφαρμογή της σωστής πολιτικής λειτουργεί.
Όπως είπε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ήδη ανακοίνωσε ξεκάθαρα ότι η γενική ρήτρα διαφυγής (από τους κανόνες του Συμφώνου) απενεργοποιείται στο τέλος του έτους. Πλέον, το μεγάλο ερώτημα είναι αν θα υπάρξει πριν από τη λήξη του 2023, συμφωνία ως προς την πρόταση για την επικαιροποίηση και τον εκσυγχρονισμό του πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ. Ο κ. Κοστέλο πρόσθεσε ότι η Επιτροπή έχει θέσει στο τραπέζι ένα σύνθετο πακέτο νομοθετικών προτάσεων, μέσω του οποίου ουσιαστικά επιχειρείται η απλοποίηση των κανόνων, η δημοσιονομική βιωσιμότητα σε όλα τα κράτη-μέλη και ταυτόχρονα η διασφάλιση της ύπαρξης επαρκών επενδύσεων, ώστε να προστατευτεί το αναπτυξιακό δυναμικό της ΕΕ. Για να επιτευχθεί αυτό, πρόσθεσε ο κ. Κοστέλο, χρειάζεται να υπάρξει «ιδιοκτησία» της εφαρμογής όλων αυτών των πολιτικών από τα κράτη-μέλη.
Ο κ. Κοστέλο είπε ότι υπήρξε καλή ανταπόκριση στη σχετική πρόταση της Επιτροπής και καλωσόρισε το γεγονός ότι το Ecofin και το Eυρωπαϊκό Συμβούλιο ανέλαβαν δεσμεύσεις για την επίτευξη συμφωνίας (για τους δημοσιονομικούς κανόνες) έως το τέλος του έτους. Συμπλήρωσε ότι υπάρχουν σημαντικές συζητήσεις για τις ασφαλιστικές δικλείδες που πρέπει να τεθούν, λαμβανομένων υπόψη παραγόντων όπως το δύσκολο οικονομικό περιβάλλον στην ΕΕ έπειτα από τα διαδοχικά σοκ, ο πληθωρισμός και η ανάγκη να επιτευχθεί συμφωνία πάνω σε νέους δημοσιονομικούς κανόνες για τη στήριξη των επενδύσεων.
Ο κ. Κοστέλο χαρακτήρισε πάντως ως πολύ θετική ένδειξη το γεγονός, ότι τα επίπεδα των δημοσίων επενδύσεων είναι πλέον υψηλότερα σε σχέση με το προπανδημικό 2019. Πρόσθεσε ότι η ΕΕ, συλλογικά αντέδρασε πολύ καλά στα σοκ των διαδοχικών κρίσεων και ότι η ανθεκτικότητά της είναι αρκετά αξιοσημείωτη. Eυτυχώς, συμπλήρωσε, το Ταμείο Ανασυγκρότησης και Ανάκαμψης εστιάζει σε επενδύσεις στον πράσινο και ψηφιακό μετασχηματισμό, «το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε, γιατί για να αντιμετωπιστεί ο πληθωρισμός, ένα ζητούμενο είναι μια δομική αλλαγή στην ενεργειακή μας πολιτική». Όπως είπε, αυτό δεν συνιστά μεν μόνιμη λύση, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει τεράστιος όγκος κεφαλαίων προς διάθεση στις οικονομίες της ΕΕ, μεταξύ άλλων από το Ταμείο Ανασυγκρότησης και Ανάκαμψης.
Τα δίδυμα μεγάλα σοκ στην ευρωπαϊκή οικονομία και η ανταπόκριση της ΕΕ
Στη σωστή κατεύθυνση και ισορροπημένες είναι οι προτάσεις και η προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επί του θέματος, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ), Μιχάλη Αργυρού, ο οποίος εξέφρασε την αισιοδοξία ότι τελικά η ΕΕ θα καταλήξει σε έναν αμοιβαία αποδεκτό συμβιβασμό.
Πρόσθεσε ότι είναι γενική η αναγνώριση του γεγονότος ότι έπειτα από τα μεγάλα δίδυμα σοκ της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης, η ΕΕ ανταποκρίθηκε επιθετικά με τις κατάλληλες κινήσεις, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει η μακρά ύφεση που παρατηρήθηκε στην προηγούμενη κρίση. Ωστόσο, σε μια περίοδο που ο λόγος δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ στα κράτη-μέλη παραμένει υψηλός, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποια δημοσιονομική προσαρμογή είναι τώρα απαραίτητη: απαραίτητη, αλλά χρειάζεται ταυτόχρονα να είναι ισορροπημένη, καθότι «πρέπει να σχεδιαστεί με τρόπο ώστε να μην επηρεάζει αρνητικά τις επενδύσεις και την ανάπτυξη».
Ο κ. Αργυρού πρόσθεσε ότι κάθε δημοσιονομική στρατηγική πρέπει επιπλέον να χαίρει αξιοπιστίας στις αγορές, καθώς «οι αγορές δεν πρέπει ν’ αμφιβάλλουν ως προς το τι προσπαθούμε να πετύχουμε». Συμφώνησε με τον κ. Κοστέλο ότι για να είναι μια οικονομική στρατηγική επιτυχημένη, χρειάζεται να υπάρχει «ιδιοκτησία» της σε εθνικό επίπεδο, όχι μόνο επειδή έτσι θα απαντά στις ειδικές ανάγκες κάθε κράτους-μέλους, αλλά και διότι έτσι αυξάνεται το περιθώριο συμμόρφωσης της κάθε χώρας στους στόχους.
Η επείγουσα ανάγκη για επενδύσεις και κεφάλαια
«Αν έπρεπε να διαλέξουμε τις μάχες που δίνουμε, θα προέκρινα τη δημιουργία κεφαλαίων που χρηματοδοτούν επενδύσεις» επισήμανε η ανώτατη ερευνήτρια του Bruegel, Μαρία Δεμερτζή, συμπληρώνοντας ότι σε μια περίοδο, που με βάση τα standards της Κομισιόν η ΕΕ χρειάζεται πρόσθετες επενδύσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως, η επείγουσα ανάγκη είναι να βρεθούν τα αναγκαία κεφάλαια.
Η κα Δεμερτζή πρόσθεσε ότι και το Next Generation EU ήταν ένα εργαλείο για τη στήριξη επενδύσεων, όχι χωρών, παρότι βέβαια ελάφρυνε τις χρηματοδοτικές πιέσεις επί των κρατών-μελών. Σημείωσε ακόμα, ότι ενώ στην πανδημική κρίση η δημοσιονομική και η νομισματική πολιτική κινήθηκαν «χέρι-χέρι», στην ενεργειακή κρίση αυτές οι δύο «μηχανές» ακολούθησαν αντίθετη κατεύθυνση: η μεν δημοσιονομική επιτάχυνε για να στηρίξει επιχειρήσεις και νοικοκυριά, η δε νομισματική λειτούργησε στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, λόγω του πληθωρισμού, οδηγώντας μεταξύ άλλων σε πρωτοφανή αύξηση των επιτοκίων.
«Δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει όλο αυτό σε όρους του τι μακροοικονομικό περιβάλλον θα έχουμε, όταν οι δύο μηχανές αρχίσουν ξανά να δουλεύουν στην ίδια κατεύθυνση, αλλά έχουμε επίσης την επιστροφή (στο Σύμφωνο Σταθερότητας) μέσα στους επόμενους λίγους μήνες» σημείωσε.
Σε μια περίοδο που η ΕΕ επιστρέφει στη δημοσιονομική πειθαρχία του Συμφώνου Σταθερότητας, ο αντιπρόεδρος της Philip Morris International, South-East Europe, Χρήστος Χαρπαντίδης, αναφέρθηκε σε τρεις πτυχές, στις οποίες θα πρέπει να δοθεί προσοχή: Πρώτον, στη συνέχιση της πράσινης μετάβασης, όπου όχι απλά δεν πρέπει να χαθεί χρόνος, αλλά χρειάζεται επιτάχυνση. Δεύτερον, στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας, δεδομένου ότι η συνέχιση της εκβιομηχάνισης της Ευρώπης είναι αναγκαία. Όπως είπε, οι κυβερνητικές πολιτικές βοηθούν, αλλά «και εμείς ως επιχειρήσεις, έχουμε την ευθύνη να κάνουμε τολμηρά βήματα μπροστά, να επενδύσουμε, να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας και να δώσουμε ώθηση στις εξαγωγές». Και τρίτο και πιο σημαντικό, είναι η ανθρωποκεντρικότητα των εφαρμοζόμενων πολιτικών, με μέριμνα για πολίτες, εργαζόμενους και καταναλωτές, με δράσεις από την ΕΕ αλλά και τον ιδιωτικό τομέα. Ο κ. Χαρπαντίδης σημείωσε ακόμα, ότι η τρέχουσα περίοδος απαιτεί ευελιξία, ενώ υπενθύμισε ότι από το 2017 έως σήμερα η εταιρεία έχει επενδύσει 1,3 δισ. δολάρια στη νοτιοανατολική Ευρώπη, δημιουργώντας πάνω από 2000 νέες θέσεις εργασίας στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της περιοχής.
Τη συζήτηση συντόνισε ο πρέσβης της Ελλάδας στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΑΣΑ), καθηγητής Γιώργος Παγουλάτος, ο οποίος έθεσε το πλαίσιό της με καίρια ερωτήματα για την επόμενη ημέρα της ΕΕ μετά την επιστροφή στο Σύμφωνο Σταθερότητας. Ο κ. Παγουλάτος υπενθύμισε ότι μετά το 2008 η μία κρίση διαδέχεται την άλλη και ότι ακόμα και οι όροι «polycrisis» (η ταυτόχρονη εκδήλωση πολλών κρίσεων ή καταστροφικών γεγονότων) και «permacrisis» (η εξαιρετικά παρατεταμένη περίοδος αστάθειας και ανασφάλειας, ιδίως σε συνέχεια καταστροφικών γεγονότων) φαίνεται να υποτιμούν τις δυσκολίες που βίωσε η ΕΕ τα τελευταία χρόνια._
Κακή διαχείριση ή αδιαφορία των Ελληνικών ΕΔ για συνεργασία;
Κρίμα. Να χαθούν από την πιάτσα τόσο ωραίες υπάρξεις…
Θλιβερό και ατυχές αλλά μια αμυντική βιομηχανία χρειάζεται κρατική καθοδήγηση και συμμετοχή για να πετύχει.
Τέτοιες σημαντικές εταιρείες στην άμυνα της χώρας δεν πρέπει να τις αφήνουμε να φτάνουν στα όρια τής χρεοκοπίας.
Με νύχια και δόντια να τις κρατήσουμε ζωντανές με πρώτο και καλύτερο το ίδιο το κράτος με συμβόλαια αλλά και δανεισμό με την προϋπόθεση τής αποκλειστικής προώθησης τών προϊόντων της.
Δεν ξέρω βέβαια, επειδή να μην ξεχνάμε ότι τη ρεμούλα την έχουμε στο αίμα μας, μήπως και μετά ξεσαλώσουν και μάθουν στο να ζητάνε αλλά ας μπει και κάποια ρήτρα μήπως και συμβεί κάτι τέτοιο.
Το νου σας… μην κλείσει…
Όλα τα κράτη χρηματοδοτούν τις εταιρείες που έχουν ξεχωρίσει, είτε με κονδύλια για έρευνες, είτε με παραγγελίες κ.λπ. Εμείς και ότι αξιόλογο υπάρχει μαραζώνει από αυτό το αδιάφορο κράτος. Βλέπεις οι εισαγωγές έχουν άλλη ….γλύκα.
Εξέλιξη που δεν θα έπρεπε κανονικά να μας εκπλήσει.
Όσοι έχουν συνεργαστεί με την εν λόγω θα έχουν να πουν για προϊόντα που δεν δούλεψαν ποτέ, για προδιαγραφές που φαίνονταν διαστημικές και τελικά…όντως ήταν και φυσικά για έναν κακό εργοδότη.
Η Ελλάδα έχει υγιείς εταιρίες στον χώρο, αυτή δεν ήταν μία από αυτές.
Κρίμα που αυτά τα λεφτά δεν πήγαν στα πανεπιστήμια.
Δεν ξέρω τι το σημαντικό έφτιαξε ποτέ εκτός από χρέη η συγκεκριμένη βιομηχανία.
Οι ισχυρισμοί για όπλα laser ήταν για γέλια για οποιονδήποτε έχει έστω μια αίσθηση τι σημαίνει να φτιάξεις ένα όπλο laser που να καταρρίπτει οτιδήποτε (ακόμα και χάρτινη σαίτα) κινούμενο σε απόσταση έστω και 1km (όχι 5 η 10km).
Οι κουτόφραγκοι έσταξαν ΔΙΣ σε πάροδο 10 ετίας για να φτιάξουν τα αντίστοιχα. Ο θεός Σούκος έβαλε πλαστικά φτερά σε ένα ημιφορτηγό, κότσαρε στην καρότσα ένα βιομηχανικό laser για συγκολλήσεις και έκαψε έναν στόχο στον απέναντι τοίχο. Μέχρι και οι οθόνες των ραντάρ στο κλιπάκι ήταν όλες παραγωγή video συνοικιακού επιπέδου.
Ευτυχώς, κανείς από τις υπηρεσίες δεν του έδωσε ούτε ευρώ, γιατί εκ του αποτελέσματος όσοι του έδωσαν από ότι φαίνεται από τα νούμερα θα κλαίνε τα λεφτά τους για δεκαετίες.
(μόνο όποιος είναι της αγοράς καταλαβαίνει πόσο συγκλονιστικό είναι το νούμερο 41,9 εκατομμύρια ευρώ που χρωστάει).
Becuse the Greek government chose foreign investment over helping Greeks with contracts.
Πριν καιρό, όταν πρωτοδημοσιεύτηκε η εικόνα του Thunderbird 6 της εικόνας για χολυγουντιανή υπερπαραγωγή, δεν χρειαζόταν και πολύ για να καταλάβει κάποιος έστω και αδαής, ότι σκόπευαν στην γνωστή τακτική εύρεσης κεφαλαίων και η ζωή συνεχίζεται παρουσιάζοντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Αντίστοιχες προσπάθειες στο εξωτερικό όπως π.χ ΗΠΑ, βασίζονται σε σοβαρές συνεργασίες με εξειδικευμένα τμήματα Πανεπιστημίων, σοβαρή ιδιωτική πρωτοβουλία με εύρεση κεφαλαίων βασιζόμενη σε υπάρχουσα βιομηχανική βάση παραγωγής, έρευνα αγοράς και παρουσίαση πρωτότυπου προΐόντος τόσο στο εσωτερικό όσο και εξωτερικό σε διεθνείς εκθέσεις κ.α.
Πολλοί φίλοι νομίζουν ότι χάσαμε ένα βιομηχανικό κεφάλαιο της χώρας που πρωτοτυπούσε. Δεν είναι έτσι.Χάσαμε την ΕΑΒ, την ΠΥΡΚΑΛ, ΕΒΟ κ.α. Όχι αυτή.
Επειδή διαβάζω σε σχόλια πως έπρεπε οπωσδήποτε να στηριχθεί, δηλ συντηρηθεί από το κράτος θα ήθελα να αναρωτηθείτε πως θα μπορούσε να γίνει αυτό χωρίς κίνδυνο απώλειας των χρημάτων (μας). Παραμένοντας η εταιρεία σε ιδιωτικό έλεγχο.
Δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος. Έχοντας κάποια μικρή εμπειρία μπορώ να έχω την άποψη πώς αυτό δεν μπορεί να γίνει είτε ελέγχοντας το ΔΣ είτε έχοντας έναν “επόπτη” ούτε με την αλήστου μνήμης Πασοκοεφεύρεση των “προβληματικών εταιρειών”.
Μόνος δρόμος το να παράξει η εταιρεία ένα προϊόν που αντικειμενικά να είναι σωστό και να επιλέγεται από το κράτος/δήμο κλπ. Αντικειμενικά! Και να υπάρχει έλεγχος αυτών των προσώπων που επιλέγουν.
Στο προκείμενο, σταχυολογώ από τα πολλά που αφορούν τη Σούκος.
Αυτά και άλλες σκέψεις απόρροια προσωπικών εμπειριών που δεν είναι δημοσιεύσιμες.
Αλλά θα πώ για τη πρίζα πως το έχω ακούσει από αντισυμβαλλόμενό του. Ίσως κι αυτός (ο αντισυμβαλλόμενος) να είχε ακούσει τη φήμη – η οποία παρεμπιπτόντως είχε πολύ “κυκλοφορήσει” όταν είχε βγεί στην “αγορά” (λέγε διαγωνισμοί δήμων) ο κάδος σκουπιδιών
…..
Είμαι βαθιά πεπεισμένος πώς όλα αυτά προέρχονται από την πρωτοπασοκική αντίληψη περί ελληνικού επιχειρείν. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα
σόρρυ αλλά αγαπημένο θέμα ο Σούκ…. οπότε με τον καφέ μου ξαναγράφω
Η εταιρεία Σ.Ρόμποτς δεν διαβάζω κάπου να χρεωκοπεί.
Αντιμετωπίζει πλειστηριασμούς, αλλά ούτως ή άλλως δεν είναι η πρώτη φορά που λαμβάνονται εις βάρος της μέτρα εκτέλεσης.
Το αυτό ισχύει και για άλλες εταιρείες συμφερόντων του (αν και έχω καιρό να δώ τι κάνουν αυτές και δεν θα ασχοληθώ τώρα)
Το πολύ πολύ να χάσει την κυριότητα του εργοστασίου ή κανα δυό ακόμη ακινήτων. Το οποίο αν τυχόν και το πάρει κάποιος θα το νοικιάζει για να λειτουργεί στο ίδιο μοτίβο.
Έχει χρήμα λαμβάνειν — απορώ κιόλας που έχει και δεν έχουν δεσμευτεί οι προς αυτόν πιστώσεις από τους δανειστές του.
και κάτι από τα παλιά:
ρωτούσα (άνευ απαντήσεως): αφού έχουμε το προσωπικό και τα μέσα, είναι στο σκοπό της μονάδας, γιατί δεν κάνουμε εμείς όλες τις καταστροφές και κάποια πάνε Λάρισα? Γιατί δεν παίρνουμε και του ΣΞ πχ τουλάχιστον των κοντινών μονάδων αλλά κι αυτά πάνε Λάρισα? Η απάντηση έχει δωθεί σχετικώς από τον Χάρυ Κλύν…..
Στο καλό, αρκετά ΠΑΣΟΚοδολλαρα έφαγε ο Σουκος. Στον Πειραιά ακόμα κλαίνε για τους φοίνικες σκουπιδοτενεκές που του ανέθεσε ο Φασούλας. Εξαιρετικός αθλητής αλλά απαράδεκτος δήμαρχος.
Ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας χρωστάει εδώ και δεκαετίες, τεράστια ποσά ακόμα και σε ιδιώτες. Από μικροποσά μέχρι και μεγαλύτερα.
Πάντα είχα την απορία για το πρόσωπο και την επιχείρηση που ορισμένοι έβλεπαν ως ελληνική Lockheed Martin: Τι πραγματικά είναι;
Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η απορία μου διότι δεν έχω άλλο προηγούμενο επιχειρήσεως για την οποία να μην έχω ακούσει μία έστω καλή κουβέντα (άντε, υπάρχει και η γνωστή πρωταγωνίστρια πολεοδομικών παραβάσεων σε ένα από τα ιστορικώς σημαντικότερα σημεία του κόσμου και όλες τις οι δραστηριότητες …).
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τον εξελισσόμενο διάλογο για να αρυσθώ συμπεράσματα.
Βγαίνουν κάποιοι και κατηγορούν το δημόσιο ότι σπαταλά τα λεφτά του φορολογούμενου και ότι πρέπει να πωληθούν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες στους ιδιώτες για να δούμε άσπρη μέρα και να γλιτώσουμε τα χρήματά μας, λες και υπό φυσιολογικές συνθήκες μπορεί ποτέ ο ιδιώτης να είναι πιο ανταγωνιστικός από το δημόσιο. Σήμερα οι ίδιοι βγαίνουν και ζητάνε να σώσουμε μια ιδιωτική εταιρεία που δεν πουλά σχεδόν τίποτα, αν κρίνω από τα 320000 τζίρο, με τα λεφτά του φορολογούμενου.
Την συγκεκρημένη εταιρία θυμάμαι την επόχη που δημιούργησε ένα RWS με επάνω του ένα M61 Gatling προερχόμενο από F-104G της ΠΑ, και το φόρεσε σε κάποιο άγνωστο όχημα δημιουργώντας ένα SPAAG.
Από τότε όμως, κοινώς, «χάθηκε» δημοσιογραφικά μέχρι σήμερα.
Παρά όλα αυτά που αναφέρονται στο κείμενο, παρατήρησα ένα προϊον της, ένα RWS, το RWS ANDROMACHE:
https://www.soukosrobots.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12&Itemid=304&lang=en
Δεν μπορώ να μην παρατηρήρω την πρόσφατη απόφαση του ΠΝ να αγοράσει το RWS LIONFISH 20 (https://electronics.leonardo.com/en/products/lionfish-naval-turrets-family)
το οποίο χρησιμοποιεί ένα όπλο Oerlikon KAE των 20x128mm του οποίου, σε αντίθεση με την Marina Militare Italiana (MMI), τα πυρομαχικά δεν υπάρχουν καθόλου στις αποθήκες των ΕΕΔ. Οι ΕΕΔ από την εποχή του Rh-202 έχουν γεμίσει τις αποθήκες των πυρομαχικών τους, με το μακρύτερο φυσίγγι των 20x139mm, το οποίο, δυστυχώς, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθόλου με τα LIONFISH 20! Δηλαδή, φτου και από την αρχή με τα αποθέματα(!), ενώ υπάρχουν έτοιμα, σημαντικά αποθέματα από το φυσίγγι των 20x139mm!
Κάπου εδώ πέρα, η Σούκος Ρομποτική με το RWS ANDROMACHE ή κάποια βελτιωμένη εκδοσή του, θα μπορούσε να ταιριάξει τα -φαινομενικά- ασυμβίβαστα και συννάμα ευτράπελα της συγκεκρημένης επιλογής.
Αλλά με βάση τα όσα αναφέρονται στο κείμενο, πλέον, μάλλον είναι…αργά!