Σε λίγους μήνες από σήμερα, τα ελληνικά ΜΜΕ θα “ανακαλύψουν” και πάλι τη “νέα” απειλή, όταν θα πέσει στη θάλασσα το νέο τουρκικό LPD/LHD TCG Anadolu. Φυσικά οι αναγνώστες μας γνωρίζουν εδώ και αρκετά χρόνια για το θέμα, και αν σας γράψουμε τότε “πηχαίους” τίτλους, μάλλον θα γελάσετε! Πάντως γράφουμε έναν τώρα, “Το Νέο Τουρκικό Αεροπλανοφόρο απειλεί τα Ιόνια”… καλός είναι, ας τον αφήσουμε!
Το θέμα είναι, πέρα από την πλάκα, πως το TCG Anadolu είναι πραγματικό και υπαρκτό, και λίαν συντόμως θα πλαισιώσει τον τουρκικό στόλο. Ευτυχώς, οι προφητείες περί “Ξανθού Γένους” βγήκαν, αλλά από την ανάποδη. Δηλαδή οι Ρώσοι στηρίζουν την Τουρκία, και οι ΗΠΑ τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια του Ερντογάν.
Λέγοντας χαλί, εννοούμε τη συμμετοχή στο πρόγραμμα JSF/F-35. Αλλιώς, δεν θα μιλούσαμε πλέον για ένα LHD, ελικοπτεροφόρο, αλλά για ένα αεροπλανοφόρο, καθώς θα φιλοξενούσε αεροσκάφη F-35B.
Τελικά η προφητεία “βγήκε”, αλλά από “άλλο” δρόμο, διαφορετικά το ΠΝ και οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις θα είχαν να αντιμετωπίσουν μια ασύμμετρη απειλή, προερχόμενη από οπουδήποτε στη Μεσόγειο. Και εδώ θα ζητήσουμε να μην έρθουν κάποιοι φίλοι να γράψουν “ένας Exocet υπόθεση είναι η όλη ιστορία”, γιατί δεν ισχύει. Ή ισχύει, όσο μπορεί ένας Hellfire να βουλιάξει ένα Arleigh Burke.
Τώρα, πάμε παρακάτω. Οι καλοί φίλοι και γείτονες κάνουν όσα πρέπει να κάνουν, όσα θεωρούν πως προστάζει το εθνικό τους συμφέρον να κάνουν. Και μπράβο τους. Εμείς τι κάνουμε είναι το θέμα, εκτός φυσικά από το να διαφωνούμε αν προηγούνται τα έκτακτα επιδόματα ή η άμυνα, ή αν πρέπει να πάρουμε LaFayette (που δεν μας δίνουν) ή Adelaide (που δε θέλουμε).
Τώρα, οι Τούρκοι είναι ανόητοι που αγοράζουν ένα LHD; Κι αν είναι, είναι το ίδιο ανόητοι με τους Αιγυπτίους που πήραν τα δυο Mistral; Ή είναι το ίδιο χαζοί οι Ρώσοι, που αγόρασαν τα Mistral (αρχικά); Εντάξει, οι Αμερικανοί, οι Ιάπωνες, οι Ιταλοί, και ίσως και οι Κορεάτες ή και κάποιοι άλλοι, ίσως μετατρέψουν τα LHD τους σε αεροπλανοφόρα.
Άλλωστε, το F-35B δεν έχει να ζηλέψει πολλά από ένα αεροσκάφος 4ης γενιάς, και σίγουρα είναι κατά πολύ ανώτερο από ένα F/A-18, Su-33 ή ένα J-15. Αυτός είναι και ο λόγος που τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα θα είναι ισχυρότερα των κινεζικών, τουλάχιστον μέχρι αυτά να αποκτήσουν τα ναυτικά J-20.
Στον πόλεμο, και ειδικά στο ναυτικό πόλεμο, οι ίδιες δουλειές μπορούν να γίνουν με πολλά και διάφορα μέσα. Δηλαδή, η ναυτική κρούση μπορεί να γίνει με διψήφιο αριθμό τρόπων, γιατί να μην μπορεί να γίνει και με ένα επιθετικό ελικόπτερο;
Επιχείρηση «προβολής ισχύος» με Apache “Alpha” και Longbow του ΕΣ στην Κύπρο
Δεν θα μάθουμε ποτέ πως ένιωσαν στην τουρκική ναυτική αρμάδα δυτικά της Κύπρου, όταν τελείως ξαφνικά, και σε μικρή απόσταση τα ραντάρ τους έπιασαν την άφιξη των ελληνικών AH-64DHA/A και Chinook CH-47D. Φήμες για διαρροές υγρών ελέγχονται ως αναληθείς.
Υπάρχει η πεποίθηση πως ένα ελικόπτερο δεν μπορεί να επιβιώσει ενός θερμού πεδίου αντιπαράθεσης πάνω από τη θάλασσα. Ευτυχώς ή δυστυχώς αυτό δεν ισχύει, το ελικόπτερο πετώντας εξαιρετικά χαμηλά, μπορεί να επιβιώσει ακόμη και σε περιβάλλοντα εχθρικής αεροπορικής υπεροχής. Αυτός είναι και ο λόγος που το ΠΝ βασίζεται σε ελικόπτερα για αποστολές ASW, και θα βασιστεί περισσότερο στο μέλλον.
Ακόμη κι αν σταλούν μαχητικά F-16C/D σε περιοχές που είναι γνωστό πως κινούνται ελικόπτερα, τα πρώτα δεν θα έχουν δυνατότητα εντοπισμού στις εμβέλειες που γνωρίζουμε ότι λειτουργεί το ραντάρ τους. Αυτό αλλάζει όταν το ραντάρ είναι AESA (F-16V) λόγω υψηλής διακριτικής ικανότητας, αλλά το AN/APG-68v9 δεν θα δει ένα ελικόπτερο στα 50 χιλιόμετρα, θα ρίξει έναν ΑΙΜ-120 και τέλος. Όλα αυτά δεν ισχύουν σε πραγματικές συνθήκες, αλλιώς δεν θα είχαμε πια επιθετικά ή ναυτικά ελικόπτερα, αν δεν μπορούσαν να επιβιώσουν.
Αντίστροφα τώρα, τα επιθετικά ελικόπτερα μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες ζημιές σε εχθρικά πλοία, ειδικά αν καταφέρουν να πλησιάσουν αρκετά πίσω από εξάρσεις του εδάφους (νησιά, βραχονησίδες κλπ). Φυσικά, δεν συζητάμε για το πόσο σημαντικά θα είναι τα επιθετικά ελικόπτερα σε αποστολές αεραποβάσεων, και υποστήριξης των αποβιβαζόμενων τμημάτων.
Τώρα, καλά όλα αυτά, οι Τούρκοι για διάφορους λόγους χρειάζονται ένα τέτοιο πλοίο. Ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι; καταρχάς, προβολή ισχύος. Οι αγαπητοί έχουν καβαλήσει τόσο το καλάμι στο θέμα “είμαστε μια φοβερή υπερδύναμη” που θα έφτιαχναν και υποβρύχιο βαλλιστικών πυραύλων, αν είχαν την τεχνολογία. Κατά δεύτερο, περνούν την εικόνα μιας περιφερειακής υπερδύναμης, μπαίνοντας δίπλα σε άλλες, πολύ ισχυρότερες χώρες που έχουν τέτοια όπλα.
Σε τακτικό επίπεδο, με ένα τέτοιο πλοίο θα μπορούσαν για παράδειγμα να ενισχύσουν φιλικά καθεστώτα (βλέπε Λιβύη) σε συγκρούσεις χαμηλής έντασης. Από εκεί, τα τουρκικά Τ129 ΑΤΑΚ θα μπορούσαν να πλήττουν θέσεις στη ξηρά, και να γίνουν το μακρύ χέρι της τουρκικής ισλαμικής διπλωματίας.
Φυσικά, αν χρειαστεί, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα προγεφύρωμα στα νώτα της κυπριακής άμυνας, ή έστω, να προσφέρουν κάλυψη από επιθετικά ελικόπτερα στους τουρκοκύπριους όταν αυτό θα απαιτούνταν. Τέλος, θα μπορούσαν να μεταφέρουν τον πόλεμο σε νησιά που δεν θεωρούνται πρώτης γραμμής, όπως η Κρήτη ή η Ικαρία.
Ωραία, εξηγήσαμε την αξία ενός τέτοιου όπλου στα χέρια των φίλων, γειτόνων και συμμάχων μας. Θα είχε αξία όμως ένα τέτοιο όπλο, για το ελληνικό ΠΝ; την στιγμή μάλιστα, που ειλικρινά, δεν έχουμε μαντήλι να κλάψουμε... Εντάξει, ας το ξεπεράσουμε αυτό, ας υποθέσουμε πως η Ελλάδα κέρδισε το διαγαλαξιακό ΛΟΤΤΟ και μπορούμε να πάρουμε 4 νέες φρεγάτες και κάτι ακόμα. Τι θα ήταν αυτό το κάτι ακόμα;
Για πολλά χρόνια, οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται το L153 Ναυκρατούσα. Το τελευταίο υπηρέτησε για πολλές δεκαετίες σαν πλοίο επικεφαλής της Διοίκησης Πλοίων Αποβάσεων, και σε περίπτωση που χρειαζόταν, θα ήταν το στρατηγείο ενίσχυσης ενός δοκιμαζόμενου νησιού του Αιγαίου, ή ακόμη και της προσπάθειας ανακατάληψής του.
Η απόσυρσή του το 2000, άφησε ένα κενό, αν και το ΠΝ είχε προσπαθήσει να βρει από το USN κάποιο αντίστοιχο πλοίο που θα το αντικαταστούσε. Η αλήθεια είναι πως η εξέλιξη της τεχνολογίας έκανε την ανάγκη ενός τέτοιου πλοίου μάλλον περιττή. Οι ΕΔ απόφάσισαν να βασιστούν σε νέα αεροκίνητα μέσα (ΝΗ-90) και το ΠΝ σε αερόστρωμνα (Zubr), που θα ενίσχυαν αμέσως προβληματικό σημείο του μετώπου, πριν η κατάσταση γυρίσει εναντίον μας.
Το θέμα όμως είναι πως ενώ αυτό τo Δόγμα μπορεί να πούμε ότι μια χαρά “δουλεύει” για το Αιγαίο, εντούτοις δεν μπορεί να έχει εφαρμογή στην Ανατολική Μεσόγειο. Δηλαδή, το νησιωτικό Σύμπλεγμα της Μεγίστης αλλά και η Κύπρος, δεν μπορούν να ενισχυθούν με Chinook, Zubr ή κάτι άλλο. Τα μέσα αυτά θα χρειαστούν ώρες να φτάσουν εκεί (αν φτάνει η ακτίνα των ελικοπτέρων), την στιγμή μάλιστα που ένα ελικόπτερο θέλει άνω της μισής ώρας πτήση για Καστελόριζο από Ρόδο.
Εκεί κάπου, πρέπει να έχουν ξεκινήσει οι “πατέντες”. Δηλαδή, δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι ΕΔ έχουν εξετάσει διάφορους τρόπους ενίσχυσης, με βάση τα διατιθέμενα μέσα. Το θέμα είναι, τι πραγματικά μπορούν να κάνουν. Αν για παράδειγμα οι Τούρκοι έχουν διαθέσει δυο ταξιαρχίες καταδρομών για τη Μεγίστη, εμείς θα στείλουμε ενισχυμένο λόχο; εντάξει, πιστεύουμε με το παραπάνω στις ικανότητες των Ελλήνων Καταδρομέων, αλλά ας μην τους ζητήσουμε αυτά να κάνουν αυτά που κάνει ο Τζον Ράμπο.
Αν όμως απαιτηθεί να ενισχυθεί στο Καστελόριζο, και η Διεθνής Κοινότητα δεν αντιδράσει σε τουρκική επίθεση, έχουμε τα μέσα να το ανακαταλάβουμε; ακόμη κι αν η ΠΑ αποκτήσει αεροπορική υπεροχή πάνω από την περιοχή, κάνοντας τα μαγικά της, μπορούμε να ενισχύσουμε αποτελεσματικά το νησί, και να το ανακαταλάβουμε αν χρειαστεί;
Εντάξει, το ξαναλέμε, αν πιστεύουμε πως κάποιοι απέξω (ΗΠΑ, Γαλλία, Ρωσία, Άρη, Άλφα του Κενταύρου κλπ) θα ζητήσουν από τους Τούρκους να αποχωρήσουν κι αυτοί το κάνουν, τότε ας μην συνεχίσουμε την ανάγνωση…
Είναι σαφές, πως για τέτοιες αποστολές, χρειάζεται ένα πλοίο LPD/LHD. Θυμίζουμε την εξαιρετική συνεργασία που είχαν οι ΕΔ μας με τους Αιγυπτίους στις ασκήσεις ΜΕΔΟΥΣΑ, όταν ελληνικά ΑΗ-64 προσνηώνονταν και εκτελούσαν αποστολές από τα αιγυπτιακά Mistral. Γιατί να μην έχει και το ΠΝ ένα αντίστοιχο πλοίο; κι αν ναι, τι πλοίο θα μπορούσε να ήταν αυτό;
Φυσικά η πρώτη σκέψη πάει σε κάποιο LHD. Βέβαια, υπάρχουν και άλλες λύσεις, ίσως λίγο πιο προχωρημένες και τελείως διαφορετικές, όπως τα πλοία κλάσης Absalon, που θα μπορούσαν να εκτελέσουν κι άλλες αποστολές, παρόμοιες με αυτές των φρεγατών. Αν και τα Absalon, ειδικά σε συνδυασμό με ένα ναυπηγικό πρόγραμμα για Iver Huitfeld θα ήταν μια καλή λύση, εντούτοις ίσως είναι αρκετά μικρά για τις ανάγκες που περιγράφουμε.
Μια ακόμη καλύτερη λύση θα ήταν πλοία σαν τα αμερικανικά LPD San Antonio. Τα τελευταία θα μπορούσαν να παίξουν το ρόλο ναυαρχίδας του Στόλου, αλλά και πλοίου AAW προστασίας, καθώς μπορούν άνετα να πάρουν κάποιο εξαιρετικό ραντάρ 3D, ενώ ήδη φέρουν 2 8πλούς Mk41 (για ESSM, αλλά κανείς δεν απαγορεύει την τοποθέτηση Standard SM-2).
To θέμα είναι πως το πλοίο είναι πανάκριβο για εμάς, απλά προσπαθούμε να δώσουμε και μια τελείως διαφορετική προσέγγιση στο θέμα.
Διαφορετικά, η φυσική συνέχεια του Ναυκρατούσα θα ήταν είτε κάποιο LSD κλάσης Whidbey Island, είτε κάποιο από τα Harpers Ferry. To θέμα όμως είναι πως αυτά τα πλοία δεν θα κάλυπταν τις ανάγκες που περιγράψαμε παραπάνω. Η καλύτερη επιλογή θα ήταν ίσως ένα σκάφος επιπέδου Mistral, το οποίο θα έδινε εξαιρετικές λύσεις και επιλογές στους Έλληνες επιτελείς.
Τώρα, πριν αναλύσουμε όλες τις λύσεις, κυρίως τις μεταχειρισμένες (ίσως δεν κερδίζαμε και το πρώτο αριθμό στο Λαχείο) θα βλέπαμε πως κατά καιρούς υπάρχουν εξαιρετικές ευκαιρίες που πραγματικά αγνοήσαμε (ή μάλλον είχαμε άλλες ανάγκες). Για παράδειγμα, οι Βρετανοί πούλησαν το εξαιρετικό HMS Ocean σε απίστευτη τιμή, κι ενώ του είχαν ήδη τοποθετήσει ένα ολοκαίνουργιο 997 Artisan.
Η Βρετανία ανακοίνωσε την πώληση του “HMS Ocean” στη Βραζιλία
Οι Βραζιλιάνοι πλήρωσαν λιγότερα από 100 εκ. λίρες για την αγορά του. Φυσικά, αν δεν είμαστε σε οικονομική κρίση θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε το ένα από τα δυο Mistral που αγόρασαν οι Αιγύπτιοι. Θυμίζουμε πως τα πλοία αγοράστηκαν για λιγότερα από 500 εκ. ευρώ έκαστο, καθώς τότε οι Γάλλοι προσπαθούσαν εναγωνίως να βρουν πελάτη. Πιστεύουμε πως έγιναν και πολλές ευκολίες πληρωμής.
Σκοπός βέβαια του άρθρου δεν είναι η περιπτωσιολογία, αλλά η συζήτηση για την ανάγκη ύπαρξης ενός τέτοιου πλοίο στο ελληνικό οπλοστάσιο. Για μία ακόμη φορά δεν συζητάμε το ΑΝ έχουμε τα λεφτά να το αγοράσουμε, αλλά για το ΑΝ το χρειαζόμαστε. Δηλαδή, θερμή παράκληση, ας μην αναλωθούμε σε σχόλια του στυλ “μα εδώ δεν εκσυγχρονίζουμε τις ΜΕΚΟ200ΗΝ, θέλουμε και αεροπλανοφόρα;”
Η Τουρκία επίσημα ενδιαφέρεται για το αγγλικό ελικοπτεροφόρο «HMS Ocean»!
