Γράφει ο Ηρακλής Μαρδύρης
Πριν από όχι και τόσο πολλά χρόνια, στο Μπέλφαστ, όταν οι εντάσεις ήταν έντονες, στις γειτονιές είχαν υψωθεί εκατέρωθεν ισραηλινές και παλαιστινιακές σημαίες. Είναι αμφίβολο κατά πόσο συνδέονταν με την κάθε παράταξη ή πόσο καταλάβαιναν τα προβλήματα στη Μέση Ανατολή, αλλά σίγουρα ήταν ένας τρόπος να πικάρει ο ένας τον άλλο. Κατά αντιστοιχία, αν έχουμε ένα πρόβλημα με τον γείτονα μας που είναι Παναθηναϊκός, δεν είναι και το πιο ευφυές να σηκώσουμε στον κήπο μας σημαία του Ολυμπιακού ειδικά αν δεν ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο και δεν μπορούμε να ονοματίσουμε τρεις εν ενεργεία ποδοσφαιριστές του… Για τους Ιρλανδούς οι εξελίξεις στο Ισραήλ είναι πολύ μακρυά για να έχουν την οποιαδήποτε σημαντική επιρροή σε αυτούς. Αυτή όμως είναι μια πολυτέλεια που η Ελλάδα δεν έχει.
Ο κόσμος είναι παράλογος, και ο Καμύ μας λέει ότι από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε την σκέψη μας. Θα ήταν όμως εξίσου παράλογο να αφήσουμε τον παραλογισμό άλλων να καθορίζει τις ζωές μας και το μέλλον μας. Το πρόσφατο κύμα βίας στο Ισραήλ και τη λωρίδα της Γάζας έχει όνομα και επώνυμο. Από τη μία πλευρά υπάρχει το διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος του Ισραήλ, με όλα τα στραβά του, τα επιτεύγματα του, και τους αγώνες για επιβίωση, με τους φανατικούς και σκληροπυρηνικούς, αλλά και τους διαλλακτικούς. Από την άλλη είναι η Χαμάς, μια τρομοκρατική οργάνωση που με τη χρήση βίας και διαφθοράς ουσιαστικά ελέγχει τη Γάζα και χρηματοδοτείται από την Τουρκία και το Ιράν για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους στην περιοχή (τα οποία με την ευκαιρία είναι εκ διαμέτρου αντίθετα προς τα ελληνικά συμφέροντα).
Το έθνος του Ισραήλ εκπροσωπείται από τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του, και έχει την ατυχία αυτή την εποχή να βρίσκεται σε κυβερνητική κρίση, με τον Νετανιάχου να αδυνατεί να σχηματίσει ισχυρή κυβέρνηση. Η Χαμάς ΔΕΝ εκπροσωπεί τον Παλαιστινιακό λαό. Θα ήθελε όμως. Από μόνοι τους παρουσιάστηκαν, αυτόκλητοι σωτήρες και προστάτες.
Η Χαμάς υπάρχει γιατί εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας και του Ιράν, από τις οποίες χώρες χρηματοδοτείται αδρά. Επίσης ως νταβατζήδες του Παλαιστινιακού ζητήματος στήνουν τραπεζάκια σε όλο τον κόσμο και μαζεύουν εισφορές. Σε αυτά τα τραπεζάκια φυσικά δεν έχουν τα δικά τους εμβλήματα, αλλά την Παλαιστινιακή σημαία, και απευθύνονται σε αφελείς πουλώντας το ίδιο παραμύθι τις τελευταίες δεκαετίες, για εβραϊκά τέρατα που ξυπνάνε και κοιμούνται μόνο με μια έγνοια σε αυτό τον κόσμο, το πως θα σκοτώσουν παιδάκια και γυναίκες.
Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί ευαίσθητοι άνθρωποι σε αυτόν το κόσμο που πέφτουν εύκολα θύματα της προπαγάνδας της Χαμάς. Σε αυτό φυσικά βοηθάει και ο αντισημιτισμός που έχει καλλιεργηθεί για αιώνες, και το γεγονός ότι πολλοί είναι κολλημένοι ακόμα στα συνθήματα της ψυχροπολεμικής εποχής, τότε που η Σοβιετική πολεμική μηχανή σε συνεργασία με τους Άραβες προσπαθούσαν να σβήσουν το κράτος του Ισραήλ από τον χάρτη και η Σοβιετική προπαγάνδα υποστήριζε την προσπάθεια. Κάποιων τα μυαλά έχουν κολλήσει σε εκείνη την εποχή και αδυνατούν να δουν τις αλλαγές στον κόσμο. Ίσως τους είναι αδύνατο να βγουν από το απλοϊκό μοντέλο που έχουν στο μυαλό τους για να κατανοήσουν τον κόσμο, εμείς και οι φίλοι μας είμαστε οι καλοί και οι άλλοι είναι οι κακοί… Για κάποιους ο χρόνος κόλλησε με την πτώση του τείχους του Βερολίνου, αδυνατώντας να κατανοήσουν το τι συνέβη.
Υπάρχουν φυσικά και οι επιτήδειοι ντόπιοι πολιτικοί που χωρίς να είναι οι ίδιοι αφελείς εκμεταλλεύονται το κύμα και το ενισχύουν. Αφού υπάρχει έτσι και αλλιώς το Ανατολού εσωτερικού, γιατί να μην το εκμεταλλευτούν, να μαζέψουν ψηφαλάκια πουλώντας ευαισθησία και διαφορετικότητα; Εδώ κάποιοι από αυτούς στον τελικό του 1987 υποστήριζαν τη Σοβιετική Ένωση, θα κάνει σε κανέναν έκπληξη ότι υποστηρίζουν τώρα τρομοκράτες, οι οποίοι μάλιστα είναι δεκανίκια της πιο μεγάλης σημερινής απειλής για την Ελλάδα και στρέφονται ενάντια σε έναν από τους πιο χρήσιμους συμμάχους μας στην περιοχή; Αλλά έχουν όμως κάπου, κάπως, κάποτε, το ηθικό πλεονέκτημα…
Αδυνατούν όλοι αυτοί να δουν ότι η Χαμάς έχει ένα πολύ ζοφερό όραμα για το μέλλον; Όταν κάποιος προσφέρει κάτι από το υστέρημα του για να ενισχύσει τους Παλαιστίνιους, πόσο σίγουρος είναι για το που πάνε τα χρήματα του; Πάνε στη Γάζα που ελέγχεται από τη Χαμάς ή στη Δυτική όχθη που ελέγχεται από την Φατάχ; Πάνε σε νοσοκομεία; σε σχολεία; Και σε τι σχολεία; από αυτά που η Χαμάς δίνει μαχαίρια σε τετράχονα και τα βάζει να ορκιστούν ότι θα γίνουν μάρτυρες; Μήπως γίνονται ρουκέτες, που πλέον έχουν βεληνεκές που φτάνουν τα 250 χμ και εκτοξεύονται στα τυφλά εναντίων πόλεων του Ισραήλ και όποιον πάρει ο χάρος (ο ορισμός της τρομοκρατίας); Μήπως γίνονται αποθήκες οπλισμού και κέντρα επικοινωνιών (κάτω από σχολεία, νοσοκομεία και σπίτια πολιτών); Μήπως γίνονται τούνελ, μέσω των οποίων σχεδιάζουν να περάσουν στο Ισραήλ για να δολοφονήσουν και να απαγάγουν Ισραηλινούς; Μήπως χρησιμοποιούνται για να διάγουν τα μεγαλοστελέχη της Χαμάς πολυτελείς βίους σε φιλικές χώρες;
Ποιο είναι το όραμα της Χαμάς για το μέλλον; Το λογικό θα ήταν να υποστηρίζαμε κάθε πρωτοβουλία που θα είχε για στόχο της αυτό που τέλος πάντων δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι. Να ξυπνάνε το πρωί, να πηγαίνουν στις δουλειές τους, στα σχολεία τους, να παίζουν με τα παιδιά τους και να πηγαίνουν για ύπνο χωρίς να φοβούνται ότι θα πέσει μια ρουκέτα στο κεφάλι τους. Είτε είναι Έλληνες, Τούρκοι, Γερμανοί, Παλαιστίνιοι ή Εβραίοι.
Από τη μια μεριά βλέπουμε το Ισραήλ, που παρά το ότι είναι κυρίαρχο στο πεδίο της μάχης δεν επιβάλει ατιμωτικούς όρους στα αντίπαλα κράτη, αλλά προσπαθεί να βρει τρόπους συνύπαρξης και πλέον συνεργασίας, ακόμα και στον στρατιωτικό τομέα. Ναι, υπάρχουν φανατικοί και στις δύο πλευρές, αλλά οι σχέσεις του Ισραήλ με τον Αραβικό κόσμο έχουν εξομαλυνθεί. Πλέον το Ισραήλ συνεργάζεται με την, Ιορδανία, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ. Πρέπει να είναι κατανοητό ότι αυτός ο περίφημος αποκλεισμός της Γάζας δεν θα ήταν εφικτός χωρίς τη συμμετοχή της Αιγύπτου και δεν θα υπήρχε αν η Χαμάς δεν ήταν αυτό που είναι. Η Γάζα που ελέγχεται από την τρομοκρατική Χαμάς είναι αποκλεισμένη και από την Αίγυπτο. Χωρίς την Αίγυπτο δεν μπορεί να αποκλειστεί, απλά.
Η Χαμάς φροντίζει ώστε να εξοντώνει, κυριολεκτικά, κάθε μετριοπαθή παλαιστινιακή φωνή. Ο επίσημος στόχος της είναι η εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ. Δηλαδή μας λένε ότι οι Παλαιστίνιοι δικαιούνται δικό τους κράτος, αλλά οι Ισραηλινοί όχι! Και αν υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί αποκτούν το στρατιωτικό πλεονέκτημα και κατανικούν τον Ισραηλινό στρατό, θα γίνει η Μέση Ανατολή ένα καλύτερο μέρος; Ποια θα είναι η τύχη των εκατομμυρίων των Ισραηλινών; Θα τους φάει το φεγγάρι; θα τους βάλουν σε καράβια και θα τους στείλουν στην Ελλάδα και την Κύπρο; ή δεν μας ενδιαφέρει γιατί οι Ισραηλινοί είναι κάτι σαν τρωκτικά;
Αν η στρατιωτική κατάσταση ήταν η ανάποδη, θα συμπεριφέρονταν καλύτερα από ότι οι συμπεριφέρονται σήμερα οι Ισραηλινοί; ή μήπως στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν είναι καθόλου καλύτεροι στην συμπεριφορά τους από τους Ισραηλινούς, αλλά απλά λιγότερο αποτελεσματικοί; Συνεπώς, αφού δεν έχουν καλύτερη συμπεριφορά από τους ισραηλινούς, πάει τότε περίπατο το ηθικό πλεονέκτημα… Ναι αλλά οι Ισραηλινοί σκοτώνουν παιδάκια… λες και οι Παλαιστίνιοι δεν σκοτώνουν, λες και οι 2.000+ ρουκέτες που έστειλαν σε αστικά κέντρα είναι βεγγαλικά και δεν σκοτώνουν παιδάκια… Η πρόθεση να σκοτώσουν παιδάκια υπάρχει, απλά δεν είναι ικανοί να το καταφέρουν γιατί δεν τους το επιτρέπουν οι Ισραηλινοί.
Η στρατιωτική επικράτηση απέναντι στο Ισραήλ δεν είναι εφικτή, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον, και το ξέρουν, αλλά παρόλα αυτά συνεχίζουν όχι γιατί είναι απλά φανατικοί, αλλά γιατί είναι προσοδοφόρα μπίζνα. Όταν η Ελλάδα δέχθηκε εισβολή, η ηγεσία της προστάτεψε τον άμαχο πληθυσμό κηρύσσοντας τις πόλεις ανοχύρωτες και οι Γερμανοί μπήκανε στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα και τις άλλες πόλεις χωρίς να πέσει τουφεκιά. Κατόπιν όσοι συνέχισαν τον αγώνα πήγαν στην Αίγυπτο ή ανέβηκαν στα βουνά. Αυτή ήταν η υπεύθυνη στάση των παππούδων μας και κανείς δεν τους κατηγόρησε ποτέ ότι δεν πολέμησαν τον εισβολέα, το αντίθετο μάλιστα. Όμως πρώτα προστάτευσαν τα παιδιά τους, δεν κρύφτηκαν πίσω τους.
Ο κύκλος της βίας, του αίματος, και της εκδίκησης είναι αυτός που τροφοδοτεί τη Χαμάς με νέα μέλη, βιολογικά ρομπότ, και με χρηματοδότηση, πουλώντας ένα παραμύθι με δράκους σε αφελής και πουλώντας εκδούλευση σε εχθρούς του Ισραήλ. Δεν είναι απλά ψυχοπαθείς τρομοκράτες, είναι αδίστακτοι για τους οποίους η ανθρώπινη ζωή δεν έχει απολύτως καμία αξία. Για αυτό δεν έχουν κανένα ενδοιασμό στο να χρησιμοποιούν γυναίκες και παιδιά ως ανθρώπινες ασπίδες και να στέλνουν εφήβους σε αποστολές αυτοκτονίας, να γίνουν μάρτυρες… Γιατί είναι θέλημα του Αλλάχ. Βέβαια τα δικά τους παιδιά ζουν σε βίλες στο Κατάρ, την Τουρκία και το Βερολίνο ή το Παρίσι. Τα παιδιά των άλλων είναι αναλώσιμα. Τα παιδιά των άλλων, που τα στέλνουν σε σχολεία στα οποία τους γίνεται μια άρρωστη πλύση εγκεφάλου.
Η πρόσφατη έκρηξη της βίας και οι επιθέσεις της Χαμάς δεν ήταν φυσικά κάτι απρόσμενο ή κάτι αυθόρμητο. Είναι κάτι που σχεδιάζεται εδώ και πολύ καιρό. Διάφορα δημοσιεύματα είχαν κάνει την εμφάνιση τους τους προηγούμενους μήνες.
Η Χαμάς έχει τον στρατιωτικό τομέα της, με αρχηγό τον Deif, ο οποίος έχει βρεθεί στο στόχαστρο των Ισραηλινών υπηρεσιών και έχει καταφέρει να επιβιώσει. Ο Deif εδώ και καιρό βρίσκεται σε ανταγωνισμό ενάντια στον πολιτικό κλάδο της Χαμάς που βρίσκεται υπό την ηγεσία του Sinwar, ο οποίος προτιμούσε να επενδύει ακόμα και εν μέσω πανδημίας σε έργα υποδομής και όχι σε πολεμικούς εξοπλισμούς.
Τον προηγούμενο μήνα ήταν προγραμματισμένες εκλογές για το παλαιστινιακό κοινοβούλιο, οι οποίες δεν γίνανε… Ο Deif κατάφερε να προσεταιριστεί άλλα υψηλόβαθμα στελέχη της Χαμάς και άρχισε πολεμική προπαρασκευή με στόχο την ημέρα της Ιερουσαλήμ (10 Μαίου, η μέρα που εορτάζουν οι Ισραηλινοί την επανένωση της πόλης κατά τη διάρκεια του πολέμου των έξι ημερών, το 1967. Κατά αντιστοιχία η μέρα αυτή είναι συμβολική και για τα αντι-ισραηλινά συναισθήματα).
Οι ταραχές στην συνοικία Sheikh Jarrah, (που συνέπεσαν και με το τέλος του Ραμαζανιού, που το θρησκευτικό αίσθημα είναι πιο έντονο) ήταν απλά η βολική αφορμή. Το παιχνίδι της προπαγάνδας, των εμπρηστικών δηλώσεων και των social media παίχτηκε όπως έπρεπε και το σλόγκαν ότι το Al-Aqsa κινδυνεύει βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα και στα χείλη των παλαιστινίων. Ο ίδιος ο Deif έκανε δηλώσεις ότι δεν θα μείνουν αμέτοχοι στις ταραχές και δεν θα τις ανεχθούν.
Ο τακτικός στόχος ήταν σαφής, να κατεβάσουν τους Παλαιστινίους στους δρόμους πριν αρχίσουν οι πυραυλικές επιδρομές. Ο στρατηγικός στόχος δεν είναι άλλος από την ηγεσία του Παλαιστινιακού λαού. Χρονικά πιστεύουν ότι είναι η κατάλληλη ευκαιρία. Βλέπουν ότι ο κύριος αντίπαλος, η Φατάχ έχει διασπαστεί και βλέπουν το τέλος της εποχής του Abbas. Στις εκλογές που ακυρώθηκαν, πέντε διαφορετικά κόμματα, παρακλάδια της άλλοτε πανίσχυρης Φατάχ είχαν δηλώσει συμμετοχή. Κάθε ένα από αυτά πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει τη Χαμάς. Πολύ απλά ο Deif κάνει τώρα επίδειξη δύναμης, καθώς γνωρίζει ότι κανένας από τους ηγέτες της Φατάχ δεν έχει παρόμοια στρατιωτική ισχύ, να βάλλει με χιλιάδες ρουκέτες όλη την επικράτεια του Ισραήλ.
Πιστεύει ότι η βία αυτή θα τον κάνει εθνικό ήρωα, θα αυξήσει τη δημοφιλία του και θα κερδίσει τις εκλογές. Προφανώς, ο Παλαιστινιακός λαός αργά ή γρήγορα θα βρεθεί ενώπιον των ευθυνών του και κάποια στιγμή θα πρέπει να πάψουν να κατηγορούν για τα δεινά τους τους Ισραηλινούς, τους Αμερικανούς, τους Ευρωπαίους, τους άλλους Άραβες που τους ξεχάσανε, και να κοιταχτούνε στον καθρέφτη κάνοντας την αυτοκριτική τους.
Επιπροσθέτως, η κατάσταση στο εσωτερικό του Ισραήλ θεωρήθηκε ευνοϊκή, καθώς η κυβερνητική κρίση που το ταλανίζει είναι ακόμα ένα πρόβλημα και η λήψη αποφάσεων μπορεί να αποδειχθεί προβληματική. Το Ισραήλ μέχρι στιγμής απλά αντιδρά στις επιθέσεις και προσπαθεί να δημιουργήσει ένα κλίμα αποτροπής στοχοποιόντας υψηλόβαθμα στελέχη της Χαμάς, αλλά δεν έχει αποφασίσει για το αν θα πρέπει να ασχοληθεί με τη ρίζα του προβλήματος, με το αν θα πρέπει να πάει σε ολοκληρωτικό πόλεμο και καταστροφή της Χαμάς.
Για πρώτη φορά πάντως το Ισραήλ έχει την υποστήριξη ή ανοχή όλου σχεδόν του πλανήτη, με την εξαίρεση της Τουρκίας και του Ιράν. Η κατάρρευση των σχεδίων του Ερντογάν και των Μουλάδων της Τεχεράνης είναι από μόνη της μια ικανή συνθήκη ώστε η Δύση και ο αραβικός κόσμος να κοιτάζει κάπου αλλού, στο Euro ή τους Ολυμπιακούς αγώνες πχ, όταν το Ισραήλ θα ξεδοντιάζει τη Χαμάς.
