Υπευθυνότητα και εθνική ασφάλεια!

 Αναφορικά με το θέμα των ημερών και το φερόμενο σκάνδαλο πώλησης πυρομαχικών και όπλων στην Σαουδική Αραβία αλλά και την μικροπολιτική που εξελίχθηκε γύρω από το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16 (γράψαμε και σε άλλη ανάρτηση) προσυπογράφουμε απολύτως το παρακάτω κείμενο με πηγή το Defence-Point:
 
Μπορούν για μια φορά να δείξουν ΟΛΟΙ υπευθυνότητα για την εθνική μας ασφάλεια;
Οτιδήποτε επιλέξουμε να κάνουμε ως χώρα, ειδικά όταν πρόκειται για τις Ένοπλες Δυνάμεις και το αξιόμαχό τους, σε μια περίοδο που είναι πολύ δύσκολη εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, ενώ τα νέφη στην ευρύτερη γεωπολιτική περιφέρεια θα μπορούσαν να μας εμπλέξουν ακόμα και σε μια άνευ προηγουμένου «καταιγίδα», επιβάλουν έστω για μια φορά, ο πολιτικός κόσμος να δείξει υπευθυνότητα.
Κανείς δεν υποστηρίζει να κάνουμε τα «στραβά μάτια» για οτιδήποτε, αυτό όμως που θα έπρεπε να μας απασχολεί όλους και δυστυχώς δεν το βλέπουμε, είναι στο τέλος της ημέρας να έχουμε πετύχει να είμαστε έστω λίγο περισσότερο ασφαλείς από πριν, ή τουλάχιστον να μην έχουμε επιδεινώσει την ήδη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχουμε βρεθεί.
Δεν έχει νόημα να εμπλακούμε σε μια συζήτηση καταγγελιών όπου θα κατηγορήσουμε τον πολιτικό κόσμο συλλήβδην για ανεπάρκεια, για έλλειψη κουλτούρας στα θέματα ασφαλείας, για τις «κοκορομαχίες» που ξεσπούν στα τηλεοπτικά παράθυρα, καθότι αυτό φαίνεται πως είναι «γραμμένο» στο ελληνικό DNA και αποτελεί ουτοπία να πιστεύουμε ότι επειδή θα το.., κατακεραυνώσουμε κάποια στιγμή θα σταματήσει απλά να υπάρχει.
Αυτό που έχει νόημα είναι να προσπαθήσουμε να πετύχουμε κάτι συλλογικά, πέραν των μικροκομματικών υπολογισμών των τάδε ή των δείνα. Στην υπόθεση αυτή που ταλαιπώρησε την επικαιρότητα αναφέρθηκε το «DP» από την αρχή, παίρνοντας θέση και λέγοντας ότι θα πρέπει να προχωρήσει η συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία, διότι τα χρήματα που θα εξασφαλίζαμε θα μπορούσαν να επιλύσουμε πολλά προβλήματα στις χειμαζόμενες από την επέλαση… διαφόρων, Ένοπλες Δυνάμεις.
Έχοντας λόγου γνώση για το θέμα που τίθεται υπό συζήτηση θέτουμε το ακόλουθο ερώτημα, όχι αναμένοντας απάντηση, αλλά ως το υπόστρωμα επί του οποίου θα αναπτύξουμε ένα σκεπτικό, ότι θα βγούμε ωφελημένοι σε τρία ξεχωριστά επίπεδα: Έχουν συνειδητοποιήσει τα πολιτικά κόμματα, της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, ότι εάν ολοκληρώνονταν συμφωνίες για το σύνολο όσων αναζητούν οι Σαουδάραβες το τελικό ποσό θα μπορούσε να ανέλθει ακόμα και στο δυσθεώρητο – για εμάς – ύψος του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ;
Όπως έχουμε ξαναγράψει, αν δεν το εξασφαλίσουν οι Σαουδάραβες από την Ελλάδα θα το βρουν κάπου αλλού. Τόσο απλά. Διότι έχουν χρήματα και αγοράζουν. Το θέμα είναι λοιπόν που θα «ψωνίσουν», άρα ποιος θα βγει ωφελημένος. Μόνο αυτό. Εάν η Ελλάδα αποτελούσε τη λύση, θα μπορούσε να δώσει μια τεράστια ανάσα, τόσο στις Ένοπλες Δυνάμεις όσο και στην αμυντική βιομηχανία της.
Δεν θα συζητούσαμε εάν και πόσα F-16 θα αναβαθμίσουμε ή εάν θα έχουμε τη δυνατότητα να αγοράσουμε κρίσιμα ανταλλακτικά κ.λπ. για τον στόλο των Mirage τον οποίο έχουμε λίγο ξεχασμένο. Δεν θα συζητούσαμε εάν θα μπορούσαμε να φέρουμε τα ελικόπτερα Kiowa και άλλα πολλά.
Κατά συνέπεια, πέραν του τι έγινε ή δεν έγινε μέχρι τώρα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το να απευθύνουμε για μια ακόμα φορά έκκληση σε ώτα μη ακουόντων, να βρουν έναν τρόπο, επιτέλους, να συνεννοηθούν. Ας πάρει την πρωτοβουλία ο Πάνος Καμμένος ή ο Αλέξης Τσίπρας, ή ο Κυριάκος Μητσοτάκης, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να φέρει αποτέλεσμα, να ζητήσει να μπουν στην άκρη οι διαφορές για λίγο και να κοιτάξουμε το θέμα ουσίας.
Να καθίσουν σε ένα τραπέζι, να συμφωνήσουν ότι στόχος είναι να εξασφαλιστεί ένα όσο το δυνατό μεγαλύτερο ποσό και στη συνέχεια να φωνάξουν τους αρχηγούς των επιτελείων. Να ενημερωθούν οι συμμετέχοντες για τη λίστα όσων ζητούν οι Σαουδάραβες, πολύ σύντομα τα επιτελεία να απαντήσουν εάν υπάρχει η δυνατότητα επιχειρησιακά να αποδεσμευθούν και πόσα, να φτιαχτεί μια πρόταση-πακέτο και να προχωρήσουμε λύνοντας προβλήματα όπου αυτά υπάρχουν.
Ασφαλώς υπάρχει το θέμα της νομιμότητας ή μη αυτής της συναλλαγής, όμως με μια ομολογουμένως πρόχειρη ματιά, η εντύπωση που μας έχει δημιουργηθεί είναι ότι η σχετική νομοθεσία είναι «λάστιχο», ενώ χρησιμοποιείται είτε για να νομιμοποιήσει μια απόφαση υλοποίησης είτε για να δικαιολογήσει πρόθεση απεμπλοκής από κάτι.
Ας δούμε λοιπόν εάν μπορούμε να προχωρήσουμε ή όχι. Την ίδια στιγμή, εάν εξασφαλιστούν τα χρήματα, με την υλοποίηση των προγραμμάτων που βρίσκονται σε εξέλιξη, θα μπορέσουμε να εμπλέξουμε την ελληνική αμυντικής βιομηχανία ευκολότερα… Τέσσερις-πέντε εταιρίες είναι αυτές που πραγματικά μπορούν να ανταποκριθούν, η καθεμιά εκ των οποίων συνεργάζεται ή μπορεί να συνεργαστεί με κάμποσες άλλες μικρότερες και να συντηρηθούν θέσεις εργασίας που αφορούν συνήθως προσωπικό υψηλής κατάρτισης.
Δεν υποστηρίζουμε ότι ξέρουμε την απόλυτη αλήθεια, ενώ έχουμε συναίσθηση του «ιδεαλιστικού» χαρακτήρα της συγκεκριμένης μας αναφοράς. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι αφενός το ύψος στο οποίο θα μπορούσε να φθάσει μια τέτοια σύμβαση αλλά και το πόσο πολύτιμα θα ήταν αυτά τα χρήματα σε αυτή τη συγκυρία για τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Πρόκειται για μια συναλλαγή η οποία θα μπορούσε να αποκτήσει και έντονα «πολιτικά χαρακτηριστικά», ενώ δεν αποτελεί μυστικό, ότι η Σαουδική Αραβία, παρά τα «ξεκαθαρίσματα» που βρίσκονται σε εξέλιξη και τα προβλήματα στην ευρύτερη γειτονιά, διαθέτει σημαντική επιρροή σε σημαντικά κέντρα αποφάσεων.
Στη χθεσινή ανάρτηση τέθηκε και ένα θέμα με ενδεχόμενη προμήθεια σε πραγματικά χαμηλές τιμές, προηγμένων εκδόσεων μαχητικών αεροσκαφών F-16, ενδεχομένως και Mirage από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι χώρες που αποκτούν τα πλέον προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη στον κόσμο δεν θα είχαν τον τρόπο να βοηθήσουν την Ελλάδα να αποκτήσει αυτό που θα ήθελε;
Ξεχνάμε για παράδειγμα τα υπέρ-πολύτιμα ανταλλακτικά που εξασφάλισε η Ελλάδα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για το Πολεμικό Ναυτικό, κάποια εκ των οποίων μπορούν να αποδειχθούν πολύτιμα στο να καταστεί ξανά επιχειρησιακή η φρεγάτα F464 Κανάρης που έχει υποστεί ζημιές μετά την πρόσφατη προσάραξη;
Επιτέλους, ας σκεφτούν λίγο «έξω από το κουτί» της μίζερης ελληνική πολιτικής πραγματικότητας και ας προσπαθήσουν να βρουν έναν τρόπο συνεννόησης για το καλό της δικής μας της ασφάλειας. Και αν έρθουν οι Βρυξέλλες και πουν για οποιονδήποτε λόγο ότι… διαφωνούν, μπορούμε να τους ζητήσουμε να μας προωθήσουν με συνοπτικές διαδικασίες ένα ανάλογο ποσό με αυτό που συζητάμε για τον προϋπολογισμό των Ενόπλων Δυνάμεων και να τα παρατήσουμε…
Εν κατακλείδι, θα πρέπει να αναφερθεί η υπόθεση έχει αρχίσει να «μυρίζει» αρχές της δεκαετίας του 1990 όταν μετά από την περίφημη αγορά του αιώνα κανένας αξιωματικός δεν έβαζε υπογραφή σε οτιδήποτε υπό τον φόβο των εισαγγελέων, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στα Ίμια για να διαπιστώσουμε τι είχαμε κάνει. Θέλουμε να σημειώσουμε παρόμοια επιτυχία; Ας το φροντίσουμε εγκαίρως λοιπόν.