του Andrea Rizzi*
Ο Μπασάρ ελ Άσαντ διασώθηκε χάρις στη Ρωσία, το Ιράν και τη Χεζμπολάχ. Ο Σύρος δικτάτορας κατάφερε την περασμένη δεκαετία να διατηρήσει την εξουσία στη Συρία χάρις στη στήριξη αυτών των πλευρών. Τα τελευταία χρόνια, το σκηνικό έμοιαζε σχετικά σταθερό. Σήμερα, όμως, η Μόσχα καταβάλλει τεράστια προσπάθεια στον παράνομο πόλεμό της κατά της Ουκρανίας, η Τεχεράνη είναι αποδυναμωμένη από τις επιθέσεις του Ισραήλ και η λιβανική οργάνωση έχει δεχθεί τεράστια πλήγματα από τις ισραηλινές επιθέσεις. Οι εξελίξεις αυτές εξηγούν την αιφνίδια προέλαση των Σύρων ανταρτών, ενός ετερογενούς μίγματος ισλαμιστικών δυνάμεων και οργανώσεων τις οποίες στηρίζει η Τουρκία.
Το σκηνικό είναι καθαρό. Το Κρεμλίνο προσφέρει στη Δαμασκό μια αποφασιστική αεροπορική στήριξη. Αν και οι εναέριες δυνάμεις του δεν είναι εκείνες που έχουν φθαρεί περισσότερο από τον πόλεμο στην Ουκρανία, είναι προφανές ότι τρία χρόνια πολέμου έχουν συνέπειες και ότι η προσοχή τής Μόσχας στη Συρία έχει μειωθεί. Το Ιράν, από την πλευρά του, εξετάζει τους τρόπους απάντησης στο Ισραήλ, με τη στρατιωτική του ισχύ να βρίσκεται πλέον υπό αμφισβήτηση. Αποδυναμωμένη είναι η Χεζμπολάχ, που αποτελούσε μέχρι πρόσφατα έναν αποφασιστικό χερσαίο σύμμαχο του Άσαντ, ενώ στρατολογούσε και μισθοφόρους από άλλες χώρες στο πλευρό της Δαμασκού.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο κλειδί για να καταλάβουμε αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη Συρία: η σύμπτωση της αλλαγής φρουράς στην Ουάσινγκτον (όπου ο νέος Πρόεδρος δεν θα αναλάβει την εξουσία πριν από τις 20 Ιανουαρίου), με την ανακωχή μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ (που απαλλάσσει την Τουρκία από την αμηχανία να φαίνεται ότι στηρίζει τους εχθρούς των μουσουλμάνων), την εγκαθίδρυση της νέας Κομισιόν και τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα της Κίνας.
Ο Αμπάς Αρακτσί, υπουργός Εξωτερικών του Ιράν, είπε πρόσφατα στον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ ότι αυτά που συμβαίνουν εντάσσονται σε ένα αμερικανοϊσραηλινό σχέδιο αποσταθεροποίησης της περιοχής. Είναι βέβαιο ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει καταστήσει σαφή την πρόθεσή του να αλλάξει τα δεδομένα στην περιοχή, πλήττοντας τον «άξονα της αντίστασης» που ξεκινά από τη Μεσόγειο και φτάνει μέχρι την Τεχεράνη, συνδέοντας τη Χεζμπολάχ με τη Συρία, το Ιράκ και την Ισλαμική Δημοκρατία. Η αλλαγή καθεστώτος θα φτάσει μέχρι την Τεχεράνη, είπε ο Νετανιάχου.
Παρ ‘όλα αυτά, αυτό που παρακολουθούμε στη Συρία δεν είναι ένα σχέδιο του Ισραήλ. Μοιάζει περισσότερο με μια πρωτοβουλία της Τουρκίας για να αποδυναμώσει τον Άσαντ, το Ιράν, τη Ρωσία και να φέρει σε δύσκολη θέση τους Κούρδους. Οι τελευταίοι στηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, που έχουν τώρα την προσοχή τους στραμμένη στην αλλαγή φρουράς. Η επίθεση των ανταρτών τούς αναγκάζει να πάρουν το μέρος του Άσαντ απέναντι στον κοινό εχθρό.
Η παγκόσμια αλληλοσύνδεση των συγκρούσεων είναι φανερή. Υπάρχει ένα τόξο από τη Γάζα μέχρι τη Βόρεια Κορέα (που υποστηρίζει τη Ρωσία), το οποίο περιλαμβάνει το Ισραήλ, τον Λίβανο, τη Συρία, την Τουρκία (που είναι στρατιωτικά αναμιγμένη στη Συρία), το Ιράκ, το Ιράν, τη Γεωργία (με Ρώσους στρατιώτες στο έδαφός της), τη Ρωσία και την Ουκρανία. Τα συγκοινωνούντα δοχεία επηρεάζουν τις στρατηγικές αποφάσεις.
(*) O Αντρέα Ρίτσι είναι αρθρογράφος της El Pais
(Πηγή: El Pais)
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ-ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Πρακτορείου.
