Τι προσφέρει η Lockheed Martin στα ινδικά F-16 Block 70 (και τα πιθανά οφέλη για τα ελληνικά)

Ο πολύπειρος πιλότος δοκιμών της Lockheed Martin σε αεροσκάφη F-16 Robert “Elvis” Balserak στοιχειοθέτησε τα κύρια χαρακτηριστικά του υποψηφίου μαχητικού F-16 Block 70 για την Ινδία μιλώντας στην ιστοσελίδα “StratPost”.
Το F-16 Block 70 δεν στηρίζεται στο Block 60, που χρησιμοποιούν αποκλειστικά τα ΗΑΕ. Το μαχητικό μοιάζει δοκιμά στο Block 50, με ωφέλιμο βίο χρήσης που έχει αυξηθεί από 8.000 στις 12.000 ώρες πτήσης. Για την ασφάλεια του πληρώματος υπάρχει το σύστημα αποτροπής σύγκρουσης Auto GCAS, που υφίσταται και στο ελληνικό πρόγραμμα και έχει σώσει μέχρι σήμερα τη ζωή επτά χειριστών στις ΗΠΑ σε ισάριθμα περιστατικά τα τελευταία δυόμισι χρόνια.

Αυτό όμως που κάνει εντύπωση είναι πως το F-16 Block 70 φέρει βαφή επιχρίσματος μείωσης του RCS HAVEGLASS, μεταφέρει CFT, ατρακτίδιο στοχοποίησης Sniper και ατρακτίδιο IRST. Μία από τις CFT διαθέτει εξοπλισμό που επιτρέπει τη λήψη καυσίμου από ιπτάμενο τάνκερ μέσω probe and drogue, καθιστώντας περιττή την αγορά αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού με σωλήνα boom. Η τελευταία τεχνική ήταν διαθέσιμη και στο F-16IN, που προσφέρθηκε ανεπιτυχώς στην Ινδία στον θρυλικό διαγωνισμό MMRCA. Πιθανόν το ίδιο σύστημα να αποτελούσε κάποιου είδους δυνητική επιλογή για τα F-16V, καθιστώντας τα περισσότερο ευέλικτα στην καθημερινή χρήση, τυχόν επιχειρήσεις και ασκήσεις.
Το ραντάρ του F-16 Block 70 είναι το γνωστό σε όλους πια APG-83 SABR, όπως στο F-16V. Το SABR, εξηγεί ο Balserak αποτελεί τεράστιο άλμα σε σχέση με το APG-68, σαν το smartphone απέναντι στο αναλογικό τηλέφωνο, καθώς επιτρέπει τον εντοπισμό πολλαπλών στόχων ενώ πραγματοποιούνται ταυτόχρονα πολλαπλές διεργασίες. Την κατάσταση διευκολύνουν το δίκτυο Ethernet και η νέα μεγάλη οθόνη CPD, που ωστόσο δεν είναι τεχνολογίας αφής. Η δικαιολογία γι’ αυτό είναι πως ένα λάθος άγγιγμα μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση αχρείαστων στοιχείων…

Στον οπλισμό του αεροσκάφους διατίθενται συλλογές ακριβείας SDB, πύραυλοι αέρος-αέρος WVR Python-5 και BVR AIM-120, με το F-16 Block 70 να είναι ικανό να μεταφέρει στην κατάλληλη διαμόρφωση 10 βλήματα αέρος-αέρος! Απαίτηση των Ινδών είναι το F-16 να φέρει απορριπτόμενες εξωτερικές δεξαμενές των 600-gal.
Στην Ινδία υπήρχε σκέψη το F-16 Block 70 να συνοδευτεί με τον κινητήρα F110-GE-129 των 29.400lb αλλά τελικά δόθηκε η άδεια αποδέσμευσης του κορυφαίου F110-GE-132 των 32.000lb. Ο τελευταίος φέρεται μόνο από τα F-16E/F Block 60. Θυμίζουμε, ο κινητήρας δεν αποδεσμεύθηκε για τον εφοδιασμό των ελληνικών F-16C/D Block 52+, με την ανεπίσημη αιτιολογία πως η αφαίρεση των CFT θα προσέφερε υπέρμετρες επιδόσεις στην ευελιξία των αεροσκαφών σε σχέση με τα τότε F-16C/D της Τουρκίας. Στα αεροσκάφη των ΗΑΕ οι CFT δεν μπορούν να αφαιρεθούν. Η μη αποδέσμευση έπαιξε ένα ρόλο στην τελική επιλογή του F100-PW-229, αλλιώς τα F-16 θα λέγονταν Block 50+, όχι Block 52+. Γι’ αυτό το λόγο ο Balserak χαρακτηρίζει τα προσφερόμενα στην Ινδία F-16 ως “rocketships” (“διαστημόπλοια”), επειδή ακριβώς προσφέρονται με τον κινητήρα των 32.000lb!
Τα ολοκαίνουργια F-16 της Ινδίας, αν φυσικά τα επιλέξει η τελευταία, θα είναι προφανώς τα πλέον ικανά F-16 σε υπηρεσία σήμερα. Η εταιρεία πιστεύει πως εκτός της Ινδίας υπάρχει μια παγκόσμια αφορά τουλάχιστον 200 αεροσκαφών επιπέδου F-16 Block 70. Το τελευταίο μαζί με το Gripen είναι τα μοναδικά μονοκινητήρια μαχητικά 4,75 γενιάς διαθέσιμα για αγορά σήμερα. Και φυσικά με κόστος σημαντικά μικρότερο από το F-35. H LM δεν διευκρίνησε αν ανάμεσα στους δυνητικούς πελάτες υπολογίζει και την Ελλάδα…