Έχει γίνει αντιληπτό, πως η προσπάθεια του Ελληνικού Στρατού να αποκτήσει Τεθωρακισμένα Οχήματα Μάχης (ΤΟΜΑ) Bradley Μ2Α2 ODS-SA, θα περάσει τον ίδιο “πόλεμο” που δέχτηκαν τα ελικόπτερα OH-58D Kiowa Warrior, είτε τα τροχοφόρα τεθωρακισμένα Μ1117, είτε τα αμφίβια AAV-7RAM/RS. Στις δυο πρώτες περιπτώσεις, η παρέμβαση είτε του Α/ΓΕΣ Στρατηγού Στεφανή, είτε μετέπειτα του Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Φλώρου, απέτρεψαν τις σχετικές προσπάθειες ακύρωσης της προμήθειας τους. Σήμερα ο ΕΣ έχει κάπου 36 επιχειρησιακά OH-58D, ενώ τα Μ1117 σε ελληνική υπηρεσία είναι κοντά στα 1.000. Και τα δυο οπλικά συστήματα, μεταχειρισμένα μεν, υπηρετούν και ενισχύουν την άμυνα μας και ειδικά τα νησιά του Αιγαίου.
Στην περίπτωση όμως των αμφίβιων τεθωρακισμένων AAV-7RAM/RS, παρότι η προμήθεια ήταν “κλεισμένη”, εντούτοις οι πολέμιοι των μεταχειρισμένων, μπόρεσαν να αποτρέψουν την αγορά, χωρίς βέβαια να υπάρχει καμμία εναλλακτική πρόταση και σε συγκρίσιμο κόστος. Την ίδια στιγμή, μας σοκάρει που η Τουρκία δημιούργησε 2η Ταξιαρχία Πεζοναυτών! Υποθέτουμε πως αν χρειαστεί επείγουσα αποστολή ενίσχυσης νησιού ή ακόμη πιο δύσκολα ανακατάληψης του (σαφώς επιχειρήσεις υψηλού κινδύνου), θα προστρέξει ο διαδικτυακός “στρατός” των τρολς που αντιτίθονταν στην αγορά, μαζί με τους όποιους υψηλά ιστάμενους συναίνεσαν.
Στα Bradley τώρα: Αντίστοιχα ΤΟΜΑ ο Ελληνικός Στρατός έχει σήμερα μόλις 40, τα γνωστά Marder που προήλθαν από ανταλλαγή με δικά μας BMP-1. Και αυτή η ανταλλαγή “πολεμήθηκε” λυσσαλέα. Και τα παράδοξα περί… ετοιμοπόλεμων BMP-1 τα διατύπωναν και υψηλόβαθμοι απόστρατοι και κόμματα της αντιπολίτευσης, προς γενική απογοήτευση της ποιότητας των επιχειρημάτων τους. (Αν θέλουν οι παραπάνω να κάνουν αντιπολίτευση, υπάρχουν πραγματικά μεγάλα θέματα στην άμυνα μας να θίξουν και να ελέγξουν, από το να υιοθετούν κάθε αφέλεια που κυκλοφορεί).
Ανενεργή έμεινε βέβαια και η συζήτηση για παραγγελία 200 σύγχρονων ΤΟΜΑ, τύπου Lynx, όπου θα περιελάμβανε και παραχώρηση από γερμανικής πλευράς, πολλών Marder. Αν και ο πρώην ΥΕΘΑ Νίκος Παναγιωτόπουλος είχε φτάσει το θέμα ένα βήμα πριν την Βουλή, τα πάντα πάγωσαν, παρότι θα λυνόταν οριστικά το ζήτημα των μεγάλων αναγκών ΤΟΜΑ που έχει ο Ελληνικός Στρατός.
Με αυτά και με αυτά, η προηγούμενη ηγεσία του ΕΣ, στράφηκε στη λύση που απέμενε και παραμένει βέβαια, λόγω έλλειψης μεγάλων κονδυλίων: δηλαδή στην προμήθεια μεταχειρισμένων Bradley από τα αμερικανικά αποθέματα. Έγινε μια μεγάλη προσπάθεια από πλευράς μας και οι ΗΠΑ πιέστηκαν να διαθέσουν ΤΟΜΑ για 2 τάγματα (έστω), με 62 Μ2Α2 (κάθε τάγμα του Αμερικανικού Στρατού έχει 31 ΤΟΜΑ, ενώ του ΕΣ έχει 41). Ενώ το ΓΕΣ φρόντισε να ζητήσει άλλα 102 για αγορά. Έτσι η πρόθεση μας ήταν να αποκτήσουμε 164 ΤΟΜΑ (σε πρώτη φάση), αρκετά για τον εξοπλισμό 4 δικών μας μηχανοκίνητων ταγμάτων.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Η αλήθεια για την κατάσταση και το κόστος των Bradley που ενδιαφέρουν την Ελλάδα
Όπως είπαμε σε προηγούμενο άρθρο, τεχνικοί του ΕΣ επιθεώρησαν 62 Μ2Α2 του Αμερικανικού Στρατού, σε χώρο αποθήκευσης, και άλλα 102 της BAΕ Systems, σε χώρο συνεργάτη της εταιρείας. Τα πρώτα ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση, ενώ τα άλλα 102 ήταν με σοβαρές ελλείψεις, καθώς τα οχήματα ήταν εκεί προς αποψίλωση ή μελλοντική μετασκευή σε έκδοση Μ2Α4, με χρήση των πηγμάτων.
Για τον Αμερικανικό Στρατό, αλλά και την κατασκευάστρια εταιρεία, η επιχειρησιακή ετοιμότητα των οχημάτων ορίζεται σε 3 επίπεδα:
- Functional. Δηλαδή, λειτουργικά, όπου γίνεται ανεκτό να υπάρχουν ελλείψεις.
2. Fully Mission Capable. Το όχημα είναι μεταχειρισμένο, αλλά διατηρεί όλες τις ικανότητες που είχε όταν παράχθηκε.
3. Κατάσταση Factory Reset ή αλλιώς Zero Miles, Zero Hours. Πλήρως ανακατασκευασμένα οχήματα, σχεδόν ίδια με νέας παραγωγής. Είναι η κατάσταση που παραδίδονται σήμερα τα Μ2Α4 στον αμερικανικό Στρατό.
Τα 62 οχήματα που μας παραχωρούν δωρεάν οι Αμερικανοί, είναι σε κατάσταση 1 ή Functional. Αυτό σημαίνει πως μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα, και με συντήρηση να ενταχθούν σε υπηρεσία, με τις όποιες φθορές τους από τη χρήση. Τα άλλα 102 οχήματα που μας επιδείχτηκαν όμως, δεν βρίσκονταν σε καμία από αυτές τις “καταστάσεις” ή επίπεδα, αλλά ουσιαστικά ήταν πήγματα με κάποιο εξοπλισμό, προορισμένα για ανακατασκευή σε επίπεδο Μ2Α4 (ή Μ2Α3).
Το πλάνο παραλαβής που περιγράφεται για την Ελλάδα
Ποια είναι η αμερικανική πρόταση; Για τα πρώτα 62, να συντηρηθούν, με αλλαγή όμως κινητήρα και μετάδοσης, ώστε να μην έχουν τέτοια μηχανολογικά προβλήματα. Το κόστος εδώ προβλέπεται από 1 έως 1,5 εκατ. ευρώ ανά όχημα. Αν το επιθυμεί ο ΕΣ, τα οχήματα θα λάβουν τους νέους κινητήρες στις ΗΠΑ, καθώς για το συγκεκριμένο όχημα η εταιρεία έχει γραμμή παραγωγής και ανακατασκευής στο York στην Πενσυλβάνια. (Όπου τα κόστη θα είναι χαμηλότερα και οι χρόνοι μικρότεροι από ότι να γίνουν οι ίδιες εργασίες στην Ελλάδα).
Τα 102 θα χρειαστούν και περισσότερα χρήματα, και περισσότερες εργασίες. Αλλά ο ΕΣ βλέπει την προμήθεια συνολικά και δεν ξεχωρίζει τα 62 από τα 102. Έτσι αν το μέσο κόστος για κάθε ένα από τα 164 Μ2Α3 είναι “λογικό”, δηλαδή, δηλαδή κάπου 3-3,5 εκ. ευρώ έκαστο, με Initial Logistic Support και πυρομαχικά, τότε θεωρούμε πως θα προχωρήσει το πρόγραμμα. Αν όμως ανέβει παραπάνω, τότε ο ΕΣ θα εξετάσει άλλες λύσεις, ίσως και την αγορά νέου ΤΟΜΑ (χλωμό όμως λόγω άλλης κατηγορίας κόστους).
Έτσι το σχέδιο που προτείνεται είναι να έρθουν στην Ελλάδα το δυνατόν συντομότερο τα 62 Μ2Α2 (με κάποια στοιχεία από Α3) και παράλληλα να στήνεται εδώ υποδομή επισκευής και ανακατασκευής. Μόλις η γραμμή αυτή αποδώσει τα 102 οχήματα της BAΕ που θα ακολουθήσουν, τότε και τα πρώτα 62 (που ήδη θα υπηρετούν ώστε να έχει γίνει και εκπαίδευση στον τύπο και ενσωμάτωση του στον Ελληνικό Στρατό), θα περάσουν κι αυτά από την ίδια γραμμή.
Όπως έχουν τονίσει επανειλημμένως οι Αμερικανοί σε όλα τα επίπεδα, όλο και περισσότερα Μ2Α2 θα γίνονται διαθέσιμα τα επόμενα έτη. Οπότε, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκονται, αν επιλεγεί η παραπάνω λύση, ο ΕΣ θα έχει την υποδομή να τα ανακατασκευάζει και συντηρεί εργοστασιακά. Έχουμε ξαναγράψει, πως μια τέτοια γραμμή θα μπορεί να ανακατασκευάζει και Μ2 του Αμερικανικού στρατού, αλλά και άλλων χωρών.
Δεν κρύβουμε βέβαια το προβληματισμό μας πως και η υπόθεση των Bradley θα καταλήξει στο γνωστό “κάδο” όπως άλλες παρόμοιες που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν: είτε του ΕΣ (για προμήθεια μεταχειρισμένων εκτοξευτών MLRS, αρμάτων M1A1 Abrams, M2A0, αυτοκινούμενων πυροβόλων M109A5 κ.ο.κ.), είτε του ΠΝ (αντιτορπιλικα Kidd, φρεγάτες κλάσης Μ και Adelaide). Δηλαδή ευκαιρίες που θα μας προσέφεραν σημαντική ενίσχυση με μεταχειρισμένο υλικό, το οποίο όμως περιφρονήσαμε. Σε ένα συνδυασμό αρχοντοχωριατισμού και απροθυμίας να αναλάβουμε σύνθετο επισκευαστικό έργο στην χώρα μας, λες και έχουμε κάποιο πηγάδι με χρήμα (μακάρι να υπήρχε και να κάναμε μόνο αγορές ολοκαίνουργιων υλικών).
Άλλωστε ήδη το πιθανό κόστος προμήθειας των Bradley εμφανίζεται παραφουσκωμένο στην Ελλάδα, ως “επιχείρημα” απόρριψης τους. Με ποιο τρόπο; Συνυπολογίζοντας προμήθεια μεγάλων ποσοτήτων πυρομαχικών (βλημάτων 25 χιλιοστών για το πυροβόλο, 2.000 πυραύλων TOW-2) κάτι που κοντεύει να παρουσιάσει το συνολικό κόστος στα επίπεδα αγοράς νέων τεθωρακισμένων… CV90. Αλλά όταν συγκρίνεις κόστη και στη προμήθεια μεταχειρισμένων συνυπολογίζεις πολλά πυρομαχικά, δεν πρέπει να κάνεις το ίδιο και για την αγορά καινούργιων; Ώστε να δεις ακριβώς που θα έφθανε και η δεύτερη; Ή μήπως τέτοιες ορθές συγκρίσεις δεν εξυπηρετούν;
Έτσι ίσως το μέλλον να είναι φανερό: Ο Ελληνικός Στρατός να συνεχίσει να επιχειρεί με τεθωρακισμένα Μ113 εποχής Βιετνάμ (ούτε καν εκσυγχρονισμένα γιατί κι αυτό θα είχε… κόπο να γίνει), και το ΠΝ να συνεχίσει να ανεβάζει πληρώματα σε υπέργηρες φρεγάτες Kortenaer.
Ακολουθήστε μας, στο Facebook, στο Twitter, στο YouTube και στο Viber!
