«Το Bf109 πάντα μου έφερνε στο μυαλό την λέξη ‘καταχθόνιο’. Έχει υπαινιχθεί ότι μαρτυρά τα χαρακτηριστικά του έθνους που το συνέλαβε και σε μένα φαινόταν πάντα θανατηφόρο από οποιαδήποτε γωνία, στο έδαφος ή στον αέρα. Όταν μπήκα στο κλειστοφοβικό του κόκπιτ, το ένιωσα θανατηφόρο!»
Έτσι θυμόταν το κύριο μαχητικό της Luftwaffe στον Β΄ ΠΠ o πιλότος-θρύλος του Βασιλικού Ναυτικού, Πλοίαρχος Eric ‘Winkle’ Brown, ο οποίος θα δοκίμαζε 55 αεροπλάνα των Ναζί, συμπεριλαμβανομένου του πυραυλοκίνητου Me 163Β Komet. Όλοι όσοι πέταξαν μαζί του ή το αντιμετώπισαν σε μάχη θα συμφωνήσουν. Στα χέρια ενός ικανού χειριστή το ‘109’ ήταν πραγματική «φονική μηχανή».
Ο Brown δοκίμασε το 1944 ένα καταληφθέν Bf109G-6/U2 κι έλεγε ότι ήταν «ευχάριστο στην πτήση» με 240 μίλια/ώρα αλλά στα 400 μίλια σε βύθιση «ένιωθες τα χειριστήρια σαν να τα είχε αρπάξει κάποιος». Συμπερασματικά, «εφόσον το ‘Gustav’ έμενε εκεί που έπρεπε να είναι, π.χ πάνω από τα 25.000 πόδια (7.620 μ) απέδιδε ικανοποιητικά τόσο σε αερομαχία όσο και σε επιθέσεις εναντίον σχηματισμών βομβαρδιστικών». Ειδικά για την αναχαίτιση των ολοένα αυξανόμενων βομβαρδιστικών των Συμμάχων που ισοπέδωναν τις υποδομές του Ράιχ, οι Γερμανοί είχαν μερικές πρωτοποριακές όσο και θανατηφόρες ιδέες. Πυραύλους αέρος-αέρος!
Για να αυξήσουν την ισχύ πυρός των καταδιωκτικών, το 1943 τα εξόπλισαν με τις μη κατευθυνόμενες ρουκέτες (Werfer-Granate) των 210 χιλ. που ανέπτυξε η Rheinmetall-Borsig. Βασισμένες στην ρουκέτα Nebelwerfer 42 του Στρατού, οι WfrGr.21 ή BR 21 (Bordrakete) όπως αναφέρονται στα εγχειρίδια της Luftwaffe χρησιμοποιούντο για την διάσπαση των συμμαχικών σχηματισμών με μαζικές ριπές εναντίον τους. Η ιδέα αυτή θα έβρισκε εφαρμογή και στον Ψυχρό Πόλεμο, με τα αμερικανικά F-102 και F-106 που θα εκτόξευαν ρουκέτες, ακόμη και βλήματα με πυρηνική γόμωση MB-1 Genie, κατά σχηματισμών σοβιετικών βομβαρδιστικών.
Οι «καταστροφείς σχηματισμών» (Pulk Zerstörer) όπως ήταν γνωστά τα τροποποιημένα Bf109G-6/R2 έφεραν από έναν σωλήνα εκτόξευσης κάτω από τις πτέρυγες και βεβαίως την απαραίτητη καλωδίωση για την πυροδότηση των ρουκετών. Φέροντας εκρηκτική κεφαλή 40,8 κιλών, οι ρουκέτες ταξίδευαν προς τον στόχο με ταχύτητα 320 μ/δευτ. σταθεροποιούμενες δια περιστροφής και ρυθμισμένες να εκραγούν 600 με 1.200 μέτρα μπροστά από το αεροσκάφος-φορέα δημιουργώντας μια «φονική ζώνη» εύρους 25 μέτρων. Μπορεί να μην ήταν όπλα ακριβείας, όμως ήταν ικανά να σκορπίσουν το χάος.
Κατά την διάρκεια μιας αναχαίτισης αμερικανικών βομβαρδιστικών τον Ιούλιο του 1943, μια ρουκέτα εξερράγη ακριβώς κάτω από ένα Β-17 στέλνοντάς το να πέσει σε ένα άλλο αεροπλάνο του σχηματισμού και κατόπιν σε ένα τρίτο. Τρία βομβαρδιστικά εκτός μάχης με μόνο μια βολή! Και να γλύτωνε ένα αεροσκάφος την κατάρριψη, η «βροχή» των θραυσμάτων άφηνε βαθιά σημάδια στην ψυχολογία του πληρώματος.
Πέραν των Bf109 η Luftwaffe εξόπλισε με το συγκεκριμένο όπλο και άλλους τύπους –βαριά μαχητικά Bf110G-2/R3 και Me-410 με δύο σωλήνες ανά πτέρυγα, Fw 190A-8/R6 και αεριωθούμενα Me 262A-1a. Πολλοί χειριστές πάντως αντιπαθούσαν τα ‘Dödel’ λόγω της αυξημένης οπισθέλκουσας που προκαλούσαν. Άλλωστε για την Άμυνα του Ράιχ κρίθηκε πως τα πυροβόλα ήταν πιο αποτελεσματικά.
Οι Γερμανοί προσέθεσαν δύο Mauser MG 151 των 20 χιλ. σε «γόνδολες» κάτω από τις πτέρυγες των Bf109G-6/R6 (Rüstsatz, κιτ τροποποίησης) και εφοδίασαν τα Bf109G-6/U4 με ένα Rheinmetall-Borsig MK 108 των 30 χιλ. που έβαλλε από τον κώνο της έλικας μετατρέποντας τα μαχητικά του τύπου σε ‘Kanonenboote’ –κανονιοφόρους. Το τίμημα της τρομερής αυτής δύναμης πυρός ήταν ότι τα γερμανικά αναχαιτιστικά δεν μπορούσαν να εμπλακούν σε αερομαχία με τα συμμαχικά μαχητικά συνοδείας, ούτε να χρησιμοποιήσουν την ταχύτητά τους για να τους ξεφύγουν.
Οι ρουκέτες αέρος-αέρος ήταν ένα από τα πολλά όπλα που δοκίμασαν οι Ναζί σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αλλάξουν τον ρου του πολέμου. Για τα περισσότερα ίσχυε το ρητό ‘too little, too late’. Με την αμερικανική βιομηχανία να ολοκληρώνει ένα τετρακινητήριο βομβαρδιστικό B-24 κάθε μια ώρα και την RAF να πυρπολεί τις νύχτες γερμανικές πόλεις και στρατηγικούς στόχους, το τέλος ήταν απλώς θέμα χρόνου…
Αλέξανδρος Θεολόγου
