Στο υπουργείο της Μεσογείων, εκεί που η βιοκλιματική πρόσοψη λάμπει σαν καινούργια (είναι καινούργια), τα πράγματα έχουν ησυχάσει. Τελειώνουν τα δρώμενα, οι παρελάσεις, τα elephant walk, οι κάθε λογής φιέστες, και μπαίνουμε σε εκείνη την μαγική περίοδο των μελομακάρονων, των κουραμπιέδων και των ευχών για τις γιορτές που έρχονται. Τις περιμένουν όλοι με ανυπομονησία στο κτήριο, από τα μέσα Νοεμβρίου μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου, όπου τίποτα ιδιαίτερο δεν γίνεται γιατί, “βρε παιδιά γιορτές έχουμε”. Και δεν έχουν πολύ άδικο, όλοι μας, μετράμε τις μέρες πιο ζωηρά και από τις διαφημίσεις των Jumbo – αν και εκεί τουλάχιστον γίνονται ψώνια, έστω και για στολίδια. Στη Μεσογείων, όμως, έχει πέσει γενική ησυχία.
Από όσο μαθαίνουμε βέβαια, δεν φταίνε μόνο τα γλυκά. Κάποιοι λένε – και εμείς διαχωρίζουμε απολύτως τη θέση μας από αυτούς – ότι ο λόγος που δε συνεδριάζει η επιτροπή Εξοπλιστικών της Βουλής (ας ρίξουμε και μια ματιά στις αποζημιώσεις των μελών, μπας και κάνουμε λάθος), είναι ότι δεν περιλαμβάνονται στις εργασίες της προγράμματα από χώρα σύμμαχο, που εσχάτως βγήκε από διετή πολεμική σύγκρουση. Οι «χαμένοι» των προγραμματων ισχυρίζονται, υπερβάλλοντας προφανώς από την στενοχώρια τους και σαφώς διαφωνούμε μαζί τους, ότι ο υπουργός έχει εκνευριστεί που δεν ψωνίζουμε ούτε χαρτιά για το φωτοτυπικό από εκείνη τη χώρα, και έχει φρενάρει τα πάντα.
Από την άλλη πλευρά του νομίσματος, οι ίδιοι οι σύμμαχοι – μιλάμε για το Ισραήλ που προσφέρει στη χώρα μας ό,τι ζητήσουμε – εμφανίζονται εκνευρισμένοι: τόσο καιρό η ελληνική πλευρά τους διαβεβαίωνε πως δεν προχωρούσε τίποτα λόγω πολιτικού κόστους. Αλλά υπάρχει πλέον έστω και μια προβληματική εκεχειρία, έχει μειωθεί η ένταση στην περιοχή, κι όμως οι ισραηλινοί βλέπουν πως και τώρα πάλι δεν προχωρά κάτι λόγω δικής μας… αδιαφορίας. Και το μήνυμα που φτάνει από το Τελ Αβίβ στη Μεσογείων, αν όχι στην Ηρωδου Αττικού, είναι «κόψτε το δούλεμα».
Διατείνονται άλλοι – με αυτούς διαφωνούμε ακόμα περισσότερο – ότι ο λόγος είναι πως, έχοντας βάλει πλώρη για ακόμη μεγαλύτερες κατακτήσεις, ο υπουργός ασκείται τώρα περισσότερο σε παρεμβάσεις κτηρίων και επετηρίδων (κτηνιάτρων, Συνταγματαρχών, Υπαξιωματικών κ.λπ.), χωρίς να χρειάζεται να βάλει εκ νέου την υπογραφή του, παρότι η Αντιπολίτευση ποτέ δεν τον έφερε εδώ και 2,5 ποτέ σε δύσκολη θέση.
Μια άλλη εκδοχή είναι πως περιμένει να ψηφιστεί πρώτα το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου, για να δοθούν οι πολιτικές μάχες στη Βουλή, να γίνει εκεί η ανάλογη αντιπαράθεση-προβολή-γλαφυρή περιγραφή των “μύριων κακών που τώρα διορθώνονται” και μετά βλέπουμε. Οι χειρότεροι, όμως, είναι εκείνοι που κινδυνολογούν, πως όσο δεν ψωνίζουμε, θα λήξουν οι υφιστάμενες προσφορές, οπότε οι επόμενες μπορεί να είναι και ακριβότερες.
Πέρα από τις φημολογίες όμως και τις πολλαπλές ερμηνείες, παραμένουν στην πράξη σημαντικά προβλήματα στην εθνική μας άμυνα: οι παραιτήσεις στελεχών υποβάλλονται σωρηδόν, χωρίς όπως φαίνεται να πείθεται το προσωπικό από τα σχεδιαζόμενα νέα μισθολόγια και βαθμολόγια, η προσέλευση των νέων στις στρατιωτικές σχολές παραμένει απογοητευτική, ενώ εξοπλιστικά προγράμματα που έχουν αναγγελθεί εδώ και καιρό, δεν ολοκληρώνονται και καθυστερούν οι τελικές συμβάσεις, ενώ άλλες ανασκαλίζονται… σε δουλειά να βρισκόμαστε αρκεί να μην υπογραφτεί τίποτα.
Για αρκετούς υπήρχε η ελπίδα πως θα συνεχίζαμε στον ίδιο ρυθμό με εκείνο του προκατόχου του ΥΠΕΘΑ, με νέες μεγάλες ενισχύσεις στην Αεροπορία (όπου μελετάμε ένα χρόνο τώρα την αναβάθμιση των F-16 Block 50, την προμήθεια συστήματος αυτοπροστασίας, τα όπλα των μαχητικών, τόσο των F-16 όσο και των F-35 αλλά και περισσότερα των Rafale που ευτυχώς είχαν έρθει με Meteor), με νέες ενισχύσεις στο Πολεμικό Ναυτικό (ήρθε η 4η FDI μετά από συζητήσεις 2 ετών, αλλά για τα όπλα της… δεν προβλέπεται, ενώ οι κουβέντες για τις ιταλικές φρεγάτες κάπου μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε τις ΜΕΚΟ). Υπάρχουν πάντως εξελίξεις, αλλά να αποδίδουμε ορθά και την πατρότητα τους: όπως την διαθεσιμότητα των μεταγωγικών που πλέον εμφανίζεται θετική αλλά με προγραμματισμό και δράσεις που είχαν ξεκινήσει εδώ και χρόνια (από το 2021 ξεκίνησε), ενώ τα Super Puma που πλέον είναι 7 λειτουργικά, οφείλουν πολλά στον γενικό γραμματέα του υπουργείου.
Πάντως ξαφνικά, και παρά τις τεράστιες ανάγκες Ναυτικού, Αεροπορίας και Στρατού, πρώτη προτεραιότητα στους εξοπλισμούς μας, έγινε η νεοφανής “Ασπίδα του Αχιλλέα”, των 5 ή και 6 διαστάσεων/δράσεων (ίσως και περισσότερων) και ο εκσυγχρονισμός των Μ113. Όχι ότι προχώρησαν αυτά παρά τις αναγγελίες!
Στο εγχώριο “cluster” της άμυνας, τώρα; Οι μισοί clusterάδες με ευφάνταστες made in Greece ιδέες, κάνουν μια απέλπιδα προσπάθεια να πάρουν χρήματα από τη φουκαριάρα την Ευρωπαϊκή Ένωση (και εδώ έχουμε κακολογίες, ότι μερικοί αξιοποιούν ασιατικής προέλευσης τεχνολογίες), ενώ οι άλλοι μισοί ελπίζουν μήπως η νεοαφιχθείσα πρέσβειρα, κάνει κανά ψυχικό. Ευρώ πάντως δεν βλέπουν, και δεν προβλέπεται να δουν…
Όσο για το ΕΛΚΑΚ, ως ένας νέος κρατικός οργανισμός, καταναλώνει πόρους, αλλά προς το παρόν παράγει μόνο προκηρύξεις. Εκεί υπηρετούν φιλότιμοι υπηρεσιακοί και αξιωματικοί που κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά θαύματα δεν γίνονται. Αντίθετα, παρουσιάζονται παλαιότερες εξελίξεις και έρευνες ως καινούργιες: ο “Κένταυρος” της ΕΑΒ έχει ξεκινήσει πριν χρόνια (και έσωσε την παρτίδα στην Ερυθρά), αλλά και τα UAV ελληνικών ιδιωτικών εταιρειών, κι αυτά παράγονται εδώ και χρόνια και ακόμη παραγγελία σοβαρή δεν έχουν δει.
Στην παρέλαση, μάλιστα, πέρασε σύστημα-μακέτα, που ακόμη κι τώρα δεν έχει υπογραφτεί σύμβαση, ενώ τα πάντα είναι έτοιμα από το 2023! Είπαμε “παρέλαση” αλλά δεν θέλουμε να επεκταθούμε. Πάντως τα made by the Greek Army μη επανδρωμένα, είναι αποτέλεσμα κι αυτά παλαιότερης περιόδου (από τη δημιουργία ενός διακλαδικού κέντρου έρευνας και ανάπτυξης) και μάλιστα ενός αξιωματικού που αποστρατεύτηκε στα πλαίσια της… Αποφλωροποίησης. Η τελευταία πάντως επετεύχθη πλήρως, με αντικατάσταση μνημείου από άλλο μνημείο!
Πάντως για να μην στενοχωρούμε μόνο τον υπουργό, και η αντιπολίτευση, βυθισμένη σε τριετή περίοδο ομφαλοσκόπησης, δεν ασχολείται με τίποτα από τα της Άμυνας. Παρά μόνο κάνοντας μερικές τυπικές ερωτήσεις-καταγγελίες για να καταγράφεται “αντίδραση”. Μερικές δε επερωτήσεις είναι κυριολεκτικά για τα πανηγύρια, και χαρά στο κουράγιο των όποιων αξιωματικών τις απαντούν. Προτάσεις, ουσιαστικός έλεγχος και κυρίως γνώση και γνώμη για το τι διαδραματίζεται, και πάλι δεν προβλέπεται.
Για την απίθανη περίπτωση να έχουν κάποια βάση αυτά που ακούγονται, η δική μας προτροπή στη βιοκλιματική “Μεσογείων” είναι η πιο απλή: να πάρει και από εκεί που θέλει, να πάρει και από εκεί που δε θέλει αλλά χρειαζόμαστε, αλλά ας πάρει κάτι επιτέλους. Οι ανάγκες είναι τεράστιες, και το μέλλον δεν μας γεμίζει αισιοδοξία. Αυτά, και ευχόμαστε η θερμοπρόσοψη να αντέχει το ζεστό ελληνικό καλοκαίρι…
