Φιάσκο η επίθεση ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας στη Συρία;

Η προχθεσινή πυραυλική επίθεση ΗΠΑ, Μ. Βρετανίας και Γαλλίας κατά εγκαταστάσεων παραγωγής χημικών όπλων στη Συρία με πάνω από 100 βλήματα, χαρακτηρίστηκε ως “φιάσκο” από τη Συριακή και τη Ρωσική Κυβέρνηση, οι οποίες ισχυρίστηκαν ότι κατέρριψαν περίπου το 70% των βλημάτων που εκτοξεύτηκαν.

.@mod_russia : of 103 missiles, 71 intercepted by Syria’s air defences. No serious damage at airfields. Two former industrial sites hit with no people or equipment in place.https://t.co/7g05zNTWoX pic.twitter.com/0qqNZ2Pfvu

— Russian Embassy, UK (@RussianEmbassy) April 14, 2018

Σύμφωνα με όσα μεταδίδουν τα ρωσικά ΜΜΕ, όπως τα ελεγχόμενα από το Κρεμλίνο TASS και Sputnik, οι 71 από τους συνολικά 103 πυραύλους (Tomahawk, JASSM, Scalp Naval, Scalp EG, Storm Shadow), καταρρίφθηκαν από τη συριακή αεράμυνα με τη χρήση απαρχαιωμένων -ως επί το πλείστον- αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων, όπως S-125, S-200, Kvadrat και Buk.

S-125 Neva (SA-3 Goa)
Πρόκειται για ένα Α/Α σύστημα που άρχισε να αναπτύσσεται το 1956 και μπήκε σε υπηρεσία το 1961. Τα βλήματά του έχουν εμβέλεια έως 35 χιλιόμετρα και κατευθύνονται στο στόχο μέσω ραδιοεντολής από το ραντάρ της πυροβολαρχίας. Δεν διαθέτει αντιβαλλιστικές ικανότητες (δεν σχεδιάστηκε για αυτό το σκοπό), ενώ ακόμη και ως καθαρά αντιαεροπορικό μέσο, οι δυνατότητές του κατά αεροσκαφών είναι περιορισμένες έως ανύπαρκτες σε σύγχρονο περιβάλλον ηλεκτρονικού πολέμου.

 
S-200 (SA-5 Gammon)
Ακόμη ένα σοβιετικής προελεύσεως σύστημα που εντάχθηκε σε υπηρεσία το 1966. Διαθέτει μεγάλη εμβέλεια (150 έως 300 χλμ ανάλογα το πύραυλο) και σχεδιάστηκε για να αναχαιτίζει σχηματισμούς αμερικανικών βομβαρδιστικών (με τη χρήση πυρηνικής κεφαλής) και κατευθύνεται στο στόχο μέσω ημιενεργής καθοδήγησης ενώ στη τελική φάση της εμπλοκής χρησιμοποιεί το ραντάρ του βλήματος. Έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές ανεπιτυχώς κατά ισραηλινών αεροσκαφών και θεωρείται πιθανό να ήταν αυτό που κατέρριψε το ισραηλινό F-16 στις 10 Φεβρουαρίου 2018. Δεν διαθέτει αντιβαλλιστικές δυνατότητες διότι δεν σχεδιάστηκε για να αναχαιτίζει βλήματα.

 
Kvadrat (SA-6 Gainful)
Πρόκειται για σύστημα που αναπτύχθηκε την ίδια εποχή με το S-125 και S-200 με σκοπό την αναχαίτιση αεροσκαφών σε μικρές και μέσες αποστάσεις (έως 25 χλμ). Σημείωσε αρκετές επιτυχίες κατά το λεγόμενο «Πόλεμο της Φθοράς» μεταξύ Ισραήλ – Αιγύπτου, Ιορδανίας, PLO και στο Πόλεμο Ιράκ – Ιράν. Σημείωσε τουλάχιστον μια κατάρριψη F-16 κατά το Πόλεμο του Κόλπου το 1991 με αποτέλεσμα την επιστράτευση αεροσκαφών ηλεκτρονικού πολέμου για τη «τύφλωσή» του. Ακόμη μια κατάρριψη F-16 σημειώθηκε στο Πόλεμο της Βοσνίας το 1995. Θεωρείται πλέον ξεπερασμένο τεχνολογικά με περιορισμένες αντιαεροπορικές δυνατότητες και ανύπαρκτες αντιβαλλιστικές.

 
Buk (SA-11/17)
Πρόκειται για τον διάδοχο του Kvadrat που εισήλθε σε υπηρεσία το 1979. Η νεότερη έκδοσή του (Μ2) θεωρείται εξαιρετικά αποτελεσματική κατά εχθρικών αεροσκαφών. Η Συρία διαθέτει τόσο την αρχική, όσο και τη νεότερη έκδοση. Πρόκειται για το σύστημα που κατέρριψε τη Πτήση 17 των Μαλαισιανών Αερογραμμών το 2014, σκοτώνοντας 298 ανθρώπους. Οι τελευταίες εκδόσεις του Buk και των βλημάτων του, μπορούν (σύμφωνα με το κατασκευαστή) να εμπλέξουν βαλλιστικούς πυραύλους και βλήματα κρουζ.
 
Υπάρχουν επίσης σποραδικές αναφορές για τη χρήση συστημάτων OSA (SA-8 Gecko) και Pantsir S-1 (SA-22 Greyhound), αμφότερα Α/Α συστήματα μικρού βεληνεκούς. Μόνο το Pantsir διαθέτει (και) αντιβαλλιστικές ικανότητες και θεωρείται η τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Έχει πιστωθεί με τη κατάρριψη ενός τουρκικού RF-4E το 2012 και αρκετές καταρρίψεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών και βλημάτων. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες κάνουν λόγο για 40 συστήματα στα χέρια των συριακών ΕΔ.
Συμπεράσματα
Θα πρέπει να θεωρείται εξαιρετικά απίθανο έως αδύνατο παλαιότερα Α/Α συστήματα όπως τα S-125, S-200 και Kvadrat, να ήταν σε θέση να καταρρίψουν υπερσύγχρονα όπλα όπως αυτά που χρησιμοποιήθηκαν προχθές στη Συρία. Το Buk που αναφέρουν οι Ρώσοι πως χρησιμοποιήθηκε για να τα αναχαιτίσει, έχει κάποιες αντιβαλλιστικές ικανότητες, αλλά είναι εξαιρετικά απίθανο να κατέρριψε από μόνο του 71 βλήματα. Το Pantsir από την άλλη, που είναι ένα υπερσύγχρονο σύστημα, δεν αναφέρεται να έλαβε μέρος στις αναχαιτίσεις. Το λογικό συμπέρασμα επομένως είναι πως οι περισσότεροι από τους 103 πυραύλους που εκτοξεύτηκαν κατά συριακών στόχων, έφτασαν στο προορισμό τους, δεδομένης της χρήσης ηλεκτρονικών αντίμετρων που εφάρμοσαν αμερικανικά αεροσκάφη.
Διαβάστε επίσης