Στο χώρο του διαστημικού sci-fi, υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων: Οι “Trekkies” και οι οπαδοί του Star Wars: Αυτή η ανάρτηση απευθύνεται στους πρώτους.
Τη δεκαετία του ’90, όταν προβαλλόταν από την ελληνική τηλεόραση η σειρά Star Trek: The Next Generation, οι εξωπραγματικές ταχύτητες του USS Enterpise, αποκαλούνταν “warp speeds” που στη μεταγλώττιση αποδιδόταν ως “ταχύτητες δίνης”.
Warp στη προκειμένη περίπτωση σήμαινε “στρέβλωση”, δηλαδή η ικανότητα των διαστημοπλοίων του 24ου αιώνα να στρεβλώνουν το (διαστημικό) χωροχρόνο και κατά αυτό το τρόπο να ξεπερνούν το απόλυτο όριο ταχύτητας του σύμπαντος, που δεν είναι άλλο από την ταχύτητα του φωτός (300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο).
Αξίζει εδώ να βάλουμε μια παρένθεση και να πούμε πως το γρηγορότερο ανθρώπινο κατασκεύασμα είναι το Parker Solar Probe, που θα πιάσει τα 692.000 χλμ./ώρα. Εξυπακούεται πως με αυτή την ταχύτητα, θα θέλαμε μερικές χιλιάδες χρόνια για να φτάσουμε στο πλησιέστερο αστρικό σύστημα του Εγγύτατου Κενταύρου (4,2 έτη φωτός, η περίπου 40 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα).
Από την άλλη, αν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε με το USS Enterprise, ανάλογα με την “ταχύτητα δίνης” που θα ταξιδεύαμε (από 1 έως 9.9, με το 1 να ισούται με την ταχύτητα του φωτός), θα φτάναμε στο Εγγύτατο Κένταυρο σε διάστημα από 4 χρόνια και 89 ημέρες, έως 18 ώρες.
This is what Star Trek's warp speeds actually looks like with real-distance, in real-time, from 1 to 9.9. Is it faster or slower than you thought!
(Credit: Dr. James O'Donoghue/@physicsJ) pic.twitter.com/wwKuNdnJrK
— Universal-Sci (@universal_sci) June 10, 2021
Οι κινητήρες στρέβλωσης (warp drives), απέκτησαν δημοφιλία μέσα από σειρές όπως το Star Trek και βασίζονται στην ιδέα χρήσης εξωτικών τεχνολογιών και καυσίμων (πχ αντιύλη) που θα επιτρέπουν στο διαστημόπλοιο να “στρεβλώνει” το χωροχρόνο και να φτάνει πιο γρήγορα στο προορισμό του.
Το 2012, ο μηχανικός και φυσικός της NASA Harold White, επανέφερε στο προσκήνιο την έρευνα του φυσικού Miguel Alcubierre, που δημοσιεύτηκε στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Classical and Quantum Gravity, το 1994. Η θεωρία πίσω από την έρευνα, υποστηρίζει πως το ταξίδι με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός (Faster Than Light – FTL), είναι εφικτή με τη κατασκευή ενός «κινητήρα χωροχρονικής στρέβλωσης», που θα έχει τη δυνατότητα να «συμπιέζει» το χώρο μπροστά από το διαστημόπλοιο, φέρνοντας το τελικό προορισμό πολύ πιο κοντά. Το σκάφος, θα παραμένει μέσα σε μια προστατευτική φυσαλίδα. Με αυτό το τρόπο, η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας, δε παραβιάζεται και τα ταξίδια σε κοντινά άστρα, θα μπορούν να ολοκληρώνονται σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες αντί για εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια.
Σας φαίνεται επιστημονική φαντασία; Το 1942 κατασκευάστηκε ο πρώτος πυρηνικός αντιδραστήρας ισχύος μόλις μισού βατ, που δεν αρκούσε να ανάψει ούτε μια λάμπα. Ένα χρόνο αργότερα, κατασκευάστηκε ένας άλλος αντιδραστήρας ισχύος 4 μεγαβάτ, ικανός να ηλεκτροδοτήσει μια μικρή πόλη. Τι μας επιφυλάσσει άραγε το μέλλον;
