Σε συνέχεια της είδησης ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση ζήτησε άμεσες περικοπές των αμυντικών δαπανών της χώρας, που προσεγγίζουν τα 900 δις δολάρια ετησίως (895 είναι η οροφή για το 2025), η αρχική απαίτηση είναι να εξοικονομηθούν 50 δις εντός του έτους! Ώστε να προγραμματιστεί ανάλογα ο αμυντικός προυπολογισμός για το 2026, με τα επόμενα χρόνια να συνεχίζεται ένα ανάλογο κύμα περικοπών. Όπου ακούγεται ήδη η απαίτηση για 8% μείωση κάθε έτος, για την ερχόμενη πενταετία!
Washington Post: Η κυβέρνηση Τραμπ προωθεί μείωση δαπανών του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ
Σύμφωνα με τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, Pege Hegseth, οι περικοπές πρέπει να γίνουν τόσο σε προγράμματα υποδομών και δράσεων που “δεν συνάδουν με τις εντολές του Προέδρου Τραμπ”, όσο και σε γραφειοκρατικές διαδικασίες που αυξάνουν το κόστος, αλλά και σε εξοπλισμούς. Στην πρώτη κατηγορία εμπίπτουν βέβαια όλα τα πρόγραμματα και οι δράσεις περί DEI, δηλαδή διαχείρισης προσωπικού με στόχο την συμπερίληψη και την ισότητα, ενώ “τσεκούρι” θα πέσει και σε δαπάνες περί κλιματικής αλλαγής (υποθέτουμε γιατί κατά την νέα διοίκηση τέτοιο φαινόμενο… δεν συμβαίνει).
Στην ουσία των περικοπών βέβαια (γιατί όλα τα παραπάνω δεν αθροίζουν κάποιο μεγάλο ποσό), είναι ποια προγράμματα εξοπλιστικών θα περικοπούν, ποια ερευνητικά και βέβαια ποιές στρατιωτικές διοικήσεις θα χρειαστεί να μειώσουν υποδομές και προσωπικό.

Προφανώς εδώ η Διοίκηση Ινδο-Ειρηνικού “δεν αγγίζεται” καθώς φέρει το βάρος της αντιπαράθεσης με την Κίνα. Υποθέτουμε πως και η Διοίκηση Διαστήματος θα παραμείνει ανέγγιχτη καθώς από εκεί έχει πολλά συμβόλαια ο Ίλον Μασκ, αλλά γενικά εξυπηρετεί και τον… φουτουρισμό που αναμένεται στα αμερικανικά εξοπλιστικά πρόγραμματα, όπου έχει ξαναρχίσει η συζήτηση για “διαστημικά όπλα”. Η Στρατηγική Διοίκηση λόγω πυρηνικών όπλων και η Ειδικών Δυνάμεων λόγω ικανότητας άμεσης επέμβασης το ίδιο, είναι μικρή πιθανότητα να θιχθούν, όπως και η Βόρεια Διοίκηση μαζί με τη Νότια, δηλαδή αυτές που έχουν αρμοδιότητα την υπεράσπιση της ενδοχώρας των ΗΠΑ. Μαζί τους και η Κεντρική Διοίκηση η οποία καλύπτει τη Μέση Ανατολή και ειδικά το Ισράηλ και το Ιράν, δηλαδή τις χώρες “ειδικού ενδιαφέροντος” (για διαφορετικούς λόγους βέβαια), της αντίληψης Τραμπ.
Τι μένει; Η Ευρωπαϊκή Διοίκηση όπου ήδη κυκλοφορούν σενάρια για μεγάλη απόσυρση αμερικανικών δυνάμεων, κυρίως από την Ανατολική Ευρώπη, μάλιστα με το σκεπτικό του “εξευμενισμού του Πούτιν”. Αυτό αν συμβεί, θα προκαλέσει τρομακτικούς τριγμούς στην ασφάλεια των χωρών της περιοχής, κάτι που πραγματικά αναρωτιόμαστε πως αντιμετωπιστούν. Επίσης η Διοίκηση Αφρικής μπορεί να ζητηθεί να μειώσει δομές, ενώ κανείς δεν γνωρίζει η Διοίκηση Κυβερνοπολέμου αν “σαρωθεί” από τους ειδήμονες του DOGE (της νέας ομοσπονδιακής υπηρεσίας με επικεφαλής τον Μασκ), που ως “γκουρού” των νέων τεχνολογιών, ίσως θέλουν εκεί να ανακατέψουν την τράπουλα.
Πιθανές περικοπές ανά Κλάδο
Στα μεγάλα εξοπλιστικά τώρα, τα προγράμματα του Ναυτικού μάλλον θα συνεχίσουν, τουλάχιστον σε αντιτορπιλικά και υποβρύχια, αλλά έχει ήδη στοχοποιηθεί το πρόγραμμα των φρεγατών Constellation, και μάλλον εκείνο των αεροπλανοφόρων κλάσης Ford, που το κόστος τους έχει εκτοξευθεί. Επίσης “μουρμούρα” εντός τραμπικού στρατοπέδου υπάρχει και για προγράμματα των μεταγωγικών του Ναυτικού, που θεωρούνται πολύ δαπανηρά.
Στην Αεροπορία ερωτηματικό είναι το πρόγραμμα του F-35, το οποίο ήταν που ήταν το πιο περίπλοκο και με πολλές καθυστερήσεις, και πολύ ακριβό, τώρα έχει μπει και στο στόχαστρο του Ίλον Μασκ, που χαρακτηρίζει γενικώς τα εξελιγμένα επανδρωμένα μαχητικά, “πεταμένα λεφτά”. Το νέο βομβαρδιστικό Β-21 Raider έχει καλύτερες πιθανότητες να μην πειραχθεί, εφόσον δεν έχει υπερβάσεις κόστους, ενώ κανείς δεν γνωρίζει αν προωθηθούν περικοπές στον υπάρχοντα στόλο μαχητικών (στην προηγούμενη θητεία του ο Τραμπ πάντως είχε “προτιμήσει” το F-15EX). Για το μαχητικό 6ης γενιάς, δεν είναι κάτι γνωστό, αλλά ίσως υπάρξει πίεση να εξελιχθεί περισσότερο προς το σκέλος του ως “ρομποτικό μη επανδρωμένο”.
Στον Στρατό Ξηράς τέλος, τα προγράμματα πυρομαχικών και πυροβολικού μάλλον παραμένουν (άλλωστε είναι κρίσιμα), αλλά ίσως υπάρξει αναθεώρηση στα τεθωρακισμένα, όπως του νέου ελαφριού άρματος M-10 Booker, του μεταφοράς προσωπικού AMPV, του διαγωνισμού XM30 για νέο τεθωρακισμένο μάχης, κ.ο.κ. Σαφώς όμως το πρόγραμμα περί “Σιδηρού Θόλου”, δηλαδή πολυστρωματικής αεράμυνας, θα πάρει τα πάνω του καθώς έχει χαρακτηριστεί ως πρώτης προτεραιότητας.
Η πολιτική σύγκρουση
Σε όλα τα παραπάνω βέβαια – με επιφύλαξη για το τι τελικά θα στοχοποιηθεί για να περικοπεί- θα γίνει “σφαγή” στο Κογκρέσο, καθώς βουλευτές και γερουσιαστές πάντα δίνουν μάχες ώστε να παραμείνουν στις περιφέρειες τους εργοστάσια με αμυντικό έργο, όπως και στρατιωτικές υποδομές και μονάδες. Άρα το τι θα προταθεί από πλευράς υπουργείου Αμύνης, με το τι θα εγκριθεί τελικά, θα διαφέρει ίσως και σε μεγάλο βαθμό. Εδώ θα δούμε -κατά την εκτίμηση μας- και κάποιες συγκρούσεις Τραμπ και Ρεπουμπλικανών νομοθετών, που ναι μεν παραμένουν αυτή την στιγμή “υπάκουοι” στο κύμα πολιτικών και θεσμικών ανατροπών, αλλά όχι όταν θίγονται τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους! Ενώ -το τονίζουμε- είναι άγνωστος ο ρόλος του DOGE, όπου προβάλλει ως “νέος παίχτης” στο πολύπλοκο τοπίο της αμερικανικής πολιτικής, παρεμβαίνοντας σε όλες τις πτυχές του κρατικού προϋπολογισμού και της διοίκησης. Συν βέβαια τις αντιδράσεις/προτάσεις/αψιμαχίες που θα ξεσπάσουν εντός Πενταγώνου, καθώς κάθε Κλάδος και Σώμα των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων υπερασπίζεται με πάθος τις δικές του δαπάνες και προγράμματα και κάνει και ισχυρό… λόμπι εντός κυβέρνησης και Κογκρέσου!
Να τονίσουμε βέβαια πως αν γίνουν ριζικές αλλαγές στις εξοπλιστικές κατευθύνσεις των ΗΠΑ, αυτό έχει και παγκόσμιες επιπτώσεις. Μιας και πολλά όπλα τους και προγράμματα έχουν σημαντικές εξαγωγές, οπότε αν ο “κύριος πελάτης” που είναι οι Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις, αλλάξει στάση, αυτό θα επηρεάσει και το εξαγωγικό ενδιαφέρον. Παράλληλα, οι όποιες περικοπές, ή αλλαγές δομών (π.χ. βάσεις σε όλο τον κόσμο) στην κατανομή των αμερικανικών δυνάμεων στην υφήλιο, κι αυτό μπορεί να προκαλέσει από μικρούς έως μεγάλους “σεισμούς”, καθώς πολλές χώρες θα χρειαστεί να ανασχεδιάσουν τις αμυντικές δομές τους.