Και μέσα σε όλα, είχαμε και χθες και την παρέλαση στις ΗΠΑ για τα 250 χρόνια ίδρυσης του Αμερικανικού Στρατού, η οποία – όχι τυχαία- συνέπεσε σε ημερομηνία με τα γενέθλια του Ντοναλντ Τραμπ (έκλεισε τα 79), η οποία έγινε στην πρωτεύουσα Ουάσιγκτον.
Η δομή της παρέλασης ήταν “τυπική” δηλαδή υπήρξε μηχανοκίνητο μέρος της, όπου πέρασαν και βαριά άρματα Abrams, και τεθωρακισμένα Bradley και Stryker, ρυμουλκούμενα πυροβόλα, εκτοξευτές HIMARS, και αρκετά ακόμη, όπως και το τμήμα των πεζοπόρων τμημάτων. Επίσης ήταν ενδιαφέρον πως μεγάλο μέρος της εκδήλωσης είχε αναφορά στην ιστορία του Κλάδου, οπότε παρέλασαν άρματα και τροχοφόρα εποχής, μέχρι και από το 1907, πεζοπόρα τμήματα με στολές εποχής επίσης (από την Αμερικανική Επανάσταση, στους 2 Παγκοσμίους, στο Βιετνάμ κ.ο.κ.), ενώ εμφανίστηκαν διάφορες μπάντες, στρατιωτικές σχολές κ.λπ.
Το διαφορετικό, σε σύγκριση τουλάχιστον με τις στρατιωτικές παρελάσεις που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε π.χ. της Γαλλίας την 4η Ιουλίου (ίσως η εντυπωσιακότερη εντός Ευρώπης), της Ρωσίας την 9η Μαϊου, γιατί όχι τις ελληνικές σε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου, αλλά και άλλες; Η όλη εμφάνιση των στρατευμάτων είχε αυτό το “αμερικανικό χαλαρό”. Χωρίς συγχρονισμένο βηματισμό τα πεζοπόρα τμήματα, τα οποία ήταν και τα περισσότερα άοπλα, τα πληρώματα των οχημάτων χαιρετούσαν το κοινό, υπήρχε συνεχής εκφώνηση από μεγάφωνα των δρώμενων (με καλή λεπτομέρεια για να καταλαβαίνουν τι βλέπουν), ακόμη και ροκ μουσική σε κάποιες φάσεις. Αλλά και ο εκφωνητής να ευχαριστεί ανά διαστήματα τους σπόνσορες της παρέλασης, διάφορες εταιρείες και οργανισμούς!
Εικόνα δηλαδή περισσότερο τοπικής γιορτής (μεγάλων διαστάσεων όμως και καλά οργανωμένη με πολλά ένθετα βίντεο για την τηλεοπτική μετάδοση) και χωρίς την αυστηρά πειθαρχημένη φόρμα άλλων παρελάσεων. Αλλά αυτό ίσως ήταν και πιο ταιριαστό για την συγκεκριμένη κουλτούρα. Τέλος, το πλήθος που παρακολούθησε ήταν αρκετό, αλλά χωρίς ιδιαίτερο παλμό.
