Σημαντικές είναι οι εξελίξεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, έπειτα από τη ρωσική επίθεση στην ουκρανική πόλη Dnipro με ένα νέου τύπου βαλλιστικό πύραυλο ενδιάμεσου βεληνεκούς (IRBM), τον RS-26 (РС-26 Rubezh, SS-X-31 κατά ΝΑΤΟ) ή τον 9M729 Oreshnik σύμφωνα με το διάγγελμα του Ρώσου Πρόεδρου Βλαντίμιρ Πούτιν. Έτσι λοιπόν το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ, ανακοίνωσε μόλις μία μέρα μετά, ως απάντηση στην ρωσική επιθετικότητα, την αναπροσαρμογή της στρατηγικής πυρηνικής αποτροπής, καθώς διακρίνει κλιμάκωση στις κινήσεις των δυνητικών του πυρηνικών αντιπάλων.
Πεντάγωνο: (άοπλος) μέσου βεληνεκούς πύραυλος, έκδοση του RS-26 έπληξε το Ντνίπρο της Ουκρανίας
Όπως αναφέρει σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του υπουργείου, ο David Vergun, είναι πλέον εμφανής η διάθεση αμφισβήτησης της ασφάλειας όχι μόνο των ΗΠΑ, αλλά των συμμάχων και των εταίρων τους, από συγκεκριμένες αντίπαλες χώρες με ικανότητα πυρηνικού πλήγματος. Έτσι ήδη από τις 15 Νοεμβρίου 2024 η Εθνική Διοίκηση Πυρηνικής Ασφάλειας (National Nuclear Security Administration) έχει υποβάλει την Έκθεση 491 που περιλαμβάνει όλες τις νέες προκλήσεις, στις οποίες θα κληθούν να ανταποκριθούν οι ΗΠΑ, από την ανάπτυξη, τον εκσυγχρονισμό και την αυξανόμενη ποικιλομορφία των πυρηνικών οπλοστασίων των δυνητικών αντιπάλων. Με την υποσημείωση όμως πως η αποτροπή μόνη της ως έννοια δεν δύναται να αντιμετωπίσει όλους τους στρατηγικούς κινδύνους, χωρίς να υπάρχει ενεργός έλεγχος των πυρηνικών όπλων καθώς και η μη διάδοσή τους διεθνώς.
Συνοπτικά, η κατευθυντήρια γραμμή της Έκθεσης αναφέρει πως:
- Δίνεται καθοδήγηση προς μια συγκεκριμένη στρατηγική, ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να είναι σε θέση να αποτρέψουν τη χρήση πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία, την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα ταυτόχρονα, είτε σε καιρό ειρήνης, είτε σε κρίση και φάση συγκρούσεων.
- Πρέπει να εφαρμοστεί η απόφαση NPR του 2022 (Nuclear Posture Review, πρόκειται για την Εθνική Αμυντική Στρατηγική σχετική με την πυρηνική ικανότητα κάθε χώρας στον πλανήτη και τη θέση των ΗΠΑ, απέναντι σε αυτή), που βασίζεται στη μη πυρηνική εξοπλιστική υπεροχή για την αποτροπή της περιφερειακής επιθετικότητας του Ιράν, εφόσον όμως το Ιράν δεν διαθέτει πυρηνικό όπλο, κάτι που αυτομάτως θα το κατατάξει στις ανωτέρω χώρες.
- Υπάρχει απαίτηση ενσωμάτωσης μη πυρηνικών δυνατοτήτων στον πυρηνικό σχεδιασμό των ΗΠΑ, όπου αυτές να μπορούν να υποστηρίξουν την αποστολή πυρηνικής αποτροπής.
- Τονίζεται η σημασία της διαχείρισης κλιμακούμενων καταστάσεων. Ο νέος στρατηγικός σχεδιασμός των Η.Π.Α. πρέπει να προβλέπει πολλαπλούς τρόπους απάντησης σε περιορισμένης έκτασης στρατηγική επίθεση.
- Χρειάζεται δυνατότητα βαθύτερης διαβούλευσης, συντονισμού και συνδυασμένου σχεδιασμού με το ΝΑΤΟ, τους συμμάχους και εταίρους στον Ινδο-Ειρηνικό, προκειμένου να ενισχυθεί η δέσμευση των ΗΠΑ για εκτεταμένη αποτροπή.
Σε σχετική ομιλία του στην Ουάσιγκτον, στο γνωστό think tank CSIS (Center for Strategic and International Studies), με θέμα την καταπολέμηση των όπλων μαζικής καταστροφής, ο αναπληρωτής βοηθός υπουργός Άμυνας Richard C. Johnson, δήλωσε πως “…τώρα βρισκόμαστε σε έναν κόσμο όπου αντιμετωπίζουμε πολλούς πυρηνικούς ανταγωνιστές, πολλά κράτη που αναπτύσσουν, διαφοροποιούν και εκσυγχρονίζουν τα πυρηνικά τους οπλοστάσια και δυστυχώς, δίνουν προτεραιότητα στο ρόλο που παίζουν τα πυρηνικά όπλα στις στρατηγικές εθνικής ασφάλειας”.
“Καθώς το περιβάλλον ασφαλείας εξελίσσεται, ενδέχεται να απαιτηθούν προσαρμογές στην Nuclear Posture Review του 2022, ώστε να διατηρηθεί η ικανότητα επίτευξης πυρηνικής αποτροπής, υπό το φως των ενισχυμένων πυρηνικών δυνατοτήτων της Κίνας και της Ρωσίας, όπως και της έλλειψης συμφωνιών ελέγχου πυρηνικών όπλων από τον Φεβρουάριο του 2024 και έπειτα […] Το υπουργείο Άμυνας σε συνεργασία με την Εθνική Διοίκηση Πυρηνικής Ασφάλειας, έχει ήδη λάβει μέτρα για να βελτιώσει την πυρηνική αποτροπή και ευελιξία και να μειώσει τον κίνδυνο για το πρόγραμμα πυρηνικού εκσυγχρονισμού. Αυτά περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων, τη βόμβα B61-13, που μεταφέρεται από αεροσκάφη, καθώς και την ενισχυμένη ετοιμότητα πυρηνικών υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων, κλάσης Οχάιο”.
Μια σύντομη εξήγηση
Ουσιαστικά η έκθεση θέτει το σημερινό πεδίο δράσης των ΗΠΑ και οριοθετεί τον νέο ”Άξονα του Κακού” αποτελούμενο από τη Ρωσία και τους συμμάχους της. Επίσης, ειδικά για το Ιράν, οριοθετεί το χειρισμό του, πριν γίνει πυρηνική δύναμη. Σημαντική είναι η διάθεση για διατήρηση και επαύξηση της μη πυρηνικής υπεροχής, όχι όμως πλέον ως εργαλείο ενός συμβατικού πολέμου, αλλά ως αποτρεπτική σκέψης περί πυρηνικής επιλογής του αντιπάλου. Εδώ αναμένεται να προκύψει μια μικρή ”επανάσταση” νέων τεχνολογιών που θα εισαχθούν ως ενεργά στοιχεία στο πεδίο της μάχης, με τα πολυηχητικά όπλα, τα όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας και την τεχνητή νοημοσύνη να αποτελούν ήδη μια υπαρκτή πραγματικότητα.
USAF, τελική δοκιμή πολυηχητικού όπλου, στον Ειρηνικό, «μήνυμα» στην Κίνα
Παράλληλα αναζητείται μια νέα στρατηγική διαχείρισης καταστάσεων καθώς διαφαίνεται πως το δόγμα απόλυτης καταστροφής σε περίπτωση χρήσης πυρηνικού όπλου από κάποιο αντίπαλο, δεν λειτουργεί όπως στο παρελθόν. Μια περιορισμένης έκτασης στρατηγική επίθεση, όπως η χρήση τακτικού πυρηνικού όπλου ή και κάτι αντίστοιχο με την προχθεσινή “επίδειξη” από τη Ρωσία με IRBM πύραυλο, ενισχύει την αναζήτηση περισσότερο αποδοτικών και ”planet friendly” λύσεων, σε σχέση με την εφαρμογή του δόγματος MAD (Mutual Assured Destruction) ή την ενεργοποίηση κάποιων επιχειρησιακών σχεδίων, που δεδομένα θα οδηγήσουν στο τέλος της ανθρωπότητας όπως την ξέρουμε. Σε όλο αυτό βέβαια απαιτείται να έχουν ξεκάθαρη θέση και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ, όπως αναφέρεται στην έκθεση, καθώς η τελευταία κατευθυντήρια γραμμή αποτελεί ένα προσκλητήριο προς αυτούς, ζητώντας την ενεργό συμμετοχή τους, ώστε και οι ΗΠΑ με τη σειρά τους να δεσμευτούν στη συλλογική στρατηγική ασφαλείας.
Βίντεο: Η στιγμή της προσβολής του ρωσικού ICBM σε ουκρανικό έδαφος
