Ένα από τα καλά του αμερικανικού συστήματος διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών τους, αλλά και εντός της δικής τους αντίληψης διαφάνειας, είναι πως παρέχουν πάρα πολλές πληροφορίες, αδιαβάθμητες, τόσο για τις τιμές αγοράς οπλικών συστημάτων, όσο και για τα διάφορα ζητήματα και προβλήματα που αντιμετωπίζουν στις Ένοπλες Δυνάμεις τους. Αυτό συμβαίνει καθώς εκεί ο έλεγχος των Ενόπλων Δυνάμεων από την κοινοβουλευτική εξουσία είναι διαρκής και ιδιαίτερα ενδελεχής, σε αντίθεση π.χ. με την ελληνική εικόνα: όπου κατά κανόνα μη σχετικοί με το αντικείμενο βουλευτές ενημερώνονται με πολλές φορές ασαφείς και μη αναλυτικές πληροφορίες, με αποτέλεσμα το πλήρες χάος.
Στο σημερινό μας θέμα τώρα: που είναι η τρέχουσα κοστολόγηση γνωστών αμερικανικών οπλικών συστήματων, πολλών από αυτών και ελληνικού ενδιαφέροντος. Με την πληροφορία να προέρχεται από το γραφείο του ανώτατου οικονομικού ελεγκτή του Πενταγώνου και αφορά τις τιμές αγοράς για τον αμυντικό προϋπολογισμό του 2023. Στη σχετική μελέτη εμφανίζεται τόσο το πλήρες κόστος αγοράς ενός οπλικού συστηματος -που περιλαμβάνει και το κόστος έρευνας, ανάπτυξης και δοκιμών- όσο και τα πόσα αντίτυπα θα αγοραστούν. Να τονίσουμε εδώ πως το «δεύτερο» κόστος, αυτό της έρευνας-ανάπτυξης-δοκιμών, είναι ανάλογα το όπλο έως και πολύ μεγάλο, και ενσωματώνεται στην τιμή, καθώς πρέπει να αποσβεστεί στις παραγγελίες.
Ας δούμε αναλυτικά λοιπόν σε τι τιμές “ψωνίζει” το Πεντάγωνο για το επόμενο έτος, αφού κάνουμε δύο επισήμανσεις: Η πρώτη είναι πως στη μελέτη παρουσιάζεται και ο ετήσιος προϋπολογισμός που αφιερώνεται σε επιστημονικές και τεχνολογικές έρευνες για το αμερικανικό υπουργείο Αμύνης, όπου είναι ξεκάθαρη η αύξηση του. Έτσι για το 2023 προβλέπονται 16,5 δις δολάρια (ρεκόρ ιστορικό), από 14,7 δις το 2022, ενώ στον πίνακα φαίνεται η εξέλιξη των συγκεκριμένων κονδυλίων από το 2010.
Και μιλάμε εδώ μόνο για την έρευνα εντός αμερικανικού υπουργείου Αμύνης, και όχι βέβαια τα πολλά προγράμματα ιδιωτικών εταιριών. Τι «ψάχνουν» οι Αμερικανοί; Τεχνητή νοημοσύνη, πολυηχητικά συστήματα, ηλεκτρομαγνητικά όπλα (λέιζερ, ακτίνες σωματιδίων), ηλεκτρονικά, βιοτεχνολογία, τηλεπικοινωνίες 5G, διαστημικά συστήματα, προφανώς πληροφορική αλλά και κβαντικούς υπολογιστές και σχετικές εφαρμογές. Και εδώ, η αναφορά γίνεται για τις όποιες συγκρίσεις με την ελληνική πραγματικότητα.
Η δεύτερη επισήμανση είναι πως η τιμή που αγοράζουν οι Αμερικανοί ένα όπλο, δεν είναι ίδια με εκείνη που θα πουληθεί στο εξωτερικό, π.χ. στην Ελλάδα. Κάθε διαπραγμάτευση θα δώσει διαφορετικές τιμές, γιατί θα αλλάξουν και πολλές συνοδευτικές χρεώσεις (π.χ. δοκιμές, πιστοποιήσεις, συμβόλαια συντήρησης, ανταλλακτικά, παροχή εγχειριδίων, κόστη αρχικής ένταξης). Αλλά σε κάθε περίπτωση τα κόστη που βλέπετε είναι μια πολύ καλή βάση “έναρξης” για τον υπολογισμό των κοστοβόρων εξοπλισμών.
Τιμές οπλικών συστημάτων
Α. ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ
- F-35: Προβλέπονται αγορές 61 αεροσκαφών και των τριών τύπων του, με μέσο κόστος τα 180 εκατ. δολάρια. Πολύ πάνω δηλαδή από αρχικές ενδεικτικές τιμές των 80 εκατ. που δηλώνονται.
- KC-130J Hercules: Το αειθαλές μεσαίο μεταγωγικό στην τελευταία έκδοση του ως ανεφοδιασμού για τους Πεζοναύτες, στα 228 εκατ. το ένα με πάρα πολλές ειδικές μετατροπές! Πανακριβο αλλά πραγματικά ειδικών αποστολών για το Σώμα των Πεζοναυτών που αναπτύσσει συνεχώς την αεροπορική του πτέρυγα.
- ΜQ-9 Reaper: Ο γνωστός -μη επανδρωμένος- “θεριστής”, στα 100 εκατ. δολάρια.
- ΑΗ-64E Apache: 22,5 εκατ. δολάρια όχι καινούργιο όμως, αλλά ως κόστος ανακατασκευής του από παλαιότερα μοντέλα. Μεγάλο ποσό που μετατρέπει ταλαιπωρημένα αεροσκάφη σε «μηδέν ωρών», με ψηφιακό κόκπιτ, Link 16, νέους κινητήρες κ.λπ.
- UH-60M: Το «ψηφιακό» πλέον μεταφορικό ελικόπτερο στα 28 εκατ. δολάρια.
- HH-60W Jolly Green II: Μια άλλη εκδοχή του Black Hawk σε ρόλο διάσωσης μάχης. Εδώ η τιμή αυξάνεται λόγω ειδικών προδιαγραφών και φθάνει τα 77 εκατ.! Συγκριτικά με τα 28 εκατ. που κάνει το «απλό» UH-60M, φαίνεται πως τα εξτρά ηλεκτρονικά, η δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού -το ελικόπτερο έχει μεγάλο πρόβολο που του το επιτρέπει- και οι πολλές ενισχύσεις σε καίρια συστήματα μπορεί να απογειώσουν το τελικό κόστος.
- Ρ-8Α Poseidon: Το πιο νέο ανθυποβρυχιακό/ναυτικής συνεργασίας αεροσκάφος στο δυτικό οπλοστάσιο κοστίζει 250 εκατ. Δηλαδή μια χώρα με 500 εκατ. ευρώ πριν κάποια χρόνια θα είχε αγοράσει 2 τουλάχιστον και θα είχε προκαταβολή και για 3ο…
- CH-53K King Stallion: Το γνωστό γιγαντικό μεταφορικό ελικόπτερο, που στην τελευταία του έκδοση φθάνει τα 228 εκατ. το ένα!
- KC-46A: Το νέο τάνκερ της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, που συνεχίζει να αντιμετωπίζει πολλά τεχνικά και σχεδιαστικά προβλήματα, στα 192 εκατ.
- F-15EX: Ο «αετός», το θρυλικό πλέον δικινητήριο μαχητικό το οποίο συνεχίζει να παραγγέλνεται από την Αμερικανική Αεροπορία ως ενδιάμεση λύση (αλλά δοκιμασμένη), κοστολογείται 146 εκατ.
ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΞΗΡΑΣ
- JLTV: Είναι το νέο «μικρό» τετράτροχο όχημα γενικής χρήσης των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, αντικαθιστώντας το γνωστό μας HMWV. Φθάνει όμως τα 284.000 δολάρια.
- Μ1Α2 SEPv3: Εδώ έχουμε ένα σημαντικό κόστος, 32 εκατ. δολάρια το ένα, για αναβάθμιση παλαιότερων αρμάτων Μ1Α2 στο τελευταίο πρότυπο SEPv3! Η τιμή εμφανίζεται εξωφρενική και πιθανά να περιλαμβάνει και άλλα κόστη. Για αυτό αναφέρουμε πως τέτοιες αναβαθμίσεις τα προηγούμενα χρόνια κόστιζαν γύρω στα 13-14 εκατ. δολάρια ανά άρμα, πόσο που θεωρούμε ως την πιο «ορθή» τιμή. Αλλά και πάλι είναι φανερό πως μια σημαντική αναβάθμιση ενός παλαιού άρματος (κορυφαίων επιδόσεων) πλέον συναγωνίζεται την τιμή καινούργιων.
- Armored Multi–Purpose Vehicle (AMPV): 5,28 εκατ. το ένα για το συγκεκριμένο τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού. Στην πράξη είναι το σασί του Bradley χωρίς πύργο και σταδιακά αντικαθιστά τα Μ113 στον Αμερικανικό Στρατό, σε διάφορες εκδόσεις.
- NGSW: Το νέο τυφέκιο μάχης του Αμερικανικού Στρατού με το καινοτομικό διαμέτρημα των 6,8 χιλιοστών. Πλέον έχουν ξεκινήσει οι μεγάλες παραγγελίες του. Η τιμή που κατά προσέγγιση βλέπουμε (με βάση δικό μας υπολογισμό γιατί η παραγγελία περιλαμβάνει τυφέκια, οπτικά και πολυβόλα ομάδας μάχης) είναι κάπου 1.700 δολάρια το ένα (με διόπτρα), κάτι που φαίνεται λογική για ένα τόσο νέο όπλο.
- Stryker: To γνωστό οκτάτροχο τεθωρακισμένο όχημα μάχης των Αμερικανικών Ταξιαρχιών Ταχείας Επέμβασης κοστίζει κάπου 7,3 εκατ. το ένα.
- Amphibious Combat Vehicle: Το ACV είναι το νέο αμφίβιο τεθωρακισμένο των Αμερικανικών Πεζοναυτών, οκτάτροχο, και αντικαθιστά το ερπυστριοφόρο AAV-7 (μεταχειρισμένα του τύπου προμηθεύεται και η χώρα μας). Πόσο κάνει το νέο όχημα: 8,5 εκατ.
- Hellfire: Οι αντιαρματικοί πύραυλοι που φέρουν και τα ελληνικά Apache. 137.000 δολάρια ο ένας.
ΠΥΡΑΥΛΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ/ΒΟΜΒΕΣ
- Patriot: 4,1 εκατ. ο ένας, στην τελευταία έκδοση PAC-3 MSE. Στην τιμή αυτή περιλαμβάνονται όμως και κάποιες υπηρεσίες, οπότε το πραγματικό κόστος πρέπει να είναι κάπως χαμηλότερο.
- JDAM: Τα κιτ κατεύθυνσης αεροπορικών βομβών. Μέσο κόστος 45.000 δολάρια το ένα, οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να αγοράζουν 7.237 για το 2023.
- Small Diameter Bomb (SDB) II: Tο νέο κατευθυνόμενο όπλο της Αμερικανικής Αεροπορίας και Ναυτικού στο οποίο επενδύουν πολλά. Στην έκδοση ΙΙ, στα 370.000 δολάρια.
- JASSM: Ο πύραυλος cruise που θα ήταν πολύ χρήσιμος και στο ελληνικό αεροπορικό οπλοστάσιο. Σε διάφορες εκδόσεις, με μέσο κόστος 1,65 εκατ.
- AIM-9X: Ο γνωστός Sidewinder, πύραυλος αέρος-αέρος μικρού βεληνεκούς στα 620.000 δολάρια.
- AMRAAM 120D: Ο πιο νέας γενιάς μέσου βεληνεκούς πύραυλος αέρος-αέρος, σαφώς ενδιαφέρει την Πολεμική μας Αεροπορία. Στα 1,2 εκατ.
- LRASM: Αντιπλοϊκός πύραυλος νέας γενιάς για το Αμερικανικό Ναυτικό και την Αεροπορία, στα 5,27 εκατ.
ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ
- GMLRS: Οι νέες ρουκέτες αυξημένου βεληνεκούς και κατευθυνόμενες που μπορεί να βληθούν από τα σύστηματα MLRS και HIMARS. Ενδιαφέρουν την Ελλάδα καθώς θα έδιναν πολλαπλασιαστική ισχύ στα δικά μας MLRS. Αλλά… 170.000 δολάρια η μία!
- Precision Strike Missile (PrSM): Είναι το «βαρύ» όπλο των ρουκετοβόλων HIMARS/MLRS, αντικαθιστά τους ATACMS που έχει ήδη η Ελλάδα. Στις ΗΠΑ για 120 προυπολογίζονται 472,7 εκατ. δολάρια, δηλαδή 3,9 εκατ. ο ένας.
NAYTIKO
- Rolling Airframe Missile (RAM): Ο αντιαεροπορικός πύραυλος εγγύς άμυνας για τα πολεμικά σκάφη. Θα αγοραστεί σε ποσότητες από την Ελλάδα καθώς θα εξοπλίσει και τις νέες φρεγάτες FDI. Η αμερικανική παραγγελία για το 2023 προβλέπει μέσο κόστος 1,09 εκατ.
- Αντιτορπιλικό κλάσης Arleigh Burke: Ο πυρήνας του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού. Για το 2023 προβλέπεται χρηματοδότηση για 2 πλοία, στα 2,78 δις το ένα (χωρίς όπλα).
- Φρεγάτα κλάσης Constellation: Το νέο «μικρό» (για τα αμερικανικά μέτρα πάντα) πολεμικό. Τιμή για το πρώτο της κλάσης τα 1,28 δις, χωρίς όπλα. Εδώ όμως η τιμή είναι ενδεικτική καθώς θα δούμε από την εξέλιξη της αρχικής ναυπήγησης ποιο κόστος θα «στανταριστεί» στη συνέχεια.
Και μια τελική διαπίστωση; Από τις αμερικανικές τιμές είδαμε πως το κόστος σχεδόν όλων των συστήματων έχει ανέβει αρκετά από τις τιμές του 2020 και 2021. Πληθωρισμός, αυξημένα κόστη ενέργειας και πρώτων υλών, έλλειψη ηλεκτρονικών, αυξημένες παραγγελίες, όλα οδηγούν σε ανατιμήσεις. Κάτι που ήδη “βλέπει” και η δική μας εξοπλιστική προσπάθεια.
Νομίζω ότι είναι καιρός να αναφέρουμε ένα πολύ σημαντικό παράγοντα στην εξέλιξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας..
https://www.sncorp.com/who-we-are/
“μήπως για αρχή, να δώσουμε ένα AAQ-14 σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο, ή σε μια ελληνική εταιρεία ή σε ένα κονσόρτσιουμ εταιρειών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με ένα συμβόλαιο βελτίωσής του;”
Συμφωνώ με την πρότασή σας. Ας αναλάβουν οι 2 ηγεσίες των Υπουργείων Άμυνας και Παιδείας, να συνεννοηθούν.
ακόμα καλύτερα; Γιατί να το δώσουμε σε ένα ΑΕΙ ή ΤΕΙ και πολύ απλά η ΠΑ να μην προκηρύξει ένα είδος διαγωνισμού στον οποίο να συμμετάσχουν ΑΕΙ/ΤΕΙ ξεχωριστά ή ως συνεργασίες με διάφορες εταιρείες (για να μην λένε για απευθείας αναθέσεις) με ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ προτάσεις και φυσικά ο νικητής θα δεσμεύεται για θέματα εχεμύθειας, στρατιωτικού απόρρητου κλπ.
Τα παραδοτέα; 1-2 βελτιωμένα ατρακτίδια για αρχή σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και εφόσον πιστοποιηθούν από την ΠΑ οι επιδόσεις τους, να δοθούν παραγγελίες χαμηλού αρχικού ρυθμού και μετά αν θέλουν ας φέρουν και άλλα πλεονασματικά απέξω για βελτίωση.
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω: οι αμυντικές δαπάνες είναι εξωφρενικά ακριβές, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΟΙ ΕΞΑΓΩΓΕΣ. Μετά απ’ αυτό, το παιχνίδι έχει χαθεί (για τους άλλους, δηλαδή εμάς). Η στρατηγική της Τουρκίας είναι να ακολουθήσει τον δρόμο που πρώτο χάραξε το Ισραήλ: αργά και σταθερά βήματα βιομηχανικής/τεχνολογικής ανάπτυξης. Άργησε λίγο παραπάνω, αλλά τα κατάφερε.
Το μόνο που μπορεί να περιορίσει τη Τουρκία από εδώ και πέρα είναι το να τα ‘σπάσει’ με τους Αμερικανούς, κάτι που θα τους περιόριζε (μεταξύ άλλων) την δυνατότητα να πουλήσουν σε χώρες με Αμερικανικά συστήματα (Μέση Ανατολή κυρίως). Αλλά κάτι τέτοιο πολύ δύσκολα θα γίνει (όσο κι αν κάνει… φιλότιμες προσπάθειες επ’ αυτού ο Νεο-σουλτάνος), γιατί δυστυχώς (για εμάς), η Τουρκία θα είναι πάντα σημαντική για τις ΗΠΑ, λόγω της θέσης της.
H πιο φτηνη λυση ειναι να αγορασουμε και εμεις μερικα ASELPOD( Ενα πρωινο παει ο δικος μας στρατιωτικος ακολουθος στην Τουρκια και παραδιδει στην ΑSELSAN ενα τετοιο αιτημα, θα γουρλωσουν τα ματια τους).
Στο σημείο που αναφέρετε για εντοπισμό stealth αεροσκαφών απο το aselpod , θα ήθελα να κανω μια ερώτηση επ’αυτού . Θα μπορούσαν να έχουν στο μυαλό τους οι Τούρκοι μια περαιτέρω βελτίωση του pod ούτως ώστε στο μέλλον να το τοποθετήσουν στο f35 ή στο δικό τους μελλοντικό μαχητικό ; Σίγουρα κατι τετοιο θα μείωνε το stealthiness των αεροσκαφών αλλα θα αύξανε πολύ τις δυνατότητες εντοπισμού άλλων stealth αεροσκαφών , ή μήπως θα μπορούσε να βγει μια έκδοση uav με ενσωματωμένο το έν λόγο σύστημα που να λειτουργεί ως προκεχωρημένο stealth hunter , που θα δίνει στοιχεία στα αεροσκάφη απο πίσω με χρήση data link ? Διότι εαν πράγματι η Τουρκια προχωρήσει σε κατι τετοιο τότε ειναι άκυρο να μιλάμε για απόκτηση f35 απο μεριάς μας . Και κατι ακόμη , η ιδέα που μόλις είπα με uav με pod και αισθητήρες τα οποία θα στέλνουν τακτική εικόνα σε δικά μας μαχητικά στα μετωπισθεν , ποσό εφικτό ειναι να πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα ; Ευχαριστώ .
Υπαρχει και μια αλλη πλευρα: Το 2006 τα Lantirn ηταν ακομη συγχρονα, οι τουρκοι ηθελαν να το φορεσουν επειγοντως στα Τερμινειτορ. Τα Τερμινειτορ θα αποσυρθουν σε λιγο και ατρακτιδιο δεν εχουν ακομη , εμειναν με τον απλο καταδεικτη pave spike (που εμεις δεν πηραμε ποτε). Ακομα και να ειχαμε χρηματα, βουληση, στρατηγικη, εχουμε χρονο να το εξελιξουμε?
Από την μία μας λέτε πως η ελληνική αμυντική αγορά είναι πολύ μικρή για να δικαιολογεί το RnD υψηλής τεχνολογίας και υψηλών αναγκών χρηματοδότησης συστημάτων σε αντίθεση με την τουρκική. Από την άλλη μας λέτε να αναρωτηθούμε αν θα μπορούσαμε να κάνουμε ακριβώς αυτό που κάνουν και οι γείτονες με σχετική επιτυχία.
Τελικά ποια είναι η γραμμή σας σαν έντυπο; Εγχώρια ανάπτυξη, εισαγωγές, συμμετοχή σε διεθνή ευρωπαϊκά κυρίως προγράμματα; Τι από όλα;
Μέχρι τώρα τις περισσότερες επιλογές τις έχετε υποστηρίξει και καταδικάσει ταυτόχρονα. Μήπως η αλήθεια τελικά είναι σύνθετη και απλά εξαρτάται από την κάθε περίπτωση;
Αν λοιπόν θεωρείται πως η πρόταση σας για το συγκεκριμένο σύστημα είναι εφικτή και λογική να γίνει με εγχώρια κεφάλαια οφείλεται να την τεκμηριώσετε επαρκώς σε κάθε περίπτωση γιατί αλλιώς είναι λόγια του αέρα.
γιατι δεν το λετε ξεκάθαρα στο αρθρο; ότι κοινως την βαψαμε…γιατι το ατρακτιδιο αυτό είναι μονο η αρχη της τουρκικης καταιγιδας που ερχεται και εμεις παρακαλαμε αν οι αμερικανοι θα μας δωσουν μεταχειρισμένα σαπακια τεχνολογιας του 70…πειτε το ντε..τι φοβαστε;
Ααααα..ξεχασααα..ο Αγιος Παισιος κλπ, κλπ…εκει που μας φτασανε το μονο που μπορούμε οντως να κανουμε είναι το σταυρο μας..
πολύ καλά τα λέτε, αλλά όλα αυτά να γίνουν πριν ή μετά τις….φοιτητικές εκλογές;;;;; (προβοκατόρικο το ερώτημα….)
Αν θυμάμαι καλά υπήρχαν εκδόσεις LANTIRN με αναβαθμισμένες δυνατότητες όπως η δυνατότητα κατάδειξης από τα 40.000 πόδια, εμείς στα 40 που πήραμε ήταν ή παλιά απλή έκδοση ή υπάρχει περίπτωση την αναβαθμισμένη ή μήπως δεν μπορούμε να το ξέρουμε αυτό?
Η αναβαθμισμένη έκδοση υπήρχε νομίζω στο αμερικανικό ναυτικό στα F-14, τα ατρακτίδια αυτά γνωρίζουμε που κατέληξαν?
Τίποτε δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη. Στην Τουρκία έχουν πολύ καλά πανεπιστήμια, μεγάλη βιομηχανική βάση και όραμα για το μέλλον της χώρας τους. Τώρα που έχουν ισχυροποιηθεί αρκετά δεν έχουν ανάγκη τον “ευρωπαϊκό προσανατολισμό” ούτε να υποκρίνονται πως μετέχουν της ευρωπαϊκής υμών παιδείας. Όπως έγραψε και ο Κονδύλης, ο καθένας όπως στρώνει κοιμάται.
“Μήπως, λέμε μήπως, πρέπει να αποφασίσουμε την επένδυση κι εμείς στην ελληνική αμυντική βιομηχανία; μήπως για αρχή, να δώσουμε ένα AAQ-14 σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο, ή σε μια ελληνική εταιρεία ή σε ένα κονσόρτσιουμ εταιρειών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με ένα συμβόλαιο βελτίωσής του;”
Αν κάνω λάθος συγχωρέστε με αλλά δεν υποτίθεται ότι έχουμε δεσμεύσεις ως προς το βαθμό στον οποίο επιτρέπεται να “ψαχουλέψουμε” τέτοια συστήματα; Ττο ατρακτίδιο εύκολα το δίνουμε για reverse engineering και βελτιώσεις, ο Αμερικάνος όμως δε θα θύμωνε λίγο άμα μυριζόταν τέτοια ενέργεια; Ρωτάω γιατί όπως έχετε αναφέρει κι εσείς πολλές φορές, στις εξαγωγές (ειδικά των ΗΠΑ) υπάρχουν περιορισμοί σχετικά με source codes, επιτρεπτός βαθμός εγχώριας συντήρησης κλπ.
“υποτίθεται ότι έχουμε δεσμεύσεις ως προς το βαθμό στον οποίο επιτρέπεται να «ψαχουλέψουμε» τέτοια συστήματα; ”
Oταν πεσει ενα αεροπλανο δηλωνεις ψεματα οτι εφερε ατρακτιδιο επανω και οτι καταστραφηκε στην φωτια(η οτι επεσε στην θαλασσα ) απο εκει και περα στα μουλωχτα το κανεις οτι θελεις.
Mε μια ματια στα τεχνικα χαρακτηριστικα βλεπεις οτι οι Αμερικανοι στα δικα τους AN/AAQ-14 εχουν βαλει καμερα 640χ512 (ΕR) αρα ειναι εφικτο και απο εμας . δε νομιζω οτι η προσαρμογη ειναι τοσο δυσκολο θεμα . Υπαρχουν ηδη στο εμποριο τετοια συστηματα με πολυ μικρο κοστος . Ακομη και η μνημη μπορει να αναβαθμηστει μ αυτον τον τροπο κλπ κλπ κλπ με κοστος μικροτερο απο μια ωρα πτησης ενος F-16 χωρις ν αλλαξεις κατι στο λογισμικο . Στο ελευθερο εμποριο εχουν βρει και οι Τουρκοι τα υλικα βρε παιδια . Δεν ειναι οτι δεν μπορουμε …
Πολύ σωστή η Πρόταση σας & φυσικά , προσωπικά πιστεύω, μέσα στις δυνατότητες της Ελληνικής Αμυντικης Βιομηχανίας! Αλλά για να κάνουμε λίγο & τον Δικηγόρο του Διαβόλου…. μήπως μπορείτε εσείς στην Πτήση & Διάστημα να θυμησετε σε όλους μας τι τελικά έχει συμβεί με εκείνη την Περίφημη Ιστορία γύρω από την Ενχωρια Ανάπτυξη Αερομεταφερομενου Παρεμβολεα Ραντάρ ( είχε υπάρξει & ερώτηση στην Βουλή των Ελλήνων το 2011 αν θυμάμαι καλά ) με πρόβλεψη μεταφοράς του από τα Α-7 Corsair !! Νομίζω ότι η Κατάληξη του εν λόγω προγράμματος θα μας δώσει τις Απαντήσεις γιατί στην Ελλάδα δεν θα δούμε ΠΟΤΕ !!!!!!!!! κανένα σοβαρό πρόγραμμα….. λόγω φυσικά των Πολιτικών μας…!!!
Δυστηχώς το πρόβλημα είναι η νοοτροπία του εύκολου κέρδους από τους κυβερνώντες, τους μεσάζοντες μέχρι τους ψηφοφόρους. Την νοοτροπία την έχουν φτιάξει εδώ και δεκαετίες και η βλακεία έχει βραχυκυκλώσει κάθε δραστηριότητα στον τόπο μας .
Αν καθίσεις να μιλήσεις με ένα συμφεροντολόγο αεριτζή σε πετάει την ατάκα “αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα” και δεν μπορείς να συνεχίσεις την συζήτηση, όχι γιατί δεν υπάρχουν επιχειρήματα αλλά γιατί είναι άσκοπο να μιλάς σε ΄΄ντουβάρια΄΄. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι ΄΄σπουδαγμένοι΄΄
Τελικά πρέπει να το πάρουμε απόφαση ως Έλληνες, στην ιστορία μας να τοποθετήσουμε δίπλα σε μεγάλους άνδρες και τους μεγαλύτερους ανόητους που γνώρισε ο κόσμος όλος.
Όλα καλά…για πείτε πιο πανεπιστήμιο, πέρα της Πάτρας, έχει τέτοιες δυνατότητες;
Πόσοι μεταπτυχιακοί και καθηγητές θα ασχοληθούν όταν για τα πιο απλά προγράμματα περιμένουν να πάρουν ΕΣΠΑ;
Η επόμενη ερώτηση είναι εκείνο το κουτί που ανιχνεύει παθητικά ότι πετάει, κινείτε και γενικά βρίσκει όλες τις Η/Μ εκπομπές υπάρχει, βρίσκεται ή αστικός μύθος;
Όχι ότι αττό απαλύνει το χάλι μας,αλλά επειδή ἡ επιλογή από το Πακιστάν δέν μου λέει πολλά πράγματα,ποιές είναι οἱ πηγές των πληροφοριών ότι το aselpod απέδωσε καλύτερα από τα SNIPER και Damocles,και ποιά ἠ εγκυρότητα τους;
Μήπως γνωρίζεται αν αντίστοιχη δυνατότητα έρευνας αέρος-αέρος έχουν και τα ατρακτίδια Litening που φέρουν τα Ελληνικά F-4E?
Και ίσως τα παλαιότερα Lantirn?
Γενικά αυτό που είχα ακούσει παλιά είναι ότι αυτά τα ατρακτίδια μπορούν να ανιχνεύσουν παθητικά στόχους αέρος αλλά μόνο όταν οι στόχοι πετάν σε χαμηλότερο ύψος από το αεροσκάφος-φορέα (λόγω θέσης του ατρακτιδίου)..?
Ευχαριστώ
Ναι Γιάννη σ´αυτό αναφέρομαι. Κυκλοφορεί καιρό
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να διαχωριστεί η δυνατότητα χρήσης αέρος-αέρος του ατρακτιδίου από τον πρωτεύοντα ρόλο που είναι η αποκάλυψη και κατάδειξη στόχων στο έδαφος. Η πλειοψηφία των ατρακτιδίων που βρίσκονται σήμερα στην αγορά προσφέρουν τη δυνατότητα εντοπισμού αεροσκαφών ως “συμπληρωματική” δυνατότητα (look-up). Τα περισσότερα από αυτά δεν αποσκοπούν όμως στην αποτελεσματική αποκάλυψη των στόχων, με κλειστό το ραντάρ, αλλά στην ευχερή αναγνώριση χρησιμοποιώντας stare αισθητήρες. Γι’ αυτό τον λόγο, το OSF του Rafale αναγκαστικά περιλαμβάνει δύο αισθητήρες: ένα κλασικό IRST (για αποκάλυψη ίχνους) και μια θερμική stare κάμερα για αναγνώριση. Οι επιδόσεις των σύγχρονων ατρακτιδίων στην αποκάλυψη είναι αμφισβητούμενες και ίσως γι’ αυτό το λόγο η USAF προχωρά στην προμήθεια dedicated IRST παρά στη χρήση των υπαρχόντων ατρακτιδίων σε αποστολές αέρος αέρος. Οι Ευρωπαίοι, από την άλλη, επένδυσαν κι εκείνοι σε dedicated IRST σε όλα τα μοντέρνα μαχητικά (Rafale, Eurofighter Tranche III). Και οι Ρώσοι, φυσικά, αντιλήφθηκαν τη χρησιμότητα τέτοιων συστημάτων από πολύ νωρίτερα (Mig-29, πρώτη εμφάνιση στο Farnborough 1988) με άγνωστη βέβαια απόδοση.
Πολυ ευστοχη η αναφορα σας και το σχολιο σας. Δυστυχως ειναι οπως τα λετε!
Απο οσα γνωριζω η εταιρια Miltech απο το προγραμμα «ΤΑΛΩΣ» των «Μ2000-5» εχει αποκτησει την τεχνογνωσια συμπαραγωγης των αισθητητρων των πυραυλων MICA-IR. Αυτη η «γνωση» μπορει να αποτελεσει την βαση για κατι το αναλογο για την καλυψη των απαιτησεων της ΠΑ. ειναι ομως θεμα χρηματοδοτησης ενος προγραμματος R&D για να βγει τουλαιχστον ενα πρωτοτυπο δοκιμων.
λοιπόν το άρθρο είναι εξαιρετικό και συγχαρητήρια. Ουσιαστικά εστιάζει στην ουσία του θέματος δηλαδή την ικανότητα ή μη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας να αντιληφθεί την αναγκαιότητα της εσωτερικής εξέλιξης/παραγωγής έστω μερικών περιφερειακών συστημάτων που αποτελούν πολλαπλασιαστή ισχύος για κάποιο από τα όπλα που ήδη διαθέτουμε ή πρόκειται να αποκτήσουμε Θεού θέλοντος. Προσωπικά διατηρώ επιφυλάξεις για την ικανότητα αφύπνισης στον τομέα αυτό.
Μήπως η επιλογή απο Πακιστάν έχει να κάνει με το οτι ΓαλλοΑμερικάνοι κάνουν τρελές μπίζνες στα αμυντικά με Ινδία? Κατα τα άλλα το 2006 στο γιουνανιστάν δεν γινόταν να κάνεις party χωρίς καπνιστό σολομό όπως έλεγε γνωστή εφημερίδα.