H σημαντικότερη είδηση του Ιανουαρίου, σε σχέση με την εξέλιξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, είναι αναμφίβολα η απόφαση της Δύσης να προσφέρει προηγμένα άρματα μάχης στους αγωνιζόμενους Ουκρανούς. Έτσι, η Βρετανία θα δώσει Challenger 2, η Ευρώπη (με τη γερμανική άδεια και παροχή) θα προσφέρει Leopard 2, αλλά η έκπληξη προέχεται κατά την άποψή μας, από τις ΗΠΑ, όπου θα έρθουν άρματα μάχης M1A1/A2 Abrams.
31 άρματα Abrams στην Ουκρανία στέλνει ο Μπάιντεν, “δεν απειλούν τη ρωσική επικράτεια”
Το Abrams αναπτύχθηκε για τον Στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Πήρε το όνομά του από τον στρατηγό Creighton Abrams, πρώην Αρχηγό του Επιτελείου Στρατού και διοικητή των αμερικανικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1980 και από τότε βρίσκεται σε υπηρεσία με τον Αμερικανικό Στρατό, ενώ το Σώμα Πεζοναυτών αποσύρει τα δικά του λόγω αλλαγής δόγματος μάχης.
Οι ΗΠΑ όμως δεν παραδίδουν μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης στην Ουκρανία, ενώ την ίδια στιγμή πιέζουν τη Γερμανία και τους νατοϊκούς συμμάχους να προσφέρουν Leopard 2. Γιατί συμβαίνει αυτό; Καθώς είναι σαφές πως αν οι Ουκρανοί πάρουν π.χ. 300 M1A2 Abrams από το μεγάλο αμερικανικό απόθεμα, θα συνθλίψουν τις ρωσικές δυνάμεις στο σημείο επαφής, καθώς η Μόσχα δεν διαθέτει άρμα που να μπορεί να τα αντιμετωπίσει.
Πολλοί θεωρούν πως ο βασικός λόγος είναι η υψηλή κατανάλωση του Μ1. Αυτό ίσχυσε τα πρώτα χρόνια εισόδου του σε υπηρεσία, πλέον όμως το άρμα έχει αποδεκτά επίπεδα κατανάλωσης, αν και παραμένει κατά 20% περισσότερο «λαίμαργο» σε σχέση με τα Challenger 2 & Leopard 2A6. Κάποιοι προβάλλουν την πολυπλοκότητα του κινητήρα που υποτίθεται δεν μπορούν να συντηρήσουν οι Ουκρανοί. Εδώ οι Ουκρανοί έχουν δείξει μεγάλη ευελιξία στην ενσωμάτωση δυτικών όπλων, και μάλλον μπορούν να συντηρήσουν και τους αμερικανικούς στροβιλοκινητήρες. Επίσης, το κιβώτιο μετάδοσης του Μ1 όπως έχει αποδειχθεί απλά… δεν χαλάει! Κοινώς, η αξιοπιστία του είναι δεδομένη για πολλά χρόνια, και απλή συντήρηση ή μικρές επισκευές μπορούν να γίνουν εύκολα. Που είναι λοιπόν το πρόβλημα να αποσταλούν μαζικά Μ1 στην Ουκρανία; Γιατί θα φτάσουν εκεί μόνο 31 κι όχι πχ 310;
Χαιρετίσματα σε Άγκυρα και Μόσχα με τα αμερικανικά M1A2 Abrams στην Αλεξανδρούπολη
Ίσως η απάντηση να κρύβεται σε ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του M1 Abrams, δηλαδή τη χρήση θωράκισης απεμπλουτισμένου ουρανίου (Depleted Uranium, DU). Το συγκεκριμένο είναι υποπροϊόν της διαδικασίας εμπλουτισμού ουρανίου και αποτελείται κυρίως από το ισότοπο U-238. Χρησιμοποιείται σε θωράκιση επειδή είναι εξαιρετικά πυκνό και σκληρό, άρα πολύ υψηλής αντοχής σε βολές, αντιμετωπίζοντας σε μεγάλο βαθμό αντιαρματικά βλήματα.
Το M1 Abrams σε αμερικανική υπηρεσία είναι εξοπλισμένο με DU στο μπροστινό μέρος, τα πλαϊνά και το πάνω μέρος του. Αυτή έχει αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματική σε συγκρούσεις, συμπεριλαμβανομένου του Πολέμου του Κόλπου και του Πολέμου του Ιράκ, και μπόρεσε να αντέξει εχθρικά πυρά με ελάχιστη ζημιά, ή τουλάχιστον κατάφερε να προστατεύσει το πλήρωμα του άρματος από θανατηφόρο τραυματισμό.
Hellenic Tank Challenge 2021: Leopard 2 A4/HEL εναντίον M1A2 Abrams
Παρά την αποτελεσματικότητά της, η χρήση DU στο Abrams έχει αποτελέσει αντικείμενο διαμάχης στις ΗΠΑ. Υπάρχουν πολλές ανησυχίες σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία από το υλικό ,όπως και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του. Ως βαρύ μέταλλο μπορεί να προκαλέσει από καρκίνο έως οξεία νεφρική βλάβη, αλλά και γενετικές δυσμορφίες σε έμβρυα, κάτι που αναφέρεται από τη χρήση σχετικών πυρομαχικών στο Ιράκ (το DU χρησιμοποιείται λόγω σκληρότητας και βάρους και ως διατρητικός πυρήνας βλημάτων).
ΗΠΑ: προς έγκριση στο Κογκρέσο η πώληση 116 Μ1Α1 Abrams στην Πολωνία
Συνολικά η θωράκιση αυτή είναι το πλέον καλά προστατευμένο μυστικό του άρματος, και δεν έχει εξαχθεί πουθενά, σε κανέναν σύμμαχο των ΗΠΑ. Τα Μ1 εξαγωγής, έχουν θωράκιση τύπου Chobham και τουνγκστενίου, αλλά όχι DU. Έτσι, οι Αμερικανοί μπορεί να έχουν εκατοντάδες Μ1 έτοιμα προς διάθεση, αλλά δεν είναι τελικά προς… διάθεση! Πρέπει πρώτα να αφαιρεθεί η προηγμένη θωράκιση, και μετά να αποσταλούν στην Ουκρανία. Η διαδικασία όμως μπορεί να γίνει μόνο από τα εργοστάσια βάσης του Στρατού των ΗΠΑ και δεν είναι απλή, λόγω της ιδιαιτερότητας του υλικού. Συνεπώς, είναι δεδομένα το πόσα άρματα μπορούν να μετατραπούν για αποστολή στην Ουκρανία. Κι αυτή τη στιγμή, μάλλον είναι μόνο 31!
Bίντεο: η General Dynamics ανακοινώνει την έλευση του νέου AbramsX
Abrams, η αμερικανική προσέγγιση στην αρματομαχία
Γενικότερα μιλώντας το άρμα μάχης Abrams είναι ένα εξαιρετικά προηγμένο οπλικό σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να εμπλέκεται και να καταστρέφει εχθρικά τεθωρακισμένα και να νικά, ακόμη κι αν αυτά είναι περισσότερα. Κάτι που αναμενόταν σε μια σύγκρουση με την ΕΣΣΔ και τις δικές της χιλιάδες αρμάτων Τ-62, T-72, T-80, σε εποχές Ψυχρού Πολέμου. Είναι εξοπλισμένο με λειόκαννο πυροβόλο 120 mm, ικανό να βάλλει μια μεγάλη ποικιλία τύπων πυρομαχικών, συμπεριλαμβανομένων των σταθεροποιούμενων με πτερύγια διατρητικών από τουνγκστένιο ή ουράνιο (APFSDS), των επίσης αντιαρματικών High Explosive Anti-Tank (HEAT) αλλά και εκρηκτικών γενικής χρήσης (HE). Το άρμα διαθέτει επίσης ομοαξονικό πολυβόλο των 7,62 mm και βαρύ πολυβόλο 12,7 mm για αντιαεροπορική άμυνα.
Αντιαρματικό βλήμα των Χούθι εναντίον σαουδαραβικού M1A2 Abrams – Ποιος βγήκε νικητής;
Γνώρισε για πρώτη φορά το βάπτισμα του πυρός στον Πόλεμο του Κόλπου το 1991 με πάνω από 1.800 να επελαύνουν στις ερήμους του Ιράκ. Το προηγμένο σύστημα ελέγχου πυρός με σύστημα σταθεροποίησης ελεγχόμενο από υπολογιστή και προηγμένο σύστημα παρατήρησης, του επέτρεψε να εμπλέκεται από περίπου 2,5 χιλιόμετρα μακριά, δηλαδή σαφώς σε μεγαλύτερες αποστάσεις -και βέβαια και τη νύχτα- από ότι μπορούσαν να βάλουν τα αντίπαλα ιρακινά άρματα. Μάλιστα αν και υπήρξαν συνολικά 9 απώλειες Μ1, οι 7 προήλθαν από φίλια πυρά και τα άλλα δύο καταστράφηκαν επίτηδες για να μην τα καταλάβει ο εχθρός, ενώ υπήρξαν μόνο τραυματισμοί των πληρωμάτων.
75 άρματα μάχης Abrams παραγγέλνει η Αυστραλία και άλλα 52 υποστήριξης
Το ίδιο έγινε και στην εισβολή στο Ιράκ το 2003, γνωστή ως Επιχείρηση Iraqi Freedom. Το άρμα μάχης εκεί χρησιμοποιήθηκε τόσο σε αστικά περιβάλλοντα, όσο και σε ερημικό περιβάλλον και επικράτησε, πάλι με ελάχιστες απώλειες. Στη συνέχεια υπηρέτησε πολλά χρόνια στην περίοδο της κατοχής του Ιράκ από τις αμερικανικές δυνάμεις, αλλά εκεί υπήρξαν αρκετά συμβάντα καθώς το ιρακινό αντάρτικο χρησιμοποίησε μεγάλες αυτοσχέδιες νάρκες, επιθέσεις στο πίσω μέρος του άρματος μέσα στον αστικό ιστό κ.λπ. Παρόλα αυτά οι ανθρώπινες απώλειες ήταν ελάχιστες, δείχνοντας πάλι την αντοχή της κατασκευής και της ιδιαίτερης θωράκισης του, αν και στο Ιράκ είχε γίνει «μαγνήτης επιθέσεων» για λόγους εντυπώσεων.
Φυσικά χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο στο Αφγανιστάν, σε διάφορους ρόλους, συμπεριλαμβανομένης της παροχής υποστήριξης για τα χερσαία στρατεύματα και της διασφάλισης στρατηγικών στόχων καθώς οι Ταλιμπάν δεν διέθεταν άρματα μάχης.
Όταν τα αμερικανικά Μ1 “πετσόκοψαν” δεκάδες ιρακινά Τ-72
Οι μάχες του Νόρφολκ/του 73 Easting, ήταν μια σημαντική σύγκρουση κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου το 1991. Διεξήχθησαν σε κοντινή μεταξύ τους απόσταση, μεταξύ τεθωρακισμένων δυνάμεων των ΗΠΑ και της Βρετανίας από τη μια μεριά, και του Ιράκ από την άλλη, στο διάστημα 26-28 Φεβρουαρίου 1991, ενώ συνδυαστικά ήταν η μεγαλύτερη αρματομαχία της τότε σύρραξης. Το πεδίο ήταν στην έρημο του νότιου Ιράκ, κοντά στα σύνορα με το Κουβέιτ, και κατέληξε σε μια αποφασιστική νίκη για τις δυνάμεις των ΗΠΑ/Βρετανίας.
Φυσικά το Μ1 ήταν πρωταγωνιστής, με τις αμερικανικές δυνάμεις, με υποστήριξη επιθετικών αεροσκαφών Α-10 ΙΙ, ελικοπτέρων Apache και εκτοξευτών MLRS, να εμπλέκουν την επίλεκτη ιρακινή Μεραρχία Tawakalna όπως και σειρά άλλων μεγάλων ιρακινών μονάδων (10η, 12η, 52η τεθωρακισμένες μεραρχίες, 48η, 9η Πεζικού κ.α.). Στο τέλος των μαχών είχαν καταστραφεί πάνω από 1.000 ιρακινά άρματα, κάπου 1.200 τεθωρακισμένα και εκατοντάδες άλλα οχήματα, πυροβόλα, αντιαεροπορικές συστοιχίες κ.λπ. Η υψηλή κινητικότητα των M1 Abrams, το ακριβές πυρ τους και η καλή αναγνώριση του πεδίου, σε συνδυασμό με την υποστήριξη των τεθωρακισμένων οχήματα μάχης Bradley M2/M3 με αντιαρματικούς πυραύλους TOW II, σάρωσαν τα ιρακινά T-72 και τα πολλά TOMA τους BMP-1. Στο τέλος της μάχης μόλις 4 Μ1 A1 είχαν καταστραφεί πλήρως.
Εκτός από τη χρήση του από τον αμερικανικό στρατό, το M1 Abrams έχει επίσης υιοθετηθεί από πολλές άλλες χώρες, όπως η Αίγυπτος, το Κουβέιτ, η Σαουδική Αραβία και η Αυστραλία, ενώ έχουν κατασκευαστεί πάνω από 10.000, με μεγάλο μέρος τους να παραμένει σε αποθήκευση στις ΗΠΑ. Το άρμα μάχης έχει περάσει από συνεχείς αναβαθμίσεις και εκσυγχρονισμούς όλα αυτά τα χρόνια, για να βελτιώσει τις δυνατότητές του και να διατηρήσει το πλεονέκτημά του στο πεδίο της μάχης.
Αποστολή AUSA 2022: AbramsX, το “απόλυτο” άρμα μάχης του Αμερικανικού Στρατού
