Η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης σήμανε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την έναρξη μιας μακράς περιόδου ειρήνης, ανάπτυξης και ευημερίας για τις χώρες της Ευρώπης. Όμως όχι για όλους. Οι χώρες που ήταν στο άρμα της ΕΣΣΔ είχαν να αντιμετωπίσουν μπροστά τους τεράστιες προκλήσεις. Κάποιες τα κατάφεραν καλύτερα από κάποιες άλλες. Κάποιες αποφάσισαν να εκδημοκρατιστούν, να ενστερνιστούν τις ευρωπαϊκές ανθρωπιστικές αξίες και να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής οικογένειας, συμμετέχοντας πλέον σαν ισότιμα μέλη στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς και να ενταχθούν στην αμυντική συμμαχία, το ΝΑΤΟ.
Κάποιες άλλες αντίθετα είχαν για ηγέτες τους μετα-σοβιετικούς δικτάτορες. Αυτές οι χώρες δεν τα πήγαν και τόσο καλά. Ήταν φανερό ότι δεν ήταν ελεύθερα, αλλά άτυπα προτεκτοράτα – όμηροι της Ρωσίας και μόνο κατ΄όνομα ανεξάρτητα κράτη. Ενώ και η ποιότητα ζωής τους ήταν κατώτερη από ότι οι άλλες χώρες, οι οποίες στο άρμα της δύσης κάνανε πλέον άλματα ανάπτυξης. Αλλά, τουλάχιστον γλίτωσαν από τους “διεφθαρμένους, μαλθακούς, ναρκομανείς και εκφυλισμένους δυτικούς”!
Αυτές οι χώρες για να μπουν στην Ευρωπαϊκή οικογένεια πρέπει να κάνουν πρώτα κάποιες μεταρρυθμίσεις. Αν προσπαθήσουν όμως τότε επεμβαίνει η Ρωσία και αναγκάζονται να κάνουν δυο βήματα πίσω. Και οι επεμβάσεις αυτές δεν είναι πάντα με τακτ, όπως έμαθαν από πρώτο χέρι οι Γεωργιανοί για παράδειγμα.
Ρωσία: Η Άνω Βουλή έδωσε την άδεια στον Πούτιν να αναπτύξει στρατό στο εξωτερικό
Από τη μία έχουμε το δικαίωμα του κάθε κράτους να αποφασίζει για το μέλλον του, και από την άλλη την ανάγκη του Πούτιν να λαμβάνει αυτός τις αποφάσεις. Ο Πούτιν ενεργώντας ως απόλυτος άρχοντας, ελέω Θεού τσάρος, αποφασίζει και διατάζει. Η Σοβιετική Ένωση είχε τουλάχιστον και κάποια συλλογικά όργανα. Όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, σε αντίθεση με τα ευρωπαϊκά ιδεώδη, η ανθρώπινη ζωή για τον Πούτιν είναι φτηνή, και η χρήση στρατιωτικής βίας κάτι φυσιολογικό και θεμιτό, κάτι που έχει κάνει επανειλημμένα η Ρωσία. Η στρατιωτική επέμβαση σε κάποια άλλη χώρα, χωρίς άδεια των Ηνωμένων Εθνών, είναι ο κανόνας.
Τώρα ήρθε για δεύτερη φορά η σειρά της Ουκρανίας. Από τον Οκτώβριο παρακολουθούμε ένα προμελετημένο έγκλημα, όταν η Ρωσία άρχισε την ανάπτυξη των στρατευμάτων της, δήθεν για ασκήσεις, και κάνοντας “πλακίτσα” οι εκπρόσωποι τους όποτε δέχονταν σχετικές ερωτήσεις.
Όλοι το βλέπαμε και όλοι αρνούμασταν να αποδεχτούμε αυτά που βλέπαμε και διαβάζαμε, γιατί απλά φάνταζε παράλογο. Παράλογο, γιατί μια τέτοια επιλογή από πλευράς Πούτιν θα ήταν ένα τεράστιο λάθος. Αυτοκτονικό. Στύβαμε όλοι το κεφάλι μας να καταλάβουμε τι παραπάνω ήξερε, τι πληροφορία είχε ώστε να τον αναγκάσει να κάνει κάτι τέτοιο. Στην ουσία έριξε μια ζαριά και περιμένει να του κάτσει εξάρες.
Το μέλλον του Πούτιν τώρα είναι στα χέρια των Ουκρανών. Αντιστέκονται οι Ουκρανοί; Αυτή είναι η ευκαιρία τους να χτίσουν εθνική συνείδηση και ανεξάρτητο κράτος (να μη μπορεί να τους πει κάποιος γείτονας ότι είναι τεχνητό). Πόσο θα αντέξουν;
Πληροφορίες από τη Ρωσική πλευρά αναφέρουν πως κάνοντας μια επιχείρηση σοκ και δέους προελαύνουν χωρίς μεγάλη αντίσταση. Οι Ουκρανοί όμως δεν θα είχαν καμιά τύχη αν αμυνόντουσαν στα ανοιχτά, στη στέπα, απέναντι στους Ρώσους. Ειδικά τώρα που οι Ρώσοι εισβάλουν από πολλαπλές κατευθύνσεις. Η εκτίμηση είναι πως αν θέλουν να αμυνθούν, κάποιες πόλεις σταυροδρόμια θα χρειαστούν πολιορκία, και όσο περισσότερο αυτή θα διαρκεί, τόσο περισσότερο θα αυξάνονται οι πιέσεις στη Ρωσία.
Αν υποθέσουμε πως από το 2014 ετοιμάζονται οι Ουκρανοί (ή θα έπρεπε να ετοιμάζονταν) τότε το να έχουν τη δυνατότητα να κρατήσουν κάποιες πόλεις υπό πολιορκία για μήνες είναι κάτι πολύ πιθανό… Οι Ρώσοι για να προελάσουν πιο γρήγορα θα παρακάμψουν τις πόλεις, και θα τις περικυκλώσουν υποθέτοντας ότι ή θα εκκενωθούν, όπως η Αμμόχωστος, ή θα παραδοθούν. Αν οι Ουκρανοί έχουν ταμπουρωθεί, έχουν τούνελ και προμήθειες για μήνες τότε θα βρεθούν με τη πλάτη στον τοίχο οι Ρώσοι.
Έχει γίνει η προπαρασκευή; Υπάρχει η διάθεση για αντίσταση; Να μη ξεχνάμε ότι στο τέλος εκεί θα κριθούν όλα. Στη διάθεση των Ουκρανών να πολεμήσουν και την προετοιμασία που έχουν κάνει. Χρόνο και εφόδια για να προετοιμαστούν είχαν. Διάθεση δεν ξέρουμε αν είχαν ή αν ζούσαν μέσα σε αυταπάτες, που δυστυχώς έτσι φαίνεται, βλέποντας το πως κινητοποιούν τις εφεδρείες τους, μοιράζοντας όπλα όπου λάχει και την εθνοφρουρά να κυκλοφορεί με φόρμες και αθλητικά παπούτσια.
Ουκρανοί και Ρώσοι ζούσαν μαζί για πολλά χρόνια και όλοι σχεδόν έχουν συγγενείς στο άλλο στρατόπεδο. Δεν είναι απίθανο οι Ρώσοι να περίμεναν ότι θα τους υποδέχονταν με ανοιχτές αγκάλες και αντί για αυτό να βρούνε λυσσαλέα άμυνα απέναντι τους. Μπορεί και κάποιοι μέσα στη Ρωσία, ίσως σε συνεργασία με κάποιες μυστικές υπηρεσίες, που θέλουν να ξεφορτωθούν τον Πούτιν, να του πέρασαν τέτοιες πληροφορίες. Να θυμηθούμε εδώ, ότι πριν τη Μάχη της Κρήτης οι Γερμανοί περίμεναν ότι οι Κρητικοί θα τους καλοδέχονταν γιατί έβλεπαν δήθεν τους Βρετανούς ως στρατό κατοχής. Τα λάθη είναι μέρος του παιχνιδιού.
Ποιο είναι το καλύτερο σενάριο για τον Πούτιν; Ιδανικά θα ήθελε μια επιχείρηση όπως η κατάληψη της Πολωνίας ή της Γαλλίας από τους Γερμανούς στον 2ο ΠΠ, που μετά από λίγες μέρες πέφτει η πρωτεύουσα, συνθηκολογεί ο αντίπαλος και εγκαθίσταται μια νέα κυβέρνηση μαριονέτα. Κατόπιν, νικητής, έχει πάρει παράταση η εξουσία του, έχει γελοιοποιήσει τους δυτικούς, είναι καβάλα στο άλογο και θα κάνει υπομονή να ξεπεράσει τις οικονομικές κυρώσεις. Το ΑΕΠ του θα πάει μερικά χρόνια πίσω, αλλά θα επιβιώσει.
Αν όμως οι Ουκρανοί αποφασίσουν να αντισταθούν; Βέβαια είναι ακόμα δύσκολο να βγουν οποιαδήποτε συμπεράσματα, αλλά δεν είναι τόσο δύσκολο για τους Ουκρανούς να οχυρώσουν μερικές πόλεις και να αναγκάσουν τους Ρώσους να πολεμήσουν από πόρτα σε πόρτα. Από τα 44 εκατομμύρια Ουκρανούς θα είναι τόσο απίθανο να βρεθούν μερικές χιλιάδες αποφασισμένοι να πολεμήσουν μέχρι τέλους; Είναι τόσο απίθανο να πουν ότι το Χάρκοβο, το Κίεβο, οποιαδήποτε πόλη θα γίνει το “δικό μας Στάλινγκραντ”; Θυμάται κανείς το Γκρόζνυ; Είναι οι Ουκρανοί λιγότερο μαχητικοί από από τους Τσετσένους; Δεν το γνωρίζουμε ακόμα, αλλά ξέρουμε ότι είναι περισσότεροι, έχουν περισσότερες και μεγαλύτερες πόλεις από τους Τσετσένους και το πιο σημαντικό έχουν από πίσω τους βοήθεια.
Πούτιν: Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις πάνε καλά, οι Ουκρανοί εγκληματούν κατά Ρώσων στρατιωτών
Οι Ρώσοι μάχονταν για πάνω από ένα χρόνο στο Γκρόζνυ, και τελικά το κατέλαβαν μετά από ατέλειωτους τυφλούς βομβαρδισμούς, μην αφήνοντας πέτρα πάνω σε πέτρα και γεμίζοντας την Τσετσενία μαζικούς τάφους. Τότε όμως, να θυμίσουμε, ότι ο κόσμος υποστήριζε ή έστω έδειχνε ανοχή γιατί πολεμούσαν εναντίων ισλαμιστών.
Τώρα όλος ο κόσμος έχει ήδη εξαγριωθεί, με τους Ρώσους και δεν έχουμε δει ακόμα βομβαρδισμένα νοσοκομεία και κατεστραμμένες παιδικές χαρές… Οι Τσετσένοι επίσης ήταν απομονωμένοι. Η Ουκρανία έχει σύνορα με το ΝΑΤΟ και πολλές φιλικές χώρες στην περιοχή οι οποίες συντηρούν ροή υλικών. Μπορεί η Ρωσική προπαγάνδα να λέει πως κανένας δεν θα βοηθήσει τους Ουκρανούς και μπορεί να μη δούμε ούτε έναν αμερικανό πεζοναύτη στην Ουκρανία, αλλά τα Javelin και οι Stinger θα βρίσκουν το δρόμο τους προς τα χέρια τους όσο υπάρχει αντίσταση έστω και από έναν αντάρτη.
Javelin εναντίον T-72: οι Ουκρανοί αχρηστεύουν τις πρόχειρες θωρακίσεις πλέγματος
Για να μην υπάρχουν αυταπάτες, ο Πούτιν έριξε το γάντι, ξεδιάντροπα, στη Δύση. Μπορεί να πιστεύει ότι θέλει να δει το πόσο αδύναμη και εκφυλισμένη είναι, αλλά η Δύση δεν θα αφήσει αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Η Σοβιετική Ένωση σόκαρε όλο το κόσμο όταν κατάφερε να καταλάβει το Αφγανιστάν μέσα σε μια μέρα. Η Δύση κατάφερε να εξοπλίσει και να εκπαιδεύσει τους Μουτζαχεντίν στα βάθη της Ασίας. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι θα έχει πρόβλημα να κάνει το ίδιο με τους Ουκρανούς, που είναι απείρως πιο συμπαθητικοί και κοντά στην κουλτούρα μας από ότι οι Αφγανοί; Ειδικά και τώρα, που η Ουκρανία είναι δίπλα στις ΝΑΤΟικές αποθήκες;
Μεγαλύτερο δώρο δεν μπορούσε να κάνει ο Πούτιν στο ΝΑΤΟ. Το μόνο που χρειάζεται είναι να δείξουν οι Ουκρανοί ανθεκτικότητα. Να μην παραδοθούν και το ρίξουν μετά στη βότκα με τα αδέρφια τους τους ρώσους. Ακόμα και αν πέσει το Κίεβο, η κυβέρνηση θα μεταφερθεί στο Λβιβ. Ακόμα και αν πέσει και αυτή και δεν υπάρχει ούτε χωριό εκτός Ρωσικού ελέγχου, τότε θα πάει εξόριστη στο Λονδίνο ή στη Βαρσοβία. Ούτε η πρώτη φορά θα είναι ούτε η τελευταία. Ακόμα και αν παραδοθεί η κυβέρνηση και πάει να ζήσει στο Κρεμλίνο, πόσο σίγουροι είμαστε ότι δεν θα εμφανιστεί κάποιος πολέμαρχος/στρατηγός να σχηματίσει δική του αντιστασιακή κυβέρνηση; Όπως ο δικός μας στρατός εκπαιδεύεται στον ανταρτοπόλεμο, το ίδιο κάνουν και οι Ουκρανοί και έχουν έτοιμες τις κρύπτες τους. Να υπενθυμίσουμε ότι ακριβώς με αυτό τον τρόπο πολέμαγαν και πίσω από τις γραμμές των Ναζί.
Το ΝΑΤΟ και η Δύση έχουν μπροστά τους την ευκαιρία να γονατίσουν τον Πούτιν και θα το κάνουν γιατί είναι αδίστακτοι και γιατί βρήκαν την ευκαιρία να το κάνουν από σχετική ασφάλεια. Ο Πούτιν έδωσε την αφορμη, η κοινή γνώμη της Δύσης υποστηρίζει, και δεν θα χρειαστεί να εμπλέξουμε δυνάμεις αν δεν δεχθούμε επίθεση από τη Ρωσία. Θα καθαρίσουν οι Ουκρανοί. Ταυτόχρονα, βγήκε το ΝΑΤΟ από το κώμα. Δεν είναι πια εγκεφαλικά νεκρό. Ξαφνικά έγινε ιδιαίτερα θελκτικό και προς άλλες χώρες όπως η Σουηδία και η Φινλανδία, οι οποίες μόνο κατ όνομα δεν είναι στο ΝΑΤΟ (η Φινλανδία περιμένει τα F-35 της). Δεν είναι στο ΝΑΤΟ γιατί οι λαοί τους δεν ήταν τόσο θετικοί και δεν θέλανε μπλεξίματα. Πλέον η Ρωσία έχει κάψει όλο το διπλωματικό της κεφάλαιο, έχει μηδέν αξιοπιστία οπότε αυτές οι χώρες έχουν καταλάβει ότι ανεξάρτητα από το τι θα κάνουν, τα μπλεξίματα θα έρθουν στην πόρτα τους, οπότε σε αυτή την περίπτωση καλύτερα να είσαι μέσα στο ΝΑΤΟ παρά εκτός.
Μετά τις ρωσικές απειλές η Φινλανδία απαντά, εξετάζοντας την ένταξη της στο ΝΑΤΟ
Η πίεση είναι στον Πούτιν. Αν αποτύχει ο Ζελένσκι, τότε θα βρει καταφύγιο στο εξωτερικό και στην χειρότερη θα ζήσει εκεί μια άνετη ζωή. Τι θα γίνει όμως αν αποτύχει ο Πούτιν; Που θα βρει καταφύγιο; Πιστεύει κανείς ότι έχει την πολυτέλεια να βγει στη σύνταξη όπως η Μέρκελ ή οποιοσδήποτε άλλος δυτικός πολιτικός που χάνει τις εκλογές και αποσύρεται; Δεν μπορεί να χάσει την εξουσία γιατί θα καταλήξει όπως ο Τσαουσέσκου ή ο Μουσολίνι ή μπορεί να ασθενήσει (από ραδιενεργό πολώνιο). Μια γρήγορη νίκη θα του δώσει παράταση στην εξουσία. Οτιδήποτε άλλο θα τον αποδυναμώνει.
Οι ολιγάρχες στην πρώτη μόνο μέρα πολέμου χάσανε κέρδη δέκα ετών από την πτώση στο χρηματιστήριο της Μόσχας. Μπορούμε να φανταστούμε ότι δεν θα είναι και ιδιαίτερα χαρούμενοι. Το οικονομικό κόστος θα μετακυλιστεί και στον λαό, ο οποίος ήδη είναι κακοπληρωμένος. Θα είναι και στόχος της δυτικής προπαγάνδας θυμίζοντας του ότι η ποιότητα ζωής του και οι ελευθερίες τους είναι κατώτερες από ότι των πρώην επαρχιών τους που τώρα είναι στη Δύση… Κοινώς θα τους δείξουν ότι οι Εσθονοί κερδίζουν ακριβώς τα διπλάσια σε συγκριση με αυτούς και ο υπεύθυνος είναι ο Πούτιν.
Και για πιο λόγο θα πρέπει να πολεμάνε τους Ουκρανούς, που πρακτικά είναι συγγενείς τους; Μήπως να ξεφορτωθούν τον τρελό δικτάτορα και να απολαύσουν ειρηνικά τη ζωή και τα αγαθά της όπως οι υπόλοιποι ευρωπαίοι; Ήδη από την πρώτη μέρα, χωρίς απώλειες, χωρίς κακές ειδήσεις από το μέτωπο, είχαμε αντιπολεμικές διαδηλώσεις μέσα στη Ρωσία… Και ο στρατός, αν δεν έχει επιτυχίες, τότε θα αρχίσει τη γκρίνια και θα οξυνθούν οι προστριβές. Ο Πούτιν θα αποκεφαλίζει στρατηγούς, οι στρατηγοί θα ρίχνουν το φταίξιμο στον Πούτιν.
ΑΠΟΨΗ: Είναι η απειλή χρήσης πυρηνικών και ο βομβαρδισμός αμάχων, αποδοχή ήττας από τη Ρωσία;
Το τέλος του Πούτιν θα έρθει, και όταν φτάσει αυτή η ώρα η Δύση δεν θα πρέπει να αφήσει πάλι τον λαό της Ρωσίας στα νύχια αδίστακτων δικτατόρων. Η Ρωσία είναι μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, η Ευρώπη έχει ανάγκη τη Ρωσία και η Ρωσία την Ευρώπη. Θα πρέπει να τελειώσει αυτή η παραφωνία, απομεινάρι των ολοκληρωτικών καθεστώτων του προηγούμενου αιώνα, να βοηθηθεί η Ρωσία, όπως η Γερμανία, και να γίνει τελικά μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας, εκεί που ανήκει. Δεν θα είναι γρήγορο, δεν θα είναι εύκολο, αλλά η διαδικασία ξεκίνησε.
