Χθες ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Β. Ζελένσκι ζήτησε από τα δυτικά κράτη, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, και την παραχώρηση 500 αρμάτων μάχης, με το σκεπτικό “εσείς έχετε χιλιάδες, εμείς χρειαζόμαστε ελάχιστα από αυτά για να σώσουμε την πατρίδα μας”. Το πρόβλημα είναι πως τα περισσότερα άρματα μάχης στη Δύση δεν έχουν σχέση με τα σοβιετικής σχεδίασης που υπηρετούν σήμερα στον ουκρανικό στρατό.

Μετά από ένα μήνα σκληρών επιχειρήσεων, συνεχών βομβαρδισμών, με την ρωσική αεροπορία να κυριαρχεί πάνω από το πεδίο της μάχης, με τα ρωσικά επιθετικά ελικόπτερα να καταστρέφουν ότι κινείται, η Ουκρανία έχει χάσει πολλά άρματα. Αλλά από ανοιχτές πηγές, έχει γίνει γνωστό πως οι Ουκρανοί έχουν καταλάβει πάρα πολλά ρωσικά. Οπότε σύμφωνα με ένα δημοσίευμα του Forbes  το ισοζύγιο, προς το παρόν είναι θετικό! Δηλαδή οι Ουκρανοί έχουν χάσει, όπως γράφεται, τουλάχιστον 74 άρματα και καταλάβει τουλάχιστον 117.

Το άρθρος της αμερικανικής ιστοσελίδας κάνει βέβαια μερικές υποθέσεις για να φτάσει σε αυτό το συμπέρασμα περί θετικού ισοζυγίου. Αρχικά θεωρεί πως οι ουκρανοί μπορούν να κάνουν χρήση των ρωσικών αρμάτων μάχης. Και εδώ έχει δίκιο, οι τύποι των ρωσικών αρμάτων δεν διαφέρουν τόσο πολύ από τις παραλλαγές τους, στον ουκρανικό στρατό. Ούτως ή άλλως όλα είναι της σοβιετικής περιόδου, χρησιμοποιούν ίδια πυρομαχικά, ενώ τα κύρια εξαρτήματα και συστήματα είναι ίδια.

Εκεί που θεωρούμε πως υπάρχει πρόβλημα είναι στην εκτίμηση πως τα καταληφθέντα άρματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα. Αυτό είναι αδύνατο ειδικά για μια Ουκρανία όπου όλες οι αμυντικές βιομηχανικές υποδομές της είναι κάτω από σφοδρό ρωσικό πυρ. Ακόμη και 200 άρματα να καταλάβουν οι ουκρανοί, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα μπορέσουν να τα βάλουν σε λειτουργία, καθώς θα έχουν φθορές, πιθανά θα έχουν λεηλατηθεί κ.λπ. Αν από όλα αυτά καταφέρουν να χρησιμοποιήσουν 30 με 40 θα το θεωρήσουμε μηχανολογικό άθλο.

Σε κάθε περίπτωση, ένα πολύ χρήσιμο συμπέρασμα που βγαίνει από αυτή την ιστορία, είναι οι κακές τακτικές των Ρωσικών στρατευμάτων. Καθώς εγκαταλείπουν πανάκριβο και πολύτιμο εξοπλισμό στα χέρια του εχθρού χωρίς έστω να τον αχρηστέψουν.

Και στην τελική, ακόμη κι αν δεν τα βάλει άμεσα σε υπηρεσία η Ουκρανία, μετά τον πόλεμο σίγουρα τα άρματα αυτά θα βρουν το δρόμο τους -με τις απαραίτητες επισκευές- για τις ουκρανικές θωρακισμένες ταξιαρχίες.