Η φραστική «αψιμαχία» μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ (πιο σωστά «διαρροών που διακινούνται από τις ΗΠΑ») σχετικά με την στάση της Άγκυρας στο Ουκρανικό συνεχίζεται. Πριν μερικές μέρες κυκλοφόρησε η ιδέα στις ΗΠΑ να στείλει η Τουρκία τους S-400 στην Ουκρανία, ως έμπρακτη στήριξη της, ώστε με τη σειρά της να ανταμειφθεί -ως «καλό παιδί» πλέον- με επανένταξη της στο πρόγραμμα των μαχητικών F-35 αλλά και με προμήθεια αντιαεροπορικών συστοιχιών Patriot.
ΗΠΑ προς Τουρκία: Δώστε τους S-400 στην Ουκρανία και “θα τα βρούμε”
Η πρόταση απόλαυσε αρκετή δημοσιότητα, καθώς ήταν μεν ανεπίσημη, αλλά φαινόταν πως κυκλοφορούσε για «ψάρεμα» τουρκικών αντιδράσεων. Η απάντηση, η αρχική τουλάχιστον, δόθηκε με επιστολή που δημοσιεύθηκε χθες στη Wall Street Journal, από τον Fahrettin Altun, διευθυντή επικοινωνίας της Τουρκικής Προεδρίας. Όπου ο ίδιος παραθέτει την τουρκική εκδοχή του ιστορικού ως εξής: Ζητήσαμε από τις ΗΠΑ να μας δώσει πυραύλους Patriot, δεν μας έδωσε, άρα αναγκαστήκαμε να πάρουμε τους ρωσικούς S-400, μας τιμωρήσατε για αυτό στη συνέχεια και τώρα μας ζητάτε και τα ρέστα. Άρα η ευθύνη για την διάσταση Τουρκίας-Δύσης είναι δική σας, οπότε είναι στο χέρι σας να τη λήξετε, δίνοντας μας και F-35 και Patriot.
Η διατύπωση του Altun είναι μάλιστα αρκετά ειρωνική, καθώς λέει πως η Τουρκία δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά «το καρότο της επανένταξης μας, που ανεπίσημα προσφέρεται». Ενώ επίσης υπάρχει και αρκετή αυτοπροβολή, καθώς τονίζει πως λόγω δυτικού εμπάργκο, η Άγκυρα ανέπτυξε επιτυχημένα την εγχώρια αμυντική της βιομηχανία, προσέφερε το πολύτιμο Bayraktar TB2 στην Ουκρανία, και πως τελικά η ευθύνη για όλα πέφτει σε εκείνους που «υποτίμησαν την στρατηγική σημασία της Τουρκίας».
Αν και οι φραστικές αυτές κόντρες είναι αναμενόμενες, η εκτίμηση μας παραμένει η ίδια. Στην επιφάνεια, η Τουρκία ζητά τα «πάντα» και χωρίς ανταπόδοση από πλευράς της. Στο παρασκήνιο, γίνεται διαπραγμάτευση για το τι η Τουρκία μπορεί να πάρει, ώστε να συνταχθεί κοντύτερα στην νατοϊκή και κυρίως αμερικανική προβολή για το Ουκρανικό και για την επιθετικότητα της Ρωσίας.
Η Τουρκία δεν κάνει σαφές προς το παρόν τι ακριβώς θέλει: Επιστροφή στο πρόγραμμα των F-35; Ίσως αλλά ήδη έχει επενδύσει πολλά στο δικό της μαχητικό 5ης γενιάς, που όσο και μακρινό να φαίνεται ως ιδέα, θα συντηρήσει την εγχώρια αμυντική βιομηχανία γύρω από ένα πρόγραμμα «μεγάλων επιδιώξεων» για δεκαετίες. Ζητά νέα F-16 και αναβάθμιση των παλαιών; Το πιο πιθανό ίσως που μπορεί να λάβει και να επιλύσει το τρέχον πρόβλημα που αντιμετωπίζει με την παλαιότητα του αεροπορικού της στόλου. Patriot; Γιατί όχι. Κινητήρες αρμάτων, πλοίων, πυραύλων; Η λίστα δεν έχει τελειωμό, όπως και οι τουρκικές απαιτήσεις που δεν μένουν σε «δώρα» αλλά κυρίως σε αυτό που λέει ο Altun. «Μας υποτιμήσατε και τώρα πρέπει να αναγνωρίσετε το πόσο σημαντικοί είμαστε».
