Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Π&Δ #100, τεύχος Μαρτίου 1993, και αποτελεί συνέχεια σχετικού άρθρου για το ελληνικό σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS I.
RAPPORT III
Το 1968 η Βελγική Αεροπορία (BAF) παράγγειλε 106 αεροσκάφη Dassault MIRAGE 5BA, διθέσια MIRAGE 5BD και αναγνωριστικά MIRAGE 5BR: την εποχή εκείνη, συστήματα ενεργών ECM υπήρχαν αποκλειστικά σε ατρακτίδια εξωτερικής ανάρτησης, ενώ η έναρξη παρεμβολών απαιτούσε παρέμβαση του χειριστή. H BAF θεωρούσε τα χαρακτηριστικά αυτά απαράδεκτα καθώς η ικανότητα μεταφοράς οπλικού φορτίου των παραπάνω αεροσκαφών περιοριζόταν ήδη λόγω της ανάρτησης εξωτερικών δεξαμενών καυσίμου για την εξασφάλιση επαρκούς τακτικής ακτίνας, ενώ ο φόρτος εργασίας του χειριστή θα αυξανόταν υπερβολικά ειδικά σε αποστολές πτήσης περιορισμένου ύψους και προσβολής. Έτσι αποφασίστηκε η ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου συστήματος EW αυτόματη λειτουργίας για εσωτερική εγκατάσταση: μετά από αξιολόγηση των προτάσεων που υποβλήθηκαν, η ανάπτυξη του συστήματος Ταχέως Συναγερμού, Προγραμματιζόμενης Διαχείρισης Ισχύος Απειλών Radar II (Rapid Alert Programmable Power Management Of Radar Threats: RAPPORT II) ανατέθηκε στην εταιρία Loral των ΗΠΑ.
Το υποσύστημα RWR περιλαμβάνει πολυδιαυλικό υπερετερώδυνο δέκτη και επίσης πολυδιαυλικό κρυσταλλικό video δέκτη για πρόσκτηση σημάτων και DF. Οι δέκτες ελέγχονται από ψηφιακό επεξεργαστή με επαναπρογραμματιζόμενη μνήμη προ της πτήσης: ο επεξεργαστή εκτελεί διαχωρισμό, αναγνώριση, ιεράρχηση και απεικόνιση των σημάτων απειλών, καθώς και διαχείριση ισχύος του υποσυστήματος ενεργών ECM. Με βάση την προτεραιότητα αντιμετώπισης απειλών ο επεξεργαστής κατανέμει τις ικανότητες ενεργών ECM, επιλέγει την κατάλληλη τεχνική παρεμβολών για την αντιμετώπιση κάθε απειλής και τέλος ενεργοποιεί τα αντίμετρα. O επεξεργαστής ελέγχει επίσης το σύστημα διανομής αεροφύλλων/θερμοβολίδων χρησιμοποιώντας ειδικές προγραμματισμένες διαδοχές αναλωσίμων αντιμέτρων για την αντιμετώπιση διαφορετικών απειλών, μεμονωμένα ή για την ενίσχυση των ενεργών ECM. H επιχειρησιακή χρήση του RAPPORT II άρχισε το 1979, ενώ ταυτόχρονα η BAF αποκτούσε πλήρεις ικανότητες υποστήριξης και ανάπτυξης του
λογισμικού.
Ακολούθησε η ανάπτυξη της προηγμένης έκδοσης RAPPORT III του συστήματος για τον εξοπλισμό των F-16A/B της BAF, η οποία παρέλαβε συνολικά 160 αεροσκάφη του τύπου: λόγω έλλειψης πόρων όμως η BAF αποχώρησε από το πρόγραμμα το Σεπτέμβριο του 1988, αλλά τον Ιούνιο του 1989 η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία (THK) επέλεξε το σύστημα για τον εξοπλισμό των 136 F-16C και 24 F-16D του προγράμματος PEACE ONYX I. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, το RAPPORT III επικράτησε του συνδυασμού RWR τύπου CARAPACE της Dassault Electronique και εξαγωγικής έκδοσης του παρεμβολέα AN/ALQ-165 ASPJ που προσέφερε η Westinghouse. H παραγγελία της THK ύψους $325 εκ. αφορά 160 RWR, ισάριθμα συστήματα διανομής AN/ALE-40 και 122 παρεμβολείς AN/ALQ-178(V)3, οι οποίοι προφανώς θα εγκατασταθούν αποκλειστικά σε F-16C.
H Loral και η Τουρκική Kavala σχημάτισαν την εταιρία αμοιβαίου κινδύνου MIKES, μέσω της οποίας η εγχώρια συμμετοχή στο πρόγραμμα αναμένεται να φθάσει στο 33% της αξίας των συστημάτων. Υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία για το RAPPORT III, πάντως το υποσύστημα RWR καλύπτει τις ζώνες συχνοτήτων C έως J και παρουσιάζει όμοια τεχνικά χαρακτηριστικά με αυτά του RAPPORT II, ενώ ο παρεμβολέας AN/ALQ-178(V)3 χρησιμοποιεί μονάδες Μνήμης Ανακύκλωσης Συχνότητας (Frequency Memory Loop: FML) για την αποθήκευση και επανάληψη των λαμβανομένων σημάτων ραντάρ απειλών. H εγκατάσταση των συστημάτων στα F-16C/D Block 30 και Block 40 του προγράμματος PEACE ONYX I προγραμματιζόταν να διαρκέσει από τον Ιούλιο του 1992 μέχρι τα μέσα του 1995. Το RAPPORT III είναι προφανώς υποψήφιο για τον εξοπλισμό των τουλάχιστον 80 F-16C/D Bloch 50 του προγράμματος PEACE ONYX II, αλλά η THK εξετάζει επίσης εναλλακτικές επιλογές.
Διαβάστε επίσης
To σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS των F-16C/D Block 30 της Πολεμικής Αεροπορίας (Αρχείο, Π&Δ 1993)
