Θα είναι το Su-34 το νέο αεροσκάφος της Τουρκίας;

Στις 10 Απριλίου, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε πως η Άγκυρα θα μπορούσε να αγοράσει περισσότερους S-400 και εφόσον δεν παραδοθούν τα αμερικανικά F-35, η Τουρκία θα μπορούσε να αγοράσει ρωσικά αεροσκάφη όπως το Su-57 και το Su-34.
Με το Su-57 να απέχει αρκετά χρόνια από την ολοκλήρωσή του και παρά τις ρωσικές προσπάθειες να “λανσαριστεί” ως εναλλακτική λύση μέσω δημοσιευμάτων στο τουρκόφωνο Sputnik, αυτό που μένει είναι μόνο το Su-34, τουλάχιστον αν πάρουμε τοις μετρητοίς τις δηλώσεις Τσαβούσογλου.
Όπως επισημαίνει το The National Interest, για πρώτη φορά κυβερνητικός αξιωματούχος της Τουρκίας αναφέρεται στο Su-34 Fullback, ως υποψήφιο προς αγορά αεροσκάφος. Για ποιο λόγο όμως μπορεί η Τουρκία να θέλει να αποκτήσει ένα διθέσιο αεροσκάφος κρούσης και όχι ένα μαχητικό πολλαπλών ρόλων;
Θα μπορούσε κάλλιστα να “διολίσθησε η γλώσσα” του Τσαβούσογλου και να εννοούσε κάποιο άλλο αεροσκάφος, όπως το Su-35 που ανήκει στη κατηγορία των μαχητικών εναέριας υπεροχής 4++ γενιάς.
Αν όμως υποθέσουμε πως ο Τσαβούσογλου όντως εννοούσε το Su-34, ενδεχομένως η Τουρκία αναζητά να ενισχύσει τις δυνατότητες σε αποστολές αέρος-εδάφους με ένα αεροσκάφος μεγάλης εμβέλειας που θεωρητικά μπορεί να διεισδύσει βαθιά σε μια εχθρική αεράμυνα. Και λέμε “θεωρητικά” διότι αν και τα ρωσικά Su-34 έκανα καλή δουλειά στη Συρία, δεν έχουν δοκιμαστεί εναντίον μιας σύγχρονης αεράμυνας. Για την Τουρκία όμως που απλώνει όλο και πιο μακριά το χέρι της σε Συρία και Ιράκ, ένα αεροσκάφος σαν το Su-34 θα ήταν ιδανική λύση για την Τουρκική Αεροπορία.
Κατά την επιχείρηση “Κλάδος Ελαίας” κατά των Κούρδων του Αφρίν τον Ιανουάριο του 2018, η Τουρκική Αεροπορία ενέπλεξε 72 αεροσκάφη, δηλαδή περίπου το 1/4 της αεροπορικής δύναμής της. Κατόπιν απαιτήθηκαν συνεχείς πτήσεις για τη καταστροφή κουρδικών στόχων που απαιτούσαν πάρα πολλές εξόδους τουρκικών μαχητικών. Το περασμένο Δεκέμβριο η Τουρκική Αεροπορία χρειάστηκε να επιστρατεύσει 20 αεροσκάφη F-16 και F-4 2020 με την υποστήριξη ιπτάμενων τάνκερ και UAV για να πλήξουν στόχους σε βάθος 160 χιλιομέτρων εντός του Ιράκ.
Οι Κουρδοι διαθέτουν άγνωστο αριθμό φορητών Α/Α βλημάτων και αυτό αποδείχτηκε με τη κατάρριψη τουρκικού ελικοπτέρου Super Cobra από βλήμα SA-18 το 2018. Αυτή η παράμετρος αναγκάζει τη Τουρκία να αναθεωρήσεις τις τακτικές και τα μέσα που χρησιμοποιεί σε αποστολές εγγύς υποστήριξης, επιστρατεύοντας μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV) ή μαχητικά.
Το Su-34 θα μπορούσε (υποθετικά) να είναι μια εναλλακτική λύση για τη Τουρκία διότι μπορεί να εκτελέσει τις ανωτέρω αποστολές. Έχει σχεδιαστεί να διαθέτει εξαιρετικές ικανότητες αέρος-εδάφους, μεγάλη εμβέλεια, άνεση για το πλήρωμα που μπορεί να πετά για ώρες, αλλά και επαρκείς ικανότητες αέρος-αέρος (για αυτοάμυνα), δεδομένου πως αποτελεί εν μέρει μετεξέλιξη του μαχητικού Su-27 Flanker.
Το Su-34 μπορεί να μεταφέρει 8 τόνους πολλών και διαφορετικών πυρομαχικών, όπως όπλα μακράς εμβέλειας (stand off), βόμβες διασποράς, αντιπλοϊκά βλήματα, βλήματα αντιραντάρ κτλ. Το αεροσκάφος φέρεται να διαθέτει επίσης εξαιρετικές δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου.
Αν λοιπόν υποθέσουμε πως η επίκληση στο Su-34 από τον Τσαβούσογλου δεν ήταν απλά ένα “γλίστρημα” της γλώσσας, η εκ πρώτης όψεως επιλογή ενός “αουτσάιντερ” για την Τουρκική Αεροπορία, θα μπορούσε (θεωρητικά πάντα) να της προσδώσει νέες δυνατότητες που σήμερα δεν διαθέτει. Η Τουρκία (εφόσον επιλέξει οποιοδήποτε ρωσικό αεροσκάφος) θα πρέπει να κάνει ένα “άλμα στο κενό” από την άποψη της ριζικής αναδιάρθρωσης των υποδομών της για να μπορεί να υποστηρίξει την εντελώς διαφορετική φιλοσοφία ενός ρωσικού μαχητικού.