Η σύμβαση αγοράς των ρωσικών Α/Α συστημάτων μεγάλης εμβέλειας S-400 από την Τουρκία έγινε το 2017 και θα μπορούσε να αλλάξει την περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων, αναφέρει το “Monch”.
Η επιλογή αποφασίστηκε μεταξύ των προέδρων της Τουρκίας και της Ρωσίας και πρόκειται να κοστίσει γύρω στα $2,5 δις. Η προκαταβολή ύψους τουλάχιστον $100 εκατ. δόθηκε τον προηγούμενο Δεκέμβριο, με την τουρκική αγορά να αφορά δύο συστήματα των εννέα εκτοξευτών έκαστο και 144 κατευθυνόμενα βλήματα. Η εξόφληση γίνεται σε ρούβλια. Εξαιτίας αυτού του χαρακτηριστικού, υποστηρίζεται ότι η τουρκική κυβέρνηση πέτυχε εξοικονόμηση της τάξης του 3%.
Πιθανότερη έδρα των S-400 είναι η αεροπορική βάση Murted, στα περίχωρα της Άγκυρας, που ήταν έως το 2016 γνωστή ως Akinci. Η βάση έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διενέργεια του αποτυχημένου πραξικοπήματος εκείνο τον Ιούλιο, υποστηρίζοντας τα σχέδια ανατροπής του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και έκτοτε αποφασίστηκε να μην διαθέτει ενεργή πολεμική μοίρα. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί ότι το ένα σύστημα θα λειτουργεί στην Murted και το δεύτερο σε άλλη τοποθεσία.
NATO: Η Τουρκία θα έχει συνέπειες αν προχωρήσει στην αγορά των S-400
Η προμήθεια των S-400 έχει προκαλέσει την αντίθεση των ΗΠΑ και αποτελεί μία από τις αφορμές για την επιβολή προσωρινού επιλεκτικού εμπάργκο όπλων αμερικανικής προέλευσης στην Τουρκία. Οι ΗΠΑ θεωρούν αδύνατη τη διασύνδεση των ρωσικών συστημάτων στο νατοϊκό δίκτυο. Να θυμηθούμε κάπου εδώ, η Τουρκία είναι μέλος του NATO. Σε υπηρεσία είναι σήμερα τέσσερα ΑΣΕΠΕ E-7T και περισσότερα από 30 σταθερά και κινητά επίγεια ραντάρ, που επιχειρούν σε μια ζώνη επτά περιοχών και κάνουν χρήση των ζεύξεων δεδομένων Link 11B και Link 16. Η εικόνα τους μεταδίδεται σε πραγματικό χρόνο στα CAOC του Eskisehir και του Diyarbakir, όπου και λαμβάνονται οι τελικές αποφάσεις.
SPIEGEL: To NATO φοβάται πως τα μυστικά των τουρκικών F-35A θα πέσουν σε ρωσικά χέρια λόγω S-400
Παράλληλα όμως με το νατοϊκό πλαίσιο, η Τουρκία έχει φροντίσει να δημιουργήσει κι ένα εθνικό δίκτυο, αποτελούμενο από 14 τρισδιάστατα ραντάρ TRS-22XX και 18 συστήματα C3 τα οποία είναι συνδεδεμένα με το εθνικό δίκτυο RadNet. Αυτό το δίκτυο, που δύναται να διασυνδεθεί με τα E-7T, θεωρείται ότι μπορεί να συνεργαστεί με τα S-400, όταν παραληφθούν. Αυτό το δίκτυο πρόκειται επίσης να ενισχυθεί με τις παραλαβές νέων εγχώριων συστημάτων ραντάρ, όπως τα 18 σταθερά EIRS και τέσσερα κινητά TEIRS, ώστε να καλυφθούν νεκρές ζώνες και να αποσυρθεί παλαιότερο υλικό.
Ακόμη και έτσι, ωστόσο, η διασύνδεση των S-400 στο εθνικό δίκτυο δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Διότι αυτό θα απαιτήσει τη συνεργασία της ρωσικής πλευράς σε ζητήματα παροχής πηγαίων κωδικών. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται εφικτό. Έτσι, τα τουρκικά S-400 δεν αναμένεται να φθάσουν σε σημείο όπου θα αποδίδουν στο 100% των δυνατοτήτων. Για παράδειγμα, ακόμη και αν πετύχει η τουρκική πολεμική βιομηχανία να δημιουργήσει σύστημα IFF για το S-400, αυτό θα πρέπει να συνάδει με τις μέγιστες επιδόσεις του κύριου ραντάρ του Α/Α συστήματος, αλλιώς λόγω της προβληματικής συνεργασίας με το E-7T θα γεννηθεί κίνδυνος πρόκλησης ατυχημάτων. Η Τουρκία πρόκειται να αποκτήσει ένα ικανό σύστημα, αλλά θα μπορεί πλήρως να το αξιοποιήσει;
Ερντογάν για παραδόσεις F-35 αλλά και S-400: «Δεν τα πήραμε για να τα βάλουμε στην αποθήκη»!
Δεν σημαίνει πάντως ότι η εισαγωγή του S-400 στο τουρκικό οπλοστάσιο δεν θα προκαλέσει “επανάσταση” στις ικανότητες Α/Α άμυνας. Η τελευταία στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά σήμερα στα μαχητικά F-16C/D, αφού περιορίζεται εναλλακτικά στα Α/Α συστήματα Nike Hercules και I-HAWK. Επιπλέον, το S-400 θα προσφέρει χάρη στο κατευθυνόμενο βλήμα 9Μ96Ε για πρώτη φορά στην Τουρκία ικανότητα αντιμετώπισης αντίπαλων βαλλιστικών πυραύλων, σε μέγιστη εμβέλεια 120km και ύψη μέχρι 30km. Χρησιμοποιώντας τα κατευθυνόμενα βλήματα 48N6E3 και 40N6E οι επιδόσεις γίνονται πολύ καλύτερες. Όμως για να συμβεί αυτό, θα πρέπει (α) το S-400 να διασυνδεθεί πλήρως στις τουρκικές δομές και (β) να πωληθούν τα βλήματα στην Τουρκία.
