Γράφαμε χθες για το φαινομενικά «χαοτικό» της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και σήμερα είχαμε ακόμη ένα δείγμα. Έτσι σύμφωνα με ουκρανικά ΜΜΕ παραδόθηκαν από τουρκικής πλευράς, 50 θωρακισμένα τροχοφόρα BMC Kirpi στο σώμα των Ουκρανών Πεζοναυτών, τα οποία είναι με παραλλαγή τουρκικού στρατού. Κάτι που δημιουργεί υπόνοιες πως προέρχονται απευθείας από τα αποθέματα του!
Το Kirpi είναι ένα όχημα 4Χ4, 20 τόνων με ικανότητα μεταφοράς έως και 13 στρατιωτών, με θωράκιση ικανή να αντέξει βολές έως πολυβόλου 12,7 χιλιοστών, και με αντιναρκική σχεδίαση (κέλυφος σε σχήμα V). Την κίνηση δίνει ένας κινητήρας 345 ίππων, με αυτόματη μετάδοση. Συνήθως φέρει ένα πυργίσκο με βαρύ πολυβόλο, αλλά μπορεί να εφοδιαστεί με διάφορα άλλα ελαφρά όπλα, όπως βομβιδοβόλο, εκτοξευτή αντιαρματικών πυραύλων κ.α. Η κατασκευάστρια BMC πέρα από τον Τουρκικό Στρατό έχει πετύχει πολλές εξαγωγές σε Αφρική (Σομαλία, Τυνησία, Λιβύη) αλλά και σε Πακιστάν, Τουρκμενιστάν κ.λπ. Η Ουκρανία μετά τα 50 οχήματα, που στο βίντεο φαίνονται χωρίς πυργίσκο όπλων, αναμένει από αρχική παραγγελία ακόμη 100 έως 150.
Το ενδιαφέρον; Η Τουρκία προμηθεύει στην Ουκρανία μη επανδρωμένα Bayraktar TB2, με τον επικεφαλής της εταιρίας Χαλούκ Μπαϊρακτάρ να δηλώνει πως «δεν πρόκειται να εξάγουμε στην Ρωσία», δίνονται τώρα τα Kipri, γράφαμε νωρίτερα για τους πυργίσκους οπλισμού SERDAR που συμπαράγει η τουρκική Aselsan και εμφανίζονται σε χρήση στο μέτωπο. Έτσι, έστω και με «πωλήσεις» και όχι παραχωρήσεις, η Τουρκία προμηθεύει με όπλα την Ουκρανία. Αλλά την ίδια ώρα ο Ερντογάν συναντάται με τον Πούτιν επανειλημμένα, δηλώνοντας τις στενές σχέσεις των δύο χωρών γεωστρατηγικά και με κοινό μάλιστα πρόγραμμα «ειρήνευσης στη Συρία». Και βέβαια με σημαντικές, ήδη, αμυντικές σχέσεις, που με κατά καιρούς δηλώσεις λένε ότι μπορεί και να εξελίξουν.
Έχουμε έτσι το φαινόμενο η Ρωσία να «ανέχεται» μια Τουρκία που εμμέσως στηρίζει την Ουκρανία στρατιωτικά, ως ένα αναγκαίο συμβιβασμό δηλαδή για αυτά που ήδη η Άγκυρα παρέχει στη Μόσχα. Δηλαδή την ελεύθερη μετακίνηση Ρώσων και ρωσικών κεφαλαίων, την διοχέτευση ρωσικού εμπορίου από περιοχές της κεντρικής Ασίας που «έχει λόγο» και η Τουρκία, την γενικότερη άρνηση της Τουρκίας να επιβάλλει ισχυρές κυρώσεις στη Ρωσία, όπως αυτές κάνουν όλες οι άλλες χώρες του ΝΑΤΟ. Ένας γάμος ανάγκης δηλαδή που προκαλεί μεγάλο εκνευρισμό στη Δύση, αλλά και προσφέρει στην Τουρκία αυτό που επιδιώκει, την αναγνώριση της ως περιφερειακής δύναμης.
Αυτό το άρθρο είναι η επιβεβαίωση όσων απο εμάς εδώ και μήνες γράφουμε για την “υποτακτικη” και εντελώς προβλεπόμενη εξωτερική πολιτική.
Βλέπουμε εδώ έναν ερντογαν να κάνει ένα απίστευτο διπλό παιχνίδι, το οποίο τελικά εξυπηρετεί την Ρωσία ( και όχι την Ουκρανία).
Και ο ζελενσκυ να του κάνει τεμεναδες και να τον θεωρεί πιστό φίλο της Ουκρανίας.
Και εμείς?
Εμείς το παίξαμε βασικοτεροι του βασιλέως ! Μέχρι και μπαλέτα μπολσοι μας πείραξαν.
Ενώ θεωρήσαμε ότι πρέπει να προβούμε και σε απελασεις Ρώσων διπλωματών για να δείξουμε πόσο πιστοί είμαστε στο δυτικό μέτωπο. Φτάσαμε στο σημείο να κατασχουμε παράνομα φορτίο απο το ιρανικό πλοίο.
Και ενώ προσφεραμε ουσιώδη βοήθεια στην Ουκρανία, εκείνοι μας ευχαρίστησαν γυρνώντας την πλάτη στην Κύπρο, ενώ πρόσφατα μας μάλωσαν για τους Έλληνες πλοιοκτήτες που μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο.
Μόνη σωστή κίνηση Η ανταλλαγή των marder με τα BMP-1. Πέρα από τις φωνες της Ρωσίας , η ανταλλαγή αυτή δεν ενοχλεί τους Ρώσους αφού ουσιαστικά έτσι στερουμε απο την Ουκρανία ενα αξιόλογο οπλικο σύστημα δίνοντας τενεκεδες. Το πιο σημαντικό όφελος για τους Ρώσους είναι οτι μέσω της ανταλλαγής αυτής μειώνονται οι τριβες μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας. Επιπλέον βρίσκει η γερμανική κυβέρνηση δικαιολογία για την καθυστέρηση παράδοσης όπλων στην Ουκρανία (οι ανταλλαγες θέλουν πολύ περισσότερο χρόνο παράδοσης)
Γιαυτό σήμερα θα έπρεπε να παζαρεψουμε με τους Γερμανούς επιπλέον ανταλλαγες. Και σε αντιαεροπορικα, εάν μπορούσαν να μας δώσουν κάτι αξιόλογο
Και μετα απο ολα αυτα η τουρκια θεωρειται φιλικη χωρα απο τους Ρωσους; Η λαλιστατη κατα τα αλλα Ζαχαρουλα τσιμουδια;Ο Λαβροφ; Ο Πεσκοφ; Ο Μεντβεντεφ; Αλλα ειναι και το Ακουγιου στη μεση… Ποση υποκρισια πια…