Η Άγκυρα κάλεσε ξένους δημοσιογράφους για να τους παρουσιάσει τις προσπάθειες τις οποίες καταβάλλει για να συγκρατήσει τα μεταναστευτικά κύματα από την Ασία πριν αυτά καταλήξουν στην Ευρώπη, σε μία κίνηση που ξεκάθαρα αποσκοπεί στη βελτίωση της εικόνας της στις Βρυξέλλες. Και όχι μόνο…
Μία καλοστημένη “παράσταση” κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ξένοι δημοσιογράφοι στην Τουρκία και συγκεκριμένα σε περιοχή κοντά στα ιρανικά σύνορα. Οι αρχές της χώρας είχαν προετοιμάσει την “κινηματογραφική” σύλληψη δεκάδων ταλαιπωρημένων Αφγανών, οι οποίοι είχαν περάσει παράνομα στη χώρα.
Οι πάνοπλοι αστυνομικοί των ειδικών δυνάμεων με μία γρήγορη επιχείρηση, έθεσαν γυναίκες, άνδρες και παιδιά υπό κράτηση μπροστά στους δημοσιογράφους και έπειτα τους μετέφεραν σε ένα από τα δεκάδες κέντρα κράτησης τα οποία υπάρχουν στα σύνορα με το Ιράν.
Στόχος ήταν να σταλεί το μήνυμα στις Βρυξέλλες και στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι η Τουρκία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της “αποτροπής” των μεταναστών και των προσφύγων και πως σε εκείνη θα πρέπει να επενδύσει η Γηραιά Ήπειρος για την ασφάλεια της.
Απλό, άμεσο και στοχευμένο το μήνυμα της Άγκυρας. Και η χρονική συγκυρία κάθε άλλο από τυχαία: τη στιγμή που ο πληθωρισμός σαρώνει τις οικονομίες των τούρκων πολιτών και ο Ερντογάν βλέπει τη δημοτικότητα του να κατακρημνίζεται, η κυβερνητική μηχανή έθεσε σε λειτουργία μια νέα στρατηγική.
Άφησε κατά μέρους της απειλές κατά της ΕΕ και θέλησε να δείξει το… καλό πρόσωπο της Τουρκίας. Της χώρας η οποία φιλοξενεί περίπου 4 εκατ. μετανάστες και πρόσφυγες (3,5 εκατ. μόνο από τη Συρία) και η οποία θέλει να δείξει στον κόσμο, ότι χάρη στις δικές της ενέργειες θα είναι αυτή η οποία θα αποτρέψει ακόμη περισσότερους (κυρίως Αφγανούς) να προσπαθήσουν να φθάσουν στην Ευρώπη.
Τα πολιτικά προβλήματα του Ερντογάν, η στήριξη της Ευρώπης και η ανάδειξη του ρόλου της Τουρκίας στην “προστασία” της ΕΕ
Ο Ερντογάν προσπαθεί να στήσει μία επικοινωνιακή εκστρατεία, η οποία θέλει να δείξει στην Κομισιόν ότι δεν πρέπει να “σπαταλάει” πόρους στην Ελλάδα, την Κύπρο τη Βουλγαρία και σε άλλες χώρες για το μεταναστευτικό. Και ότι ο πακτωλός των ευρώ θα πιάσει τόπο μόνο στην Τουρκία.
Και γι αυτό οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να πληρώσουν αρκετά παραπάνω από τα περίπου 6 δισ. ευρώ, τα οποία ήδη έχει διαθέσει η ΕΕ για να παραμείνουν τα εκατομμύρια των μεταναστών και των προσφύγων στην Τουρκία. Θυμίζουμε, ότι με αυτά τα χρήματα χρηματοδοτήθηκαν μια σειρά έργων όπως:
- Η ανέγερση (και με τουρκικούς πόρους) των 103 πύργων φύλαξης στα μήκους 295 χιλιομέτρων σύνορα με το Ιράν και αρκετά ακόμη προγράμματα για την ασφάλεια των συνόρων.
- Η σίτιση και η δημιουργία υποδομών για τη φιλοξενία μεταναστών και προσφύγων.
- η δημιουργία εκπαιδευτικών υποδομών για τους αιτούντες άσυλο.
Τα παραπάνω όμως δεν είναι πλέον αρκετά για την τουρκική κυβέρνηση. Παίζοντας και το χαρτί της προσέγγισης με τους Ταλιμπάν – και τον ρόλο που διεκδικεί η Άγκυρα στο Αφγανιστάν – ο Ερντογάν θέλει να πείσει τη Δύση ότι έχει τον τρόπο να γίνει ο διαμεσολαβητής της στην περιοχή.
Είναι αρκετά όλα αυτά για να πείσουν τις Βρυξέλλες; Και ναι και όχι.
Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και ο ρόλος της Τουρκίας κομβικός στο μεταναστευτικό. Όμως, οι ηγεσίες της Ευρώπης είναι απρόθυμες το τελευταίο διάστημα να συνομιλήσουν με τον τούρκο ηγέτη.
Ο Ερντογάν χρεώνεται την πολιτική και κυρίως την οικονομική αστάθεια της χώρας με αποτέλεσμα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες να τηρούν στάση αναμονής ώστε να δουν πώς θα εξελιχθεί η κρίση στη γείτονα χώρα.
Θα παραμείνει ο Ερντογάν στον προεδρικό θώκο της χώρας; Και αν ναι, θα συνεχίσει την αλλοπρόσαλλη πολιτική του, η οποία έχει ενοχλήσει πολλούς από τους “ισχυρούς” πλανήτη;
Μέχρι να αποσαφηνιστούν αυτά τα βασικά ερωτήματα, η ΕΕ είναι μάλλον απίθανο να εκταμιεύσει μεγάλα κονδύλια προς την Άγκυρα για οποιοδήποτε λόγο. Επιπλέον, οι “παγωμένες” σχέσεις με την Ουάσινγκτον αλλά και το Παρίσι δεν επιτρέπουν – προς το παρόν – τυχόν δηλώσεις ενίσχυσης του πολιτικού προφίλ του προέδρου Ερντογάν.
Το πιθανότερο είναι να κληθεί να περάσει την “τρικυμία” στο εσωτερικό της χώρας χωρίς κάποια έξωθεν βοήθεια από τη Δύση.
Ίσως το μήνυμα το οποίο θέλει να του στείλει η διεθνής κοινότητα είναι ότι ο μεγαλοϊδεατισμός που με θέρμη υποστήριξε δημιούργησε περισσότερους εχθρούς παρά φίλους. Και τώρα καλείται να να αλλάξει ρότα ή να πληρώσει το “λογαριασμό”.
