Μόνο μια χώρα στον κόσμο σήμερα θα μπορούσε να εμφανίσει 3 αεροπλανοφόρα σε διάστημα 12 ετών και μάλιστα το καθένα από αυτά διαφορετικής κλάσης και ολοένα και μεγαλύτερα! Προφανώς μιλάμε για την Κίνα, η οποία σήμερα έδειξε το 3ο αεροπλανοφόρο της, το Fujian, να βγαίνει από το ναυπηγείο Jiangnan για να ξεκινήσει θαλάσσιες δοκιμές (έχοντας καθελκυστεί το 2022).
China's newest aircraft carrier, the Fujian, weighing in at 80,000 tons, sets sail for sea trials. Another step in China's expanding naval prowess. #Fujian #AircraftCarrier #NavalPower 🚢🌊 pic.twitter.com/EKFHIG3sIR
— Military Cognizance (@MiliCognizance) April 29, 2024
Το νέο αεροπλανοφόρο όμως δεν έχει σχέση με τα δύο προηγούμενα, το Liaoning που παρουσιάστηκε το 2012 ως μετασκευή του παλαιού ρωσικού Riga, ή το νέας κατασκευής Shandong των 70.000 τόνων, που μπήκε σε υπηρεσία το 2019, ως εξέλιξη του Liaoning. Αντίθετα είναι μια νέα δική του κλάση, φθάνει τους 80.000 τόνους εκτόπισμα και είναι “συμβατικής” λογικής, δηλαδή με επίπεδο κατάστρωμα, με απονήωση με καταπέλτες και προσνήωση μέσω καλωδίων ανάσχεσης. Ενώ τα δύο προηγούμενα είχαν ράμπα απονήωσης στην πλώρη, κάτι που περιόριζε τη δυναμική της αεροπορικής τους πτέρυγας.
Το Fujian φθάνει τα 316 μέτρα σε μήκος, τα 76 σε πλάτος (στο κατάστρωμα), και θα μπορεί να μεταφέρει πάνω από 50 αεροσκάφη, ανάμεσα τους τα ναυτικά μαχητικά J-15 όπως και τα ιπτάμενα ραντάρ KJ-600. Μεγάλη καινοτομία είναι και η ενσωμάτωση τριών ηλεκτρομαγνητικών καταπελτών (και όχι ατμού που είναι η παλαιότερη τεχνολογία) οπότε η Κίνα θα είναι η δεύτερη χώρα που θα εφαρμόζει τέτοιο σύστημα παγκοσμίως, μετά τις ΗΠΑ. Το σκάφος πάντως στο εκτόπισμα και στις δυνατότητες του καταττάσεται πίσω από τα αμερικανικά των 100.000 τόνων, το οποίο είναι ένα μεγάλο επίτευγμα για μια χώρα, που μέχρι πριν 15 χρόνια είχε μηδενική εμπειρία σε τέτοιες σχεδιάσεις.
H ραγδαία αυτή εξέλιξη δείχνει όχι μόνο την δυναμική των κινεζικών σχεδιάσεων και ναυπηγείων, αλλά πρωτίστως την “ακόρεστη” στόχευση του Πεκίνου να δημιουργήσει ένα Ναυτικό υψηλών επιδόσεων και ωκεάνιας δράσης (καθελκύοντας δεκάδες σκάφη το έτος), ελέγχοντας όλο τον Δυτικό Ειρηνικό αρχικά και σταδιακά ακόμη περισσότερο, και σε ευθεία αντιπαράθεση με τους εκεί μόνιμα κινούμενους Αμερικανικούς στόλους.
