Σε ένα συνεχή πόλεμο εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται η Τουρκία και χωρίς να υπάρχει κάποια εικόνα ή ελπιδα λήξης του. Αρχικά και κυρίως με τις κουρδικές οργανώσεις, τόσο εντός της Τουρκίας όσο και στην περιφέρεια της, στο Βόρειο Ιράκ και στη Βόρεια Συρία, όπου οι μάχες πεζικού, οι ενέδρες, οι επιδρομές, οι αψιμαχίες, οι βομβαρδισμοί από άερος με μαχητικά και με μη επανδρωμένα, και ένα σωρό ακόμη συμβάντα καταλήγουν σε χιλιάδες νεκρούς. Ακόμη, στην τουρκική εισβολή στη Συρία περιλαμβάνονται και συγκρούσεις με άλλες τοπικές ανταρτικές ομάδες, από την εκεί απίθανη γκάμα, που έχει συγκροτηθεί εντός του τοπικού εμφυλίου. Άλλες είναι τοπικές πολιτοφυλακές που δεν θέλουν την τουρκική “επιτροπεία”, άλλες είναι τρομοκρατικές, ενώ πολλά συμβάντα με νεκρούς και τραυματίες παραμένουν αδιευκρίνιστα.
Για το 2023 όμως αξίζει να δούμε κάποια στοιχεία που έχουν παραθέσει οι ίδιοι οι Τούρκοι. Δηλώνοντας πως έχουν προξενήσει πάνω από 2.150 απώλεις σε στρατιωτικές επιχειρήσεις (νεκροί, τραυματίες, αιχμάλωτοι), κυρίως κατά των Κούρδων του PKK και του YPG. Ακόμη, το υπουργείο Εσωτερικών αναφερόμενο στις αστυνομικές δράσεις εντός χώρας καταγράφει πάνω από 900 απώλειες “τρομοκρατών”, όπου εκεί εντάσσει τους πάντες, από Κούρδους, ISIS, γκιουλενιστές, ένοπλες ομάδες της Άκρας Αριστεράς κ.ο.κ. Μάλιστα αναφέρεται πως οι τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας απέτρεψαν 163 τρομοκρατικές ενέργειες, από τις οποίες οι 124 ήταν βομβιστικές.
Η ίδια η Τουρκία είχε στα παραπάνω τουλάχιστον 100 νεκρούς, κυρίως στρατιώτες, αν και δεν είναι σαφές πόσοι είναι ακόμη τραυματίες. Εντός Τουρκίας πάντως οι κηδείες στρατιωτών που έχουν σκοτωθεί σε όλες τις παραπάνω επιχειρήσεις είναι συχνό θέαμα, με την κυβέρνηση να ασκείται σε μεγαλόστομες δηλώσεις για τους “μάρτυρες του Έθνους” (όπως χαρακτηρίζονται οι στρατιωτικές απώλειες), ενώ η αντιπολίτευση, είτε από τα αριστερά είτε τα δεξιάμ να χαρακτηρίζει ως μεγάλη αποτυχία των κυβερνήσεων Ερντογάν να καταφέρουν να μειώσουν αυτή την αιμορραγία.
Οι αντοχές πάντως της τουρκικής κοινωνίας σε αυτό το διαρκή “υπόκωφο” πόλεμο εμφανίζονται ακόμη ισχυρές, αλλά όχι απόλυτες. Σε κάποιες κηδείες Τούρκων στρατιωτών και αξιωματικών έχουν εμφανιστεί αντιδράσεις συγγενών που ζητάνε το λόγο από τους παρόντες επισήμους γιατί τα παιδιά τους “επιστρέφουν νεκρά”, ενώ μεγάλο μέρος της χώρας, στα ανατολικά κυρίως, όπως και στο νότο, στα σύνορα με Συρία, παραμένει υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Με συχνές αστυνομικές/αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις και ελέγχους, σε ένα κλίμα βαρύ και με αίσθημα ανασφάλειας.
Και βέβαια χιλιάδες είναι όσοι αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης, προσωρινής ή κάθειρξης, για ποικιλία κατηγοριών “τρομοκρατίας, υπόθαλψης τρομοκρατών, αντεθνικής δράσης, κ.ο.κ.”, με το κουρδικό στοιχείο εντός Τουρκίας να σηκώνει μεγάλο βάρος της καταδίωξης. Έτσι η Τουρκία σε καθεστώς υπερέντασης, που βέβαια δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον τυπικό τουρίστα που θα επισκεφθεί μόνο τις μεγάλες πόλεις και τα αξιοθέατα και τα πολυτελή ξενοδοχεία πάνω στις ακτές του Αιγαίου, συνεχίζει τη δική της ιδιόρρυθμη πολιτική, τόσο πολεμικής εξωστρέφειας, όσο και εγχώριας καταδίωξης ενός ατελείωτου όγκου ανθρώπων που χαρακτηρίζονται “εσωτερικοί εχθροί”.
