Το sequel της πασίγνωστης ταινίας έλαβε εντολή για “scramble” στους κινηματογράφους στις 27 Μαΐου και έκτοτε συνεχίζει την… υπερηχητική του πορεία στο box office με τις συνολικές εισπράξεις να έχουν ξεπεράσει ήδη τα 600 εκατομμύρια δολάρια ανά τον κόσμο! Όπως ήταν φυσικό, η υποδοχή της ταινίας και στη χώρα μας ήταν θερμή σε βαθμό μετάκαυσης, καθώς έφερε για 131 λεπτά τη νοσταλγική ανάμνηση της αθώας -συγκριτικά πάντα- δεκαετίας του 80, στο 2022. (Προσοχή, ακολουθούν spoiler της ταινίας, οπότε αν δεν την έχετε δει ακόμη, αφήστε το διάβασμα!).
1986 vs 2022
Στα της αεροπορίας τώρα, η νέα ταινία προσπάθησε να ενσωματώσει με πολλή προσοχή και σεβασμό τις σύγχρονες εξελίξεις στα θέατρα επιχειρήσεων, ντυμένες παράλληλα με την κατάλληλη μυθοπλασία, έτσι ώστε να αποδίδεται καλύτερα η ρετρό αισθητική. Έχουμε λοιπόν στο άνοιγμα της ταινίας την εμφάνιση του F-35 Lightning II, στο κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου USS Abraham Lincoln. Κάνοντας τη σύνδεση με την αρχική ταινία, όπου στο άνοιγμά της είχαμε την εμφάνιση των “κουρσάρων”’ A-7E στο κατάστρωμα του USS Enterprise.
Όσο για τα F/A-18 Super Hornet, αυτά είναι πλέον οι κυρίαρχοι των αιθέρων, στη θέση των άλλοτε φοβερών και τρομερών αγριόγατων F-14 Tomcat. Τα διθέσια Hornet έκαναν την εμφάνισή τους για να μοιάζουν στη χρήση των εξαρχής διθέσιων F-14. με το δεύτερο μέλος να έχει τον ρόλο του Χειριστή Οπλικών Συστημάτων, εν συντομία Χ.Ο.Σ. Έτσι λοιπόν ο πιο χαρακτηριστικός Χ.Ο.Σ. στην νέα ταινία είναι ο ήρωας “Bob”, για τον οποίο θα πούμε περισσότερα στην συνέχεια.
Αμάν με το Ιράν
Αν και δεν γίνεται καμία απευθείας αναφορά στην σημερινή εχθρική χώρα που λαμβάνουν μέρος οι επιχειρήσεις, από τα συμφραζόμενα εικάζεται με σχετική ασφάλεια ότι πρόκειται για το Ιράν. Το οποίο υποτίθεται πως στην προσπάθειά του να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, ενεργοποιεί μια πυρηνική εγκατάσταση σχεδόν απρόσβλητη και διαθέτει και παλιά μαχητικά F-14…
Τα αντιαεροπορικά συστήματα του εχθρού στη νέα ταινία είναι τα αρκετά παρωχημένα, S-125 Neva/Pechora, ή αλλιώς SA-3 Goa κατά ΝΑΤΟ. Με εμβέλεια 35 χιλιόμετρα, ταχύτητα 3-3,5 Mach και ικανότητα πλήγματος κατά χαμηλά ιπτάμενων στόχων, σε συνδυασμό με την αρκετά “σοβιετική”’ εμφάνισή τους, ήταν λογική επιλογή για την απεικόνιση. Παράλληλα η μέθοδος κατεύθυνσης των πυραύλων, με RF-CLOS ( εντολές μέσω ραδιοσυχνοτήτων σε οπτική επαφή), επέτρεπε με σχετική ευκολία την σεναριακή αποφυγή τους με αντίμετρα και ελιγμούς, κάτι που θα ήταν αδύνατο αν η ταινία περιλάμβανε ικανότερα συστήματα, όπως τα BUK-M2 (SA-17 Grizzly κατά ΝΑΤΟ).
Και Skunk Works έχω!
Το μπαλαντέρ όμως της δεύτερης ταινίας δεν είναι άλλο από το πολυηχητικό στολίδι που ακούει στο όνομα DarkStar. Το συγκεκριμένο αεροπλάνο στη φετινή ταινία είναι σχεδιασμένο για πτήσεις με ταχύτητες άνω των 10 Mach, τα οποία και ξεπερνά κατά τη δοκιμή, φυσικά με τον Τομ Κρουζ στο πιλοτήριο!
Οι φήμες λένε ότι το DarkStar της ταινίας βασίζεται σε μεγάλο ποσοστό στο SR-72 και ένας από τους λόγους που υποστηρίζεται αυτό είναι η αληθοφάνεια στη λειτουργία των κινητήρων. Από τα σύντομα πλάνα, καταλαβαίνουμε πως έχουμε ένα προωστικό σύστημα συνδυασμένου κύκλου, με τουρμποφάν για πτήσεις μέχρι τα 3 Mach και από εκεί και έπειτα αναλαμβάνουν την επιτάχυνση μέχρι τα 10 Mach κινητήρες Scramjet. Επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά και την αντίληψη των Skunkworks, σχετικά με το τι είδους προωστικό σύστημα θα μπορούσε να έχει το SR-72 για πτήσεις άνω των 7 Mach, όπως είχε ανακοινωθεί κατά την έναρξη της σχεδίασής του.
Έτοιμο το πρωτότυπο του πρωτοποριακού αμερικανικού αεροσκάφους SR-72;
Αναγκαστικοί συμβιβασμοί και πρωτοτυπίες
Αν και ο πειρασμός να σχολιαστεί το τακτικό κομμάτι της φετινής κινηματογραφικής αποστολής είναι μεγάλος, δεν θα υποπέσουμε και θα μείνουμε στα δύο πιο “πιπεράτα”, κατά τη γνώμη μας, των δύο ταινιών.
Το πρώτο, έχει σχέση με τον τύπο των εχθρικών αεροσκαφών. Στην ταινία του 1986 το αντίπαλο δέος αποτελούσε το λεγόμενο MiG-28. Αν και ουδέποτε κωδικοποιήθηκε αεροσκάφος με αυτό το όνομα, εντούτοις το αεροσκάφος στην ταινία ήταν αρκετά ρεαλιστικό, καθώς επρόκειτο για το περίφημο F-5 της Northrop Grumman. Όντας αρκετά πιο ευέλικτο από το βαρύ F-14 και με το κατάλληλο μαύρο χρώμα, μιας και υπηρετούσε ως αεροσκάφος της μοίρας εχθρικής απεικόνισης, Aggressors του Αμερικανικού Ναυτικού, αποτέλεσε την ιδανική επιλογή για να υποδυθεί το “κακό” σοβιετικό МиГ-28 με τις εκπληκτικές δυνατότητες. Μιας και η ταινία γυρίστηκε το 1986 και ο Ψυχρός πόλεμος βρισκόταν στο απόγειό του, δεν υπήρχε η δυνατότητα χρήσης πραγματικών ανατολικών αεροσκαφών. Άρα αυτό το αθώο ψεματάκι έδωσε περισσότερο βάθος στην ταινία.
Στο σήμερα, ενώ υπήρχε η δυνατότητα χρήσης ρωσικών αεροσκαφών όπως π.χ. το Mig-29 ή το Su-27, προτιμήθηκε να εμφανιστεί το αεροσκάφος 5ης γενιάς της Ρωσίας, το SU-57 Felon. Έτσι λοιπόν η τεχνολογία Computer Generated Imagery, (CGI), έφερε στη μεγάλη οθόνη ένα πραγματικό και ικανότατο αντίπαλο των πολεμικών αεροσκαφών της Δύσης.
Όμως οι εκπληκτικοί ελιγμοί που πραγματοποιεί, βγάζοντας εκτός πορείας τους πυραύλους που εκτοξεύει εναντίον του ένα F-14, δεν είναι κάτι νέο μιας και πολλοί τύποι αεροσκαφών νέας γενιάς τους πραγματοποιούν εδώ και πολλά χρόνια. Σίγουρα είναι πολύ πιο εντυπωσιακός ο ελιγμός “Cobra’” που κάνει ο Maverick (Τομ Κρουζ) ως εκπαιδευτής με το F/Α-18 και που σύμφωνα με βίντεο στο YouTube, το αεροσκάφος είναι ικανό να πραγματοποιήσει. Για του λόγου το αληθές στο 1.26” του παρακάτω βίντεο ξεκινά η εκτέλεση του ελιγμού και μάλιστα με σημαντικό εξωτερικό φορτίο!
Στοχεύοντας την καρδιά και το μυαλό του θεατή
Ένα άλλο σημείο που προκάλεσε μια χιουμοριστική ατμόσφαιρα το συναντάμε στη 2η ταινία και έχει να κάνει με τον περίφημο Χ.Ο.Σ, τον just Bob! Είναι πασιφανές ήδη από την πρώτη ταινία πως κυριαρχεί το πρότυπο του Αμερικανού πιλότου και ειδικά αυτού που εκπαιδεύεται στο Top Gun. Γυμναστική σε σημείο που ο πρωταγωνιστής μοιάζει με fitness model, προσεγμένη εμφάνιση, πνευματώδεις επιθετικές ατάκες και φουλ ανταγωνιστικότητα, συνθέτουν το προφίλ του κάθε πιλότου.
Όμως ο Bob του 2022 δεν είναι έτσι. Είναι αρκετά συνεσταλμένος, εσωστρεφής, δεν μιλάει πολύ και στην εμφάνισή του σχεδόν ασουλούπωτος, ουσιαστικά έχει την εικόνα του nerd! Αυτό που κάνει την εικόνα του ακόμη πιο διασκεδαστική είναι το γεγονός ότι δεν έχει καν ψευδώνυμο, όπως όλοι οι πιλότοι, αλλά είναι just Bob! Εδώ να τονίσουμε πως οι παραδόσεις, μία εκ των οποίων και το χαρακτηριστικό παρατσούκλι, τηρούνται απαρέγκλιτα στην αμερικανική αεροπορική οικογένενεια και πως οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτές θεωρείται κακή τύχη.
Η πιο λογική εξήγηση για τη διαμόρφωση αυτού του χαρακτήρα, είναι ότι οι δημιουργοί της ταινίας ήθελαν να δώσουν μια εικόνα πιο συμβατή με τα πρότυπα του 2022. Έτσι έχουμε και γυναίκα πιλότο μαχητικού και μάλιστα μία εκ των αρίστων, ενώ ο Χ.Ο.Σ. της, ο Bob, δεν έχει macho εικόνα, αλλά αντιθέτως μοιάζει με κάποιο απίθανο nerd σε μια εταιρία πληροφορικής που με τις ικανότητές του μπορεί να σου κάνει τη ζωή εύκολη ή και κόλαση!
Το εφεύρημα αυτό είναι σημαντικό, καθώς βοηθά σε μεγάλο βαθμό να ταυτιστεί ο μέσος θεατής με τους ήρωες. Ο οποίος δεν είναι μόνο ο ο πιτσιρικάς της δεκαετίας του ’80 με τις αφίσες στη ντουλάπα και που σήμερα είναι άνω των 40 ετών, αλλά και ο σημερινός τυπικός εικοσάρης, που ενδεχομένως θα του είναι δύσκολο να ταυτιστεί με την πιο παλιομοδίτικη εικόνα του Iceman, του Maverick και της παρέας τους.
Η αναμονή που άξιζε τον κόπο
Η ταινία του 2022 δημιουργήθηκε με βασικό στοιχείο τη νοσταλγία, κάτι που φαίνεται σε όλη την πλοκή. Από τα ρούχα, τα αξεσουάρ, τα σκηνικά, τη σχέση των ηρώων μεταξύ τους, το ξεχασμένο F-14 στο “Ιράν”, ακόμη και την απόχρωση των φίλτρων της εικόνας. Το αποτέλεσμα -προσωπική εκτίμηση- είναι εξαιρετικό, και μάλλον θα μιλάμε για το πιο επιτυχημένο sequel όλων των εποχών, έστω και με 36 χρόνια καθυστέρηση.
Υ.Γ. Όσον αφορά το τακτικό σκέλος της αποστολής, είναι πολύ όμορφο στην απλότητα του για να το κρίνει κανείς… ακόμη και αν το μεταλλικό κορμί του F-18 αντέχει 7,5G, η ψυχή του όμως που γίνεται ένα με εκείνη του πιλότου φθάνει τα 10…
