Οι “φούσκες” του Ερντογάν και ο νεοραγιαδισμός…

 
του Κώστα Στούπα
Κατά το ρεπορτάζ του απόλυτα ελεγχόμενου τουρκικού τύπου που αναπαρήγαγε χωρίς καμιά αξιολόγηση και κριτική επεξεργασία το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού αναφέρθηκαν μεταξύ άλλων τα εξής: “Σε μια προσπάθεια να περάσει το μήνυμα ότι η τουρκική οικονομία έχει σημαντικές δυνατότητες, ο πρόεδρος της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έπιασε την Παρασκευή το τιμόνι και οδήγησε το TOGG, το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο που κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου στην Τουρκία (παράγεται από την τουρκική κοινοπραξία Turkey’s Automobile Initiative Group).
Σύμφωνα με αναφορές της τουρκικής Προεδρίας, το πρόγραμμα παραγωγής ηλεκτρικών αυτοκινήτων που διαχειρίζεται η τουρκική κοινοπραξία TOGG ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2019 και αναμένεται να στηριχθεί από το τουρκικό κράτος, με φοροαπαλλαγές, ενώ η πρώτη μονάδα παραγωγής τους θα κατασκευαστεί σύντομα στην Προύσα της βορειοδυτικής Τουρκίας.
Η κίνηση αυτή, κατά την ίδια πηγή, συνεπάγεται τη δημιουργία 4.000 θέσεων εργασίας, με το καθεστώς Ερντογάν να εγγυάται ότι θα έχει αγοράσει τουλάχιστον 30.000 ηλεκτρικά οχήματα έως το 2035.
Σε ομιλία που εκφώνησε κατά τη διάρκεια της τελετής παρουσίασης, ο Τούρκος πρόεδρος επισήμανε ότι η Τουρκία στοχεύει όχι μόνο να πουλήσει το αυτοκίνητο στην εγχώρια αγορά, άλλα θέλει να αναδειχθεί σε διεθνές brand, αρχής γενομένης από την Ευρώπη…”.
Τουτέστιν ο τούρκος πρόεδρος (ο οποίος  συμπεριφέρεται σαν  δικτάτορας) οδήγησε ένα αυτοκίνητο το οποίο σχεδίασε, ανέπτυξε και κατασκεύασε ένα εργοστάσιο που δεν έχει χτιστεί ακόμη από μια κοινοπραξία την οποία δημιούργησαν τουρκικοί όμιλοι τον Οκτώβριο του 2019 (πριν δύο μήνες).
Τέτοιες ειδήσεις και αναλύσεις είναι απόλυτα κατανοητό να γράφονται στον Τουρκικό Τύπο, όπου υπάρχουν δεκάδες φυλακισμένοι τούρκοι δημοσιογράφοι. Αυτόν τον σκοπό άλλωστε εξυπηρετούν οι φυλακίσεις και το κλείσιμο εφημερίδων: Στο να τρομοκρατηθούν οι υπόλοιποι και να γράφουν προπαγανδιστικές “μπούρδες”…
Λογικά ο Ελον Μασκ της Σίλικον Βάλεϋ που έχει ξοδέψει δεκάδες δισ. τα τελευταία 15 χρόνια, κατασκευάζει σήμερα περί τις 400 χιλ. αυτοκίνητα το χρόνο, έχει συγκεντρώσει τα καλύτερα μυαλά της υφηλίου  και ακόμη δεν έχει βγάλει ούτε ένα δολάριο κέρδος, είναι ηλίθιος και ο φέρελπις δικτατορίσκος της γείτονος ευφυΐα.
Η Τουρκία όχι μόνο δεν προσελκύει υψηλής ειδίκευσης στελέχη και εργαζόμενους από άλλες χώρες, αλλά οι πολιτικές διώξεις απομακρύνουν όσους έχουν τη δυνατότητα λόγω ειδίκευσης να φύγουν. Πολλοί αναζητούν καταφύγιο ήδη και  στην Ελλάδα.
Η δημιουργία μιας μονάδας παραγωγής αυτοκινήτων στην Τουρκία π.χ. από την Volkswagen είναι απλή υπόθεση.
Μερικές εκατοντάδες στελέχη με διαθέσιμη τεχνογνωσία δεκαετιών σε λίγους μήνες μπορούν να σχεδιάζουν και να χτίσουν ένα εργοστάσιο που θα παράγει ένα προϊόν που το έχουν παράγει ήδη σε εκατομμύρια αντίγραφα στο παρελθόν σε άλλες μονάδες.
Το φθηνότερο μοντέλο  μιας αυτοκινητοβιομηχανίας που κυκλοφορεί σήμερα στο δρόμο, πέραν του κόστους των πρώτων υλών και της συναρμολόγησης εξαρτημάτων εμπεριέχει και την τεχνογνωσία δεκαετιών και βελτιώσεων της εταιρείας που το παράγει.
Μια εταιρεία που ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2019 για να σχεδιάσει και να αναπτύξει ένα προϊόν ανταγωνιστικό αυτών της Volkswagen, της Tesla, της Mercedes κλπ. αν τα κάνει όλα σωστά στην καλύτερη περίπτωση σε 10-20 χρόνια θα έχει κατασκευάσει κάτι σαν τα Zastava της δεκαετίας του ’80. Ήτοι, φθηνά κακής ποιότητας τροχοφόρα από χρεοκοπημένες επιδοτούμενες επιχειρήσεις.
Αυτό είναι το υπεραισιόδοξο σενάριο.
Το ρεαλιστικό σενάριο είναι αυτό του ελληνικού κλεπτοκρατικού “σοσιαλισμού” της δεκαετίας του ’80.
Δηλαδή, η δημιουργία κάποιων μονάδων σαν την Πυρκαλ, την ΕΛΒΟ και την ΕΑΒ  που θα φυτοζωούν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η συμμετοχή ιδιωτών σε σχέδια που έχει εκπονήσει το κράτος συνίσταται στο εύκολο κέρδος από τη διασπάθιση μερικών δισ. των φορολογουμένων.
Στα νεοθωμανικά όνειρα του Ερντογάν η Τουρκία φαντάζει σαν το οικονομικό και πολιτικό ηγέτη μιας ισλαμικής αυτοκρατορίας από την Ευφράτη μέχρι το Μαρόκο και τα όρια της Κεντρικής Ευρώπης.  Σ’ αυτό το κόσμο η  Τουρκία θα σχεδιάζει και θα αναπτύσσει μεταξύ άλλων και τεχνολογία και οι άλλοι αντί να αγοράζουν κορεάτικα ή γερμανικά αυτοκίνητα και τοστιέρες θα αγοράζουν τούρκικα.
Η πραγματικότητα όμως  είναι πως η Τουρκία από τη στιγμή που έχει εκδηλώσει αυτά τα σχέδια έχει αποκτήσει περισσότερους εχθρούς παρά φίλους στον ισλαμικό κόσμο.
Το τουρκικό οικονομικό “θαύμα”…
Είναι αλήθεια όμως πως η Τουρκία τα τελευταία χρόνια προσελκύει πολλές επενδύσεις και αναπτύσσεται παραγωγικά. Προσελκύει όμως τις παραγωγικές επενδύσεις που θέλουν να απομακρύνουν  οι ευρωπαίοι από την Ευρώπη και όχι σε κλάδους αιχμής. Επίσης προσελκύει επενδύσεις που θέλουν να αποφύγουν την Κίνα προκειμένου να μην βρεθούν εν μέσω ενός εμπορικού πολέμου. Η Τουρκία όμως δεν είναι Κίνα, είναι Ελλάδα του ΄60 όταν οι ευρωπαϊκές εταιρείες ένδυσης έραβαν εδώ τα ενδύματα που πωλούσαν στις αγορές τους.
Η Tesla επέλεξε τη Γερμανία για να φτιάξει το νέο της εργοστάσιο παρά το γεγονός πως οι μισθοί θα είναι πολλαπλάσιοι από αυτούς που θα πλήρωνε σε χώρες όπως η Τουρκία ή η Σλοβακία.
Στην Τουρκία η Φόλκσβαγκεν θα παράγει μοντέλα με μηχανές εσωτερικής καύσης για την Ανατολική Ευρώπη. Το γεγονός πως η τούρκικη αγορά απορροφά κάθε χρόνο 170.000 μοντέλα της VW και το χαμηλό εργατικό κόστος έπαιξε ρόλο.
Σε δέκα χρόνια από σήμερα όμως τα περισσότερα αυτοκίνητα που θα πουλιούνται στον κόσμο θα είναι ηλεκτροκίνητα και αυτοοδηγούμενα. Σε 20 χρόνια τα αυτοκίνητα θα τυπώνονται στο συνεργείο της γειτονιάς από τρισδιάστατους εκτυπωτές.
Η χώρα “Ακρίτας”…
Η Ε.Ε. χρειάζεται την Τουρκία για δύο λόγους. Ο ένας είναι σαν ένα υποκατάστατο της φθηνής κινέζικης παραγωγής για το ενδεχόμενο επιβολής φραγμών στις κινέζικες εισαγωγές. Και ο δεύτερος είναι σαν ένα ισχυρός συνοριοφύλακας της Δύσης ικανός να ελέγχει τις μεταναστευτικές ροές αλλά και τις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή  κυρίως για  τις ενεργειακές ροές από τον Περσικό Κόλπο.
Αυτό το δεύτερο είναι επικίνδυνο σενάριο για την Ελλάδα που έχει εδαφικές διαφορές με την Τουρκία. Οι σύμμαχοι προκειμένου να λύσουν το δικό τους πρόβλημα μπορεί να πιέσουν την Ελλάδα να αποδεχτεί εξελίξεις που θα την αποσταθεροποιήσουν…
Η Τουρκία όμως λόγω της δημογραφικής, οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος δεν αρέσκεται στον ρόλο του “μπράβου στην πόρτα” της Δύσης ούτε του ανειδίκευτου που δουλεύει στα “φασονατζίδικα”.
Βλέπει τον εαυτό της σαν περιφερειακή οικονομική, στρατιωτική και πολιτική οντότητα.
Αυτός είναι και ο λόγος που μεθοδεύει σχέδια για αμυντικές βιομηχανίες και επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας. Προς το παρόν μιλάμε για σχέδια και επικοινωνιακές “φούσκες” σαν το ηλεκτρονικό αυτοκίνητο που οδήγησε ο Ερντογάν την περασμένη εβδομάδα το εργοστάσιο παραγωγής του οποίου δεν έχει πάρει ακόμη οικοδομική άδεια.
H ελληνική τουρκολατρία…
Ο τύπος στην Τουρκία ελέγχεται απόλυτα από το καθεστώς Ερντογάν και για αυτό θριαμβολογεί για τα τεχνολογικά επιτεύγματα της γείτονος ειδικά στην αμυντική βιομηχανία. Συχνά τα διθυραμβικά τουρκικά δημοσιεύματα μεταφράζονται λόγω τεμπελιάς, οικονομικού αναλφαβητισμού και συναισθηματικού συμπλέγματος κατωτερότητας αυτούσια στον Ελληνικό Τύπο.
Διαβάζουμε “σεντόνια” για τα οπλικά συστήματα τμήματα των οποίων θα κατασκευαστούν στην Τουρκία και ελάχιστα π.χ. για το γεγονός πως σημαντικά τμήματα των 3 υποβρυχίων τύπου Παπανικολής (τα τέσσερα αυτά υπερσύγχρονα ΥΒ αποτελούν το σημαντικότερο πλεονέκτημα της Ελλάδας στον Αιγαίο και ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει μετά τα πυρηνοκίνητα) έχουν κατασκευαστεί στην Ελλάδα.
Ένα υποβρύχιο, μια φρεγάτα ή ένα Drone είναι ένα σύνθετο κατασκεύασμα και περιλαμβάνει, εκτός από τον σκελετό και μεταλλικό κέλυφος, χιλιάδες συστήματα που έχουν σχεδιάσει, αναπτύξει και κατασκευάσει εκατοντάδες εταιρείες σε δεκάδες χώρες. Συνήθως ο σκελετός είναι λαμαρινοδουλειά και δεν διαφέρει πολύ από αυτό που κάνουν δεκάδες εταιρείες και μικρά ή μεγάλα ναυπηγεία στην Ελλάδα.
Επίσης σπάνια θα διαβάσει κανείς στον ελληνικό τύπο για τις ελληνικές εταιρείες που αναπτύσσουν υψηλής τεχνολογίας συστήματα για οπλικά συστήματα όπως π.χ. οι πύραυλοι Patriot. Αντιθέτως, αν κάποια τούρκικη εταιρεία αναλάβει την προμήθεια γράσου για τα φορτηγά που μεταφέρουν τους S-400 θα υπάρξει ομοβροντία δημοσιευμάτων στον ελληνικό τύπο…
Θυμάμαι πριν 25-30 χρόνια μια επίσκεψη στη μονάδα της ΜΕΤΚΑ στο Βόλο που διέθετε μια γραμμή παραγωγής που έκανε τις μεταλλικές επιφάνειες των τουρμπινών για παραγωγή ηλεκτρισμού, τόσο λείες όσο οι επιφάνειες των υπερσύγχρονων υποβρυχίων εκείνης της εποχής. Η ίδια εταιρεία σήμερα δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη εκείνης της εποχής και έχει κερδίσει κατά κράτος ισχυρότερους ανταγωνιστές από τις τουρκικές αντίστοιχες εταιρείες σε όλη της Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Τώρα προχωράει προς την Κεντρική Αφρική.
Είναι αλήθεια όμως πως τέτοια παραδείγματα αποτελούν ελληνικές εξαιρέσεις.
Αν η κοινή γνώμη που αυτοοικτίρεται για την ελληνική υστέρηση θέλει επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας στη χώρα, ας πιέσει το πολιτικό προσωπικό  να μεταρρυθμίσει κατά πρώτον το δημόσιο και τη δικαιοσύνη.
Μετά ας εξασφαλίσει  πως επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας (αμυντικές ή άλλες…) θα έχουν μηδενική φορολόγηση για τα πρώτα 20 χρόνια. Επίσης οι εργαζόμενοι σε αυτές θα φορολογούνται με συντελεστή 10%. Αν μάλιστα υπάρξουν ειδικές οικονομικές ζώνες για τέτοιου είδους επενδύσεις με υπερσύγχρονες δημόσιες,  δικαστικές, υγειονομικές κλπ. υπηρεσίες είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν επενδύσεις και σε βάθος 10-20 ετών, όλοι θα μιλάνε για το ελληνικό οικονομικό θαύμα…
Ως τότε θα αυτομαστιγωνόμαστε με τα “φύκια για μεταξωτές κορδέλες” που πουλάει στην κοινή γνώμη της Τουρκίας ο Ερντογάν;…
Αν μάλιστα το κράτος σταματήσει να παίζει δεσπόζοντα ρόλο στην ελληνική οικονομία, θα σταματήσουν και οι διαπλεκόμενες και άρα κρατικοδίαιτες ζημιογόνες εκδοτικές επιχειρήσεις που αναμεταδίδουν ό,τι βρίσκουν εκτός αυτών που αφορούν τις δουλειές του αφεντικού τους…
Καλή χρονιά!
 
Αναδημοσίευση κατόπιν αδείας από το capital.gr
To άρθρο μπορεί να βρεθεί στη διεύθυνση
https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3401970/oi-fouskes-tou-erntogan-kai-o-neoragiadismos
kostas.stoupas@capital.gr