Το μαχητικό αεροσκάφος Rafale κλέβει την παράσταση στο φετινό Athens Flying Week 2022, που διοργανώνεται, σήμερα 17 και αύριο 18 Σεπτεμβρίου, στην αεροπορική βάση της Τανάγρας.
Το γαλλικής κατασκευής μαχητικό αεροσκάφος, που πρόσφατα απέκτησε η Πολεμική Αεροπορία, έδωσε στους επισκέπτες της διοργάνωσης μια πολύ ικανοποιητική γεύση των δυνατοτήτων του πραγματοποιώντας ελιγμούς κατά τη διάρκεια ενός tactical demonstration.
Παράλληλα, η γαλλική Dassault, κατασκευάστρια εταιρεία του Rafale, είχε περίπτερο στο χώρο της Athens Flying Week, δίνοντας τη δυνατότητα στο κοινό να μάθει όλα τα «μυστικά» του υπερσύγχρονου αεροσκάφους.
Δεν ήταν, όμως, μόνο το Rafale καθώς το ελβετικό F-18 Hornet, το αεροσκάφος του τηλεοπτικού Maverick από την ταινία Top Gun, επίσης, μαγνήτισε τα βλέμματα των περίπου δέκα χιλιάδων θεατών – σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των διοργανωτών – που βρέθηκαν στην 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα.
Οι λάτρεις των ακροβατικών παρακολούθησαν τον Ιταλό παγκόσμιο πρωταθλητή Λούκα Μπερτόζιο, τους Orlik από την Πολωνία, τους εντυπωσιακούς Royal Jordanian Falcons αλλά και τις ελληνικές ομάδες επιδείξεων «Ζευς» και «Δαίδαλος» καθώς και flying display από F-15 της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας της Σαουδικής Αραβίας.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ελλάδας συμμετέχουν στο φετινό Athens Flying Week με μεγάλο αριθμό πτητικών μέσων τόσο από την Πολεμική Αεροπορία όσο και από το Πολεμικό Ναυτικό αλλά και τον Στρατό Ξηράς.
Στην 114 Πτέρυγα Μάχης «παρέλασαν» μαχητικά αεροπλάνα Mirage, F-4 και F-16 αλλά και ελικόπτερα Chinook, Kiowa Warrior, Huey και Apache.
Το κοινό είχε, ακόμη, τη δυνατότητα να θαυμάσει από κοντά το ιστορικό μαχητικό Spitfire αλλά και μια μεγάλη ποικιλία πτητικών μέσων στις δύο ξεχωριστές στατικές εκθέσεις που έχουν στηθεί στο χώρο της εκδήλωσης.
Η φετινή διοργάνωση ολοκληρώνεται αύριο το απόγευμα. Το κυριακάτικο πρόγραμμα αρχίζει περίπου στις 12:00 και διαρκεί πέντε ώρες.
Τα έθνη που έχουν πραγματική αποτρεπτική ισχύ δεν την έχουν τυχαία. Οι Σουηδοί ανέκαθεν έκαναν καθημερινές τέτοιες πτήσεις μεταπολεμικώς. Εδώ και χρόνια, τα δύο αυτά Gulfstream IV με εξεζητημένο τοπικό εξοπλισμό SIGINT (το σκάφος χρησιμοποιείται λόγω των ασυνήθιστων επιδόσεων ταχύτητας και οροφής … άλλοι τα έχουν για βόλτες των κηφήνων …), που λέγονται Huginn και Muninn αντίστοιχα (από τα δύο γεράκια του μονόφθαλμου σεβάσμιου θεού της σοφίας Odin – γνωστού και ως Wotan – της μυθολογίας των υπερβόρειων γερμανικών φύλων, που κάθε μέρα, εκκινώντας το ένα προς δυσμάς και το άλλο προς ανατολάς, έκαναν το γύρο του κόσμου και του έφερναν όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται ένας παντεπόπτης …), σαρώνουν τη Βαλτική για σήματα του επικίνδυνου ανατολικού γείτονα …
Είναι πάντως κάτι πράγματα που ακόμα και για τη Σουηδία σε κάνουν να απορείς, πως είναι δυνατόν μια χώρα σαν τη Σουηδία (πληθυσμιακά, οικονομικά, τεχνολογικά κλπ μεγέθη) να διαθέτει δύο (ευχαριστώ, Νικόλαε) α/φη με εξοπλισμό αρκετά προχωρημένο και ιδιαίτερο ώστε να μπορεί να ανιχνεύει και να αναλύει τα τελευταίας τεχνολογίας σήματα/εκπομπές συστημάτων της κλάσης της Ρωσίας, και φυσικά υπό διόλου ευκαταφρόνητους περιορισμούς (συγκεκριμένες εναέριες οδοί, EMCON, αναχαιτιστικά, κλπ). Μπορεί να φταίει ότι αγνοώ τη φύση του συγκεκριμένου πεδίου των τηλεπικοινωνιών (δηλ. να είναι πιο εύκολη η δημιουργία συστημάτων ELINT/SIGINT απ’όσο νομίζω) αλλά το γεγονός με αφήνει άναυδο. Εγχώρια α/φη τέτοιας κατηγορίας σε μια τόσο μικρή χώρα απαιτούν υποδομές και κεφάλαια για την ανάπτυξη και αξιοποίησή τους (το ζήτημα εκτείνεται πολύ πέρα των α/φών καθαυτών, απαιτούνται ασφαλείς βάσεις δεδομένων, συστήματα διαβαθμίσεων, κατάλληλα κέντρα ανάλυσης των “raw data”, κατάρτιση προσωπικού, και αναρίθμητα άλλα) που ειλικρινά απορώ πως μια χώρα τέτοιου μεγέθους μπορεί και διατηρεί ένα τέτοιο στόλο, έστω τόσο μικρό. Μερικές φορές μου φαίνεται πως μερικές χώρες απλά “το’χουν”.