Thud Down: Σωτηρία από τα νύχια του Θανάτου

Η έκφραση του Σμηναγού Victor Vizcarra στην φωτογραφία τα λέει όλα. Το ελικόπτερο του Ναυτικού που τον μάζεψε από την ζούγκλα μόλις έχει προσγειωθεί αλλά ο κάτωχρος και υποβασταζόμενος αεροπόρος βρίσκεται ακόμη σε κατάσταση σοκ. Όπως λέει ο ίδιος στο βιβλίο του ‘Thud Pilot’, εκείνη την ημέρα ήταν σίγουρος πως θα πέθαινε.
Έμπειρος χειριστής μαχητικών F-100, το 1966 πετούσε ήδη με το θρυλικό F-105D. Οι πιλότοι λάτρευαν το βαρύ ‘Thud’ για την ισχύ, την ταχύτητα και την ανθεκτικότητά του. Οι χειριστές του περηφανεύονταν ότι έκαναν την δουλειά πενταμελούς πληρώματος βομβαρδιστικού, πετώντας κοντά στην ταχύτητα του ήχου ή και πέραν αυτής, μόλις 30 μέτρα πάνω από την ζούγκλα. To σπουδαιότερο ήταν ότι το τζετ της Republic τους γύριζε πίσω ακόμη κι αν του έλειπαν ολόκληρα κομμάτια από πλήγμα πυραύλου ή αντιαεροπορικά –αρκεί μόνο να μην είχαν χτυπηθεί τα υδραυλικά του.

Παρά το μέγεθός του, το Thunderchief σε ρόλο κρούσης ήταν κυριολεκτικά άπιαστο. «Σε χαμηλό ύψος πήγαινε με 860 κόμβους, αρκετά πάνω από την ταχύτητα του ήχου. Το πρόβλημα με το να πετάς τόσο γρήγορα, τόσο χαμηλά, είναι ότι η καλύπτρα αρχίζει να λιώνει. Γι’ αυτό και είχαμε διπλή καλύπτρα, με ψυκτικό μεταξύ των στρωμάτων» σημειώνει ο Michael Brazelton, παλιός πιλότος ‘Thud’.
Το F-105 ήταν ένα εκπληκτικό αεροπλάνο, βεβαιώνουν όσοι το πέταξαν. «Όταν κάναμε εκπαίδευση στο προφίλ πυρηνικής κρούσης είχαμε μια διαμόρφωση στο ραντάρ που σου επέτρεπε να πετάξεις στα 500 πόδια (152 μ). Σύστημα προσγείωσης και flaps πάνω, ενέπλεκες τον αυτόματο πιλότο, έβαζες διαμόρφωση αποφυγής εδάφους, πετούσες 400 μίλια, άφηνες ένα ομοίωμα πυρηνικού όπλου στον στόχο και έπαιρνες ξανά το στικ στα 200 πόδια (61 μ) για την τελική» θυμάται ο Ed Rasimus. Στο Βιετνάμ όμως ακόμη και τα καλύτερα αεροπλάνα έπεφταν θύματα των αριστοτεχνικά στημένων αντιαεροπορικών παγίδων του εχθρού.

Ειδικά οι πιλότοι των F-105 την περίοδο 1966-67 αντιμετώπιζαν απώλειες της τάξης του 50%. Καθόλου περίεργο αν σκεφτεί κανείς ότι ο τύπος είχε επωμιστεί το βάρος των τακτικών βομβαρδισμών στον Βορρά. Πολλές φορές το πιστό ‘Thud’ επέστρεφε με ζημιές μάχης που θα είχαν γκρεμίσει άλλα αεροπλάνα από τον ουρανό. Πολλές, αλλά όχι πάντα.
Κατά την διάρκεια μιας αποστολής πάνω από το Βόρειο Βιετνάμ, το τζετ του Σμηναγού Vizcarra χτυπήθηκε. Με το αεροπλάνο του σχεδόν ανεξέλεγκτο, δεν είχε άλλη επιλογή παρά να εγκαταλείψει. Ακόμη θυμάται το F-105 να περνά από κάτω του και να συντρίβεται σε ένα βουνό καθώς εκείνος χαμήλωνε με το αλεξίπτωτό του προς την ζούγκλα. Λένε ότι απ’ όποια προσγείωση μπορείς να περπατήσεις μετά, είναι καλή προσγείωση. Αυτή ήταν σίγουρα απότομη.
Η πυκνή φυλλωσιά του τροπικού δάσους έκοψε βίαια την κάθοδό του. Η ταχύτητα με την οποία έπεσε πάνω στα δένδρα έβγαλε με δύναμη τον αέρα από τα πνευμόνια του και ξαφνικά έμεινε να κρέμεται ανάποδα από τον δεξιό του αστράγαλο. «Έμεινα έκπληκτος από το απότομο σταμάτημα όταν έπεσα στα δένδρα, σπάζοντας αρκετά κλαδιά» γράφει. Οι επιλογές του δεν έδειχναν καλές.

Η περισυλλογή των πιλότων που εκτινάσσονταν πάνω από εχθρική περιοχή δεν ήταν καθόλου βέβαιη. Συχνά ο εχθρός τους εντόπιζε πρώτος, πριν φθάσει το ελικόπτερο. Τυχόν τραυματισμός τους δε κατά την εγκατάλειψη ή κατά την προσγείωση αύξανε δραματικά τις πιθανότητες να βρεθούν σε ένα ρυπαρό κελί στο διαβόητο ‘Hanoi Hilton’, όπως αποκαλούσαν ειρωνικά οι αιχμάλωτοι Αμερικανοί αεροπόροι την παλιά γαλλική αποικιοκρατική φυλακή στο κέντρο του Ανόϊ.
Εκεί θα κατέληγε πιθανότατα ο Vic Vizcarra αν δεν ήταν το UH-2A Seasprite του καταδρομικού USS Halsey που εκτελούσε καθήκοντα επιφυλακής SAR και το γενναίο πλήρωμά του. Παρόλο που είχε περάσει αρκετή ώρα από την στιγμή που το ελικόπτερο του HC-1 ανέφερε ‘bingo fuel’ (η ελάχιστη απαιτούμενη ποσότητα καυσίμου για ασφαλή επιστροφή) το πλήρωμα συνέχιζε να ψάχνει για τον αεροπόρο. Εάν το καταδρομικό δεν έσπευδε πάσει δυνάμει να τους συναντήσει, θα αναγκάζονταν να προσθαλασσωθούν στον Κόλπο του Τονκίνου και θα ήθελαν αυτοί διάσωση.

Άλλες διασώσεις καταρριφθέντων χειριστών ήταν πολύ πιο περιπετειώδεις. Τα ελικόπτερα που εκτελούσαν αποστολές Έρευνας και Διάσωσης Μάχης (Combat SAR, CSAR) συνήθως αντιμετώπιζαν καταιγιστικά πυρά και όχι σπάνια είχαν την ίδια κατάληξη με εκείνους που πήγαιναν να σώσουν. Από ένα σημείο και μετά η USAF οργάνωνε τεράστιες επιχειρήσεις για την σωτηρία των πολύτιμων χειριστών της με «πακέτα» στα οποία μετείχαν ελικόπτερα, αεροσκάφη εγγύς υποστήριξης, ιπτάμενα κέντρα διοίκησης και τάνκερς.
Εκείνη την ημέρα δεν ήταν γραφτό του Σμηναγού Vizcarra να πεθάνει. Γλύτωσε από τα νύχια του Θανάτου και ολοκλήρωσε 189 πολεμικές αποστολές στο Βιετνάμ, 59 από αυτές πετώντας με ‘Thud’ των 80^th και 354^th TFS, επιστρέφοντας το 1970 στα F-100D Super Sabre για μια ακόμη θητεία στην Νοτιοανατολική Ασία. Τελείωσε την 24χρονη σταδιοδρομία του ως Σμήναρχος, έχοντας πετάξει με F-4E Phantom και F-5E Tiger II. Όμως ποτέ δεν ξέχασε το F-105D. Μάλιστα ένα από αυτά που πέταξε έγινε διάσημο για πολύ ιδιαίτερο λόγο.
Το F-105D (s/n 62-4357) του 80^th TFS με το όνομα ‘Pussy Galore’ δεν περνούσε απαρατήρητο, αρκεί να το έβλεπες από πάνω. Στην άνω επιφάνεια του ρύγχους το αεροπλάνο είχε βαμμένη μια γυμνή ξανθιά, με την υποδοχή για τον πρόβολο των KC-135 ακριβώς ανάμεσα στα πόδια της –ένα… οπτικό βοήθημα για να βρίσκει με μεγαλύτερη ακρίβεια τον «στόχο» ο ‘boomer’ του τάνκερ αλλά και για τόνωση του ηθικού.

Αργότερα το αεροπλάνο βάφτηκε με την τρίχρωμη παραλλαγή του θεάτρου επιχειρήσεων της ΝΑ Ασίας και το έργο τέχνης καλύφθηκε. Ούτως ή άλλως θα χανόταν καθώς το συγκεκριμένο F-105 καταρρίφθηκε από αντιαεροπορικό πυρ το 1967 πάνω από το Β. Βιετνάμ. Ο πιλότος του δεν βρέθηκε ποτέ. Όμως η τέχνη δεν περιορίζεται.
Από τον Οκτώβριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1966, ήταν η σειρά του F-105D-31-RE ‘Pussy Galore II’ (s/n 62-4364) να χαρίσει χαμόγελα στα σκληρά εργαζόμενα πληρώματα των KC-135 που ανεφοδίαζαν τα ‘Thud’ από τo Takhli. Ώσπου ένας ανώτερος αξιωματικός με διαγνωσθείσα έλλειψη χιούμορ ξεκαθάρισε στον φιλότεχνο Σμηναγό Vizcarra ότι οι γυμνές δεν είχαν καμμία θέση σε μαχητικά της Αεροπορίας. Τα F-105 φτιάχτηκαν για να σκορπίζουν τον όλεθρο, όχι να είναι γκαλερί, σωστά;
Αλέξανδρος Θεολόγου