Πριν λίγες μέρες η σελίδα μας είχε μια -ακόμη- αποκλειστικότητα. Η Ελλάδα, και το ΠΝ, ενδιαφέρονται για το πλοίο υποστήριξης αποβάσεων USS Widbey Island (LSD-41), που μόλις αποσύρθηκε από το Αμερικανικό Ναυτικό. Οι συζητήσεις προφανώς έχουν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα στη Λεωφόρο Μεσογείων, και είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιου σχεδιασμού και ερευνών στη διεθνή αγορά. Φυσικά και θα προτιμούσαμε ένα πλοίο σαν το ιταλικό San Giorgio, αλλά το ΠΝ κοιτά την τεράστια δεξαμενή μεταχειρισμένων πλοίων του Αμερικανικού Ναυτικού.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Eλληνικό ενδιαφέρον για το πλοίο υποστήριξης αποβάσεων USS Whidbey Island!
To συγκεκριμένο έχει κι ένα ακόμη πλεονέκτημα, που το ΠΝ το γνωρίζει καλά. Τα πλοία του έχουν γραμμή υποστήριξης για πολλά χρόνια, και μπορούν να πλέουν συντηρημένα ακόμη κι αν έχουν κατασκευαστεί πριν από πολλές δεκαετίες. Πως το ξέρει αυτό το ΠΝ; Μα ο Στόλος μετά το 1945 βασίστηκε κατά κύριο λόγο σε αμερικανικά πολεμικά, κάτι που πολλοί προσπαθούν είτε να ξεχάσουν, είτε να «θολώσουν». Ποτέ δεν υπήρξε πρόβλημα ανταλλακτικών για αυτά ακόμη κι αν αυτά είχαν κατασκευαστεί το Β’ ΠΠ.
Συνεπώς, για ένα πλοίο σαν το LSD-41 η υποστήριξη σε βάθος χρόνου είναι σημαντική, καθώς αν μπει σε υπηρεσία, θα είναι μοναδικό στο ΠΝ. Άρα, θα χρειάζεται μια ειδική γραμμή υποστήριξης, και αυτό συμφέρει να είναι μέσω του Αμερικανικού Ναυτικού.
Τώρα, πολλοί φίλοι και αναγνώστες μας ρώτησαν αν υπάρχουν «μελέτες» για το συγκεκριμένο πλοίο. «Μελέτες» ή «έρευνες» υπάρχουν πολλές και για πολλά πλοία, με την μορφή ειδικών σημειωμάτων που έχει συντάξει κάποιος ανώτερος αξιωματικός. Αλλά «μελέτη» που να απορρίπτει αυτού του είδους πλοίου δεν υπάρχει. Αντίθετα, το πλοίο αυτό (ή σαν αυτό) «φωτογραφίζεται» στη Δομή Δυνάμεων, που μιλά για 12 φρεγάτες και 6 κορβέτες και «πλοίο διοίκησης».
Αμερικανικά αμφίβια τεθωρακισμένα AAV-7 εξασκούνται πλάι σε ινδικά ΤΟΜΑ BMP-2
O όρος «πλοίο διοίκησης» περιλαμβάνει και τον όρο «πλοίο διοίκησης αποβάσεων». Με λίγα λόγια, στη Δομή Δυνάμεων του ΠΝ, που έχει περάσει από το ΚΥΣΕΑ και το ΣΑΓΕ, προβλέπεται σκάφος μεγάλου εκτοπίσματος, που θα μπορούσε να είναι είτε κάποιο LSD (Dock landing ship), είτε κάποιο LHD (Landing helicopter dock).
LHD διαθέσιμο σε παγκόσμιο επίπεδο και σε καλή κατάσταση δεν υπάρχει. Λογικά, η καλύτερη επιλογή θα ήταν το βρετανικό HMS Ocean, που πουλήθηκε όμως για περίπου 100 εκατ. λίρες, στη Βραζιλία, κι έγινε το NAe São Paulo. Αυτό έγινε το 2017, όταν τότε δεν υπήρχαν σκέψεις ή κονδύλια για τέτοιου είδους “σπατάλες”. To αμερικανικό LHD Wasp θα ήταν -μόνο θεωρητικά- μια λύση, πρακτικά δεν υπάρχει περίπτωση λόγω του προωστήριου σκεύους, που βασίζεται σε ατμοστροβίλους. Τα τελευταία πλοία του ΠΝ που είχαν ατμοστροβίλους ήταν τα C.F.Adams και οι Knox, και ήταν και ο λόγος που αποσύρθηκαν. Συνεπώς το ΠΝ θέλει κάτι πολύ πιο «συντηρήσιμο», και τα πλοία κλάσης Wasp δεν ήταν ποτέ θέμα συζήτησης.
Αντίθετα, εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει μια τεράστια ανάγκη για αναπλήρωση του L-153 “Ναυκρατούσα”, που έπαιζε το ρόλο πλοίου διοίκησης αποβάσεων για δεκαετίες. Το πρόβλημα είναι πως ήταν τόσο παλιό, που αποσύρθηκε χωρίς αντικαταστάτη. Κι αυτό το κενό πρέπει να αναπληρωθεί.
Όπως γράψαμε, η επίσημη κρούση από ελληνικής πλευράς έγινε στην πρόσφατη επίσκεψη του ΑΓΕΕΘΑ στις ΗΠΑ. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν πως οι αμερικανοί ήταν ιδιαίτερα θετικοί, καθώς αυτό θα αναβάθμιζε τις δυνατότητες του ΠΝ στην Ανατολική Μεσόγειο, δρώντας και ως σκάφος ειδικών επιχειρήσεων στην περιοχή. Το θέμα όμως που απασχολεί τους φίλους μας, είναι αν χρειαζόμαστε ένα τέτοιο πλοίο. Κι αν ναι, μας κάνει το συγκεκριμένο;
Σίγουρα δεν είναι απλό στη χρήση, ούτε μπορεί να έχει τους αυτοματισμούς που έχει μια FDI που «επιχειρεί» με κάπου 100 άτομα. Χρειάζεται περισσότερα στελέχη. Αλλά δεν απαιτεί τόσους πολλούς αξιωματικούς ενώ κάποια στιγμή, ακόμη και το «αρχαίο» L-153 το ΠΝ το λειτουργούσε με λιγότερους από το μισό πλήρωμα που προέβλεπαν οι Αμερικανοί.
Την τελευταία φορά είχαμε γράψει πως θα προσφέρει στελέχη και ο ΕΣ. Μην γίνει κάποια παρεξήγηση, δεν μιλάμε για στρατιώτες σε εργασίες του ΠΝ. Αλλά για παράδειγμα, αφού το πλοίο θα δρα σαν προκεχωρημένη βάση ελικοπτέρων AH-64A/D Apache, UH-60, CH-47D Chinook, ποιος θα τα φροντίζει; Αυτά είναι ευθύνη και υποχρέωση του ΕΣ. Επίσης, θα φιλοξενεί AAV-7RAM/RS, που τα εξυπηρετούν Πεζοναύτες. Θα φέρει ακόμη το Επιτελείο Διοίκησης Αποβάσης, που δεν είναι αποκλειστικότητα του Ναυτικού. Ένα τέτοιο πλοίο είναι η επιτομή της Διακλαδικότητας, κι έτσι πρέπει.
Επίσης καθώς οι Πεζοναύτες δείχνουν να κινούνται προς τα αμφίβια, κι εγκαταλείπουν τα ΑΒΑΚ, το ΠΝ δεν θα χρειάζεται να έχει επιπλέον πληρώματα για τα ΑΒΑΚ, επιτρέποντας οικονομίες σε στελέχη. Με λίγα λόγια, ένα τέτοιο σκάφος έχει πολύ μικρότερες απαιτήσεις στελέχωσης από μια φρεγάτα (μιλάμε για στελέχη του ΠΝ πάντα).
Που θα χρησιμοποιήσουμε ένα τέτοιο πλοίο; Θα γίνουν αποβάσεις σε περίπτωση πολέμου από ελληνικής πλευράς; Είναι από τις βασικές μας προβλέψεις. Αν τις πρώτες ώρες ενός πολέμου, η Τουρκία επιτύχει να καταλάβει ένα μικρό νησί, αλλά στη συνέχεια οι ΕΔ καταφέρουν να καταστρέψουν την τουρκική αεροπορία και το ναυτικό, θα έχουμε κερδίσει ή θα έχουμε χάσει; Θέλει ρώτημα; Θα έχουμε ηττηθεί. Δεν αλλάζουμε κανένα βράχο ελληνικό με όλο το τουρκικό ναυτικό!
Μετά, θα πρέπει ή δεν θα πρέπει το ΓΕΕΘΑ να έχει τη δυνατότητα να κάνει ανακατάληψη; Πως θα την κάνει; Με τα 2 Zubr που θα διασχίσουν όλο το Αιγαίο; Με φουσκωτά ή με ταχύπλοα που προτείνουν άλλοι (που τυχαίως έχουν και διαφήμιση); Όχι, αν δεν υπάρξει “θώρακας”, ανακατάληψη νησιού Νησιού, δεν γίνεται. Και αυτός θα είναι με κάποιο πλοίο διοίκησης αποβάσεων. Και δεν οργανώνεται αποβατική ενέργεια (με όποιο ρίσκο φυσικά) και τη διοίκηση της να την κάνουμε από τη Ρόδο, την Κρήτη ή τη Λεωφόρο Μεσογείων.
Το ΠΝ, που έχει κάνει την ανάγκη φιλοτιμία, κάνει διοίκηση μέσα από φρεγάτες. Ενώ κανονικά πρέπει να υπάρχει τοπικός διοικητής, που χρειάζεται και επιτελείο, ισχυρές τηλεπικοινωνίες, χώρους, βάρδιες όλων αυτών για συνεχή δράση. Αλλά για μια αεροποβατική επιχείρηση χρειάζεται ένα πλοίο διοίκησης αποβάσεων.
Ας υποθέσουμε πως δεν έχει γίνει κατάληψη οποιουδήποτε μεγάλου ή μικρού νησιού και δεν έχουμε καταφέρει να καταστρέψουμε την απειλή της εχθρικής αεροπορίας. Αλλά κάποιο από τα μεγάλα νησιά μας, έχουν δεχτεί επίθεση, και εχθρικά αεροποβατικά κύματα έχουν εξασφαλίσει ισχυρά προγεφυρώματα. Πως σκοπεύουμε να στείλουμε ενισχύσεις; Με τα πλοία της γραμμής;
Η ενίσχυση δια θαλάσσης κάποιου νησιού είναι μια κανονική αποβατική επιχείρηση, ακόμη κι αν η ακτή είναι σε ελληνικά χέρια. Αν μια πλευρά ενός νησιού ας πούμε η ανατολική, φλέγεται από την εχθρική εισβολή, και οι ενισχύσεις θα φτάσουν από δυσμάς σε ελληνική ακτή πάλι πρέπει να γίνει ολόκληρη επιχείρηση. Καταρχάς, θα πρέπει να βγουν τα AAV-7RAM/RS (που πολλοί δεν θέλουν, άλλωστε είναι γνωστό πως τα μεταχειρισμένα δεν έχουν διαφημίσεις), να εξασφαλίσουν την ακτή. Κανείς δεν εγγυάται πως καταδρομείς του εχθρού δεν θα έχουν διεισδύσει εκεί κοντά και θα προκαλέσουν μεγάλες απώλειες στα αποβιβαζόμενα τμήματα.
Συνεπώς, ένα LSD, που θα διοικεί και την επιχείρηση, θα στείλει ένα ή δυο λόχους με AAV-7 να εξασφαλίσουν την ακτή, και μετά θα ακολουθήσουν τα αρματαγωγά με τους υπόλοιπους Πεζοναύτες και τα Leopard 1A5. Στη συνέχεια, θα υπάρχει η δυνατότητα, πάλι ανάλογα την περίπτωση, μεγάλα οχηματαγωγά (της ακτοπλοϊας) να θα φέρουν περαιτέρω ενισχύσεις πεζικού στο νησί. Να πούμε και εδώ το εξής: Οι αεροαποβατικές επιχειρήσεις είναι από τις πιο δύσκολες. Και με πολύ μεγάλο κίνδυνο. Αλλά δεν μπορείς να τις “αποφύγεις”, ειδικά στο Αιγαίο. Και αντίθετα χρειάζεται…
Η συνέχεια στο Naval Defence