Με κίνδυνο να γίνουμε κουραστικοί, αν δεν έχουμε ήδη γίνει, θα πούμε πως το Πολεμικό Ναυτικό χρειάζεται ενίσχυση .. χτες. Τα πλοία του έχουν παλαιώσει επικίνδυνα, με τον κορμό του Στόλου να πλησιάζει τα 40 χρόνια. Τέτοιας παλαιότητας πλοία το ΠΝ είχε να «δει» από τα εξαιρετικά μεν, του Β’ ΠΠ δε, αντιτορπιλικά Gearing FRAM I/II.
Ήταν μεγάλη τύχη για το ΠΝ και τις Ε.Δ γενικότερα η κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ. Έτσι, την δεκαετία του ’90, «νέα» πλοία ενίσχυσαν τις φρεγάτες κλάσης ΜΕΚΟ200ΗΝ που είχε αγοράσει τότε η χώρα. Πρώτα τα αντιτορπιλικά C.F. Adams, οι φρεγάτες κλάσης Knox. Η «κοσμογονία» έγινε με την αγορά των σχετικά καινούργιων τότε φρεγατών κλάσης S, που ενίσχυσαν εντυπωσιακά και ομογενοποίησαν τον Στόλο.
Το πρόβλημα είναι πως η «κοσμογονία» σταμάτησε κάπου εκεί. Το ΠΝ ποτέ δεν αγόρασε τα Kidd, έστω και με τους SM-1, ενώ όταν «έβρεχε» φρεγάτες κλάσης Μ, κρατούσε ομπρέλα. Δεν μιλάμε και για τις φρεγάτες κλάσης O.H Perry, που παρέλαβε με μεγάλη ευχαρίστηση η Τουρκία. Τώρα, ενώ η «ανόητη» Αυστραλία αντικατέστησε τα C.F Adams της με φρεγάτες Perry (Adelaide), εμείς μάλλον κάτι παραπάνω ξέραμε, αντικαθιστώντας τους SM-1 με NSSM και NSSM…
Τώρα, εν έτει 2019, κοιτάμε με «κατανόηση» το ΠΝ, να κρατάει με «νύχια και με δόντια» σε υπηρεσία πλοία που αξίζουν πλέον θέση σε διαλυτήρια πλοίων, και ανεχόμαστε τα πολύτιμα στελέχη του να πρέπει να πολεμήσουν με πλοία 40 ετών. Και όλα αυτά, ενώ η τουρκική προκλητικότητα έχει χτυπήσει κόκκινο.
Και ξαφνικά, το ΠΝ είναι αναγκασμένο να πολεμήσει εκτός του φυσικού του χώρου, μακριά από τις βάσεις της ΠΑ, σε μια θαλάσσια περιοχή που την ξέρει μεν, αλλά δεν έχει εκτελέσει εκεί τις εκατοντάδες ασκήσεις που έχει κάνει στο Αιγαίο. Ναι, μιλάμε για την Ανατολική Μεσόγειο.
Η ανάγκη για νέα πλοία είναι αδιαμφισβήτητη. Πλοία κάθε είδους, από φρεγάτες γενικών καθηκόντων μέχρι αεράμυνας περιοχής, από νέες πυραυλάτους (δεν φανταζόμαστε να πιστεύουμε πως με 7 Ρουσσέν «κλείσαμε») μέχρι νέα υποβρύχια (φυσικά και δεν ξεχνάμε πως τα 4(;) 209/110 και τα 3 209/1200 χρήζουν αντικαταστατών) και περιπολικά παράκτια και ανοιχτής θαλάσσης.
H λύση στα F-35 είναι μήπως η απόκτηση Arleigh Burke για το ΠΝ;
Μιας και δεν υπάρχουν και πολλά Ναυτικά στον πλανήτη με απόθεμα σκαφών που μπορούν και να μας κάνουν, έχουμε στραφεί στο… εξής ένα. Το Αμερικανικό Ναυτικό. Για κάποιον περίεργο λόγο, πιστέψαμε πως οι ΗΠΑ θα μας προσφέρουν κάποιο/α από τα αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke. Μιλάμε πως τα περίφημα ΑΒ είναι ο κορμός της ισχύος του USN, και είναι εξαιρετικά αμφίβολο να μπορέσουν να στερηθούν δυο από αυτά, την στιγμή που το Κινεζικό Ναυτικό ρίχνει πλοία στη θάλασσα με απίστευτους ρυθμούς.
Κάπου εδώ πρέπει να πούμε πως τα ΑΒ ήταν μια λύση και στο πρόβλημα των τουρκικών F-35A. Όπως έχουμε ήδη γράψει, το ραντάρ των πλοίων προσφέρουν αξιόπιστο εντοπισμό σε ικανή απόσταση, ενώ διασυνδεδεμένα με τα Σύστημα Αεράμυνας θα μπορούσαν να μετατρέψουν το Αιγαίο σε απαγορευμένη περιοχή σε περίοδο επιχειρήσεων. Σε ότι αφορά το Καστελόριζο, ένα τέτοιο πλοίο από μόνο του (τρόπος του λέγειν), θα μπορούσε όχι μόνο να προστατεύσει, αλλά και να ανακαταλάβει τα νησιά της Μεγίστης αν χρειαζόταν.
Το 2020 παροπλίζονται τα πρώτα Ticonderoga (Mk41 VLS), παράθυρο ελληνικού ενδιαφέροντος;
Τώρα, καθώς η πιθανότητα παραχώρησης ΑΒ φαίνεται να ξεθωριάζει, υπάρχουν κι άλλες λύσεις. Τα ΑΒ βασίστηκαν στην τεχνολογία των καταδρομικών Ticonderoga. Η ιστοσελίδα μας έχει γράψει για το θέμα. Τα Tico, αργά ή γρήγορα θα αποσυρθούν, μετά από πολυετή ευδόκιμη(;) υπηρεσία. Αυτό σημαίνει, πως, θεωρητικά πάντα, θα μπορούσαν να είναι μια λύση για το ΠΝ. Μπορείτε να διαβάσετε για το ενδεχόμενο των Tico σε ελληνική υπηρεσία στο παρακάτω άρθρο μας.
Μάλιστα. Κάπου εδώ να πούμε πως η «αγορά» των μεταχειρισμένων Adelaide «ναυάγησε» γιατί δεν είχαμε να αγοράσουμε 30 με 40 SM-2 BlockIIIA. Θα βρίσκαμε χρήματα για να γεμίσουμε τα κελιά των 2 Tico; Θα βρίσκαμε δηλαδή για 200 πυραύλους; Ή θα μπορούσαμε να κρατήσουμε σε υπηρεσία ένα τόσο πολύπλοκο, ακριβό στη χρήση και συντήρηση οπλοσύστημα όπως ένα καταδρομικό Ticonderoga; Άντε και μπορούμε, θα αποδέσμευαν οι Αμερικανοί ένα τόσο προηγμένο, υψηλής αξίας οπλοσύστημα, έτσι, ελαφριά τη καρδία;
O λόγος που προτάθηκαν τα Tico ήταν απλός. Αν ρίξουμε μια ματιά στην λίστα των ενεργών πλοίων του USN δεν θα βρούμε πολλές επιλογές. Φρεγάτες για διάθεση δεν έχει, εκτός από κάποιες παλιές O.H.Perry, χωρίς εκτοξευτή όμως Mk13. Arleigh Burke είναι πολύτιμα όπως είπαμε, τα μόνα που θα μπορούσαν να μας ενδιαφέρουν είναι τα στρατηγικής σημασίας Tico, που έχουν σαν κύρια αποστολή την συνοδεία των Ομάδων Μάχης των Αεροπλανοφόρων.
Τώρα, την λίστα συμπληρώνουν κάποια αεροπλανοφόρα (χλωμό), υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων (μπααα), και επιθετικά υποβρύχια (πυρηνοκίνητα). Με την ευκαιρία ας μην γράψει κάποιος να πάρουμε κάποιο SSGN για να βάλουμε πυραύλους cruise, θα το εκτιμήσουμε ιδιαιτέρως αν δεν γίνει.
Κάπου προς το τέλος της λίστας, το μάτι ξεπερνά ίσως το πιο ενδιαφέρον σημείο. Εκεί που απαριθμούνται τα παράκτια περιπολικά Cyclone. Λοιπόν, το σημερινό μας άρθρο γράφεται γι’αυτά τα «ταπεινά» πλοιάρια, και θέλουμε να θέσουμε στην κρίση των αναγνωστών μας το ενδεχόμενο αίτησης των συγκεκριμένων πλοίων από τις ΗΠΑ, αντί για ΑΒ και Tico… και όχι, δεν μας «βάρεσε» η ζέστη στο κεφάλι!
Τα Cyclone θεωρούνται από τις ΗΠΑ Παράκτια Περιπολικά (ΠΠ), αν και πιστεύουμε πως είναι σχετικά μεγάλα για τις ελληνικές ανάγκες. Αν θυμάστε, έχουμε ήδη γράψει πως το ΠΝ ενδιαφέρεται για αριθμό ΠΠ, σε πρώτη φάση 8 με 12 πλοία. Τα πλοία αυτά είναι εξαιρετικά χρήσιμα σε κράτη όπως η Ελλάδα, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν επενδύσαμε χρήματα σε ένα τέτοιο σχέδιο. Αντίθετα, χρησιμοποιούσαμε κατά κύριο λόγο «πατέντες», μετατροπές από παλιές τορπιλακάτους ή πυραυλακάτους.
Το Αμερικανικό Ναυτικό, παρά το ότι έχει τα πάντα, κυριολεκτικά, αναγνωρίζει την αξία των Παράκτιων Περιπολικών. Τα Cyclone είναι αρκετά εντυπωσιακά για ΠΠ, ειδικά σε ότι έχει να κάνει με τον οπλισμό τους. Διαθέτουν:
- 2 πυροβόλα των 25 mm MK 38,
- 2 πολυβόλα των .50 in (12.7 mm)
- 2 εκτοξευτές βομβίδων 40 mm Mk19
- 2 πολυβόλα 7.62 mm M240B
- 6 πυραύλους FIM-92 Stinger
- 2 τετραπλούς εκτοξευτές Mk60 για πυραύλους BGM-176B Griffin Β
Τα περισσότερα από τα πλοία σε υπηρεσία στον Περσικό Κόλπο, με έδρα το Μπαχρέιν. Μεταφέρθηκαν εκεί το 2015, και έκτοτε θεωρούνται μια πολύ καλή λύση για τα ταχύπλοα των Φρουρών της Επανάστασης. H κλάση κατασκευάστηκε μεταξύ 1993 και 2000, και κάποια στιγμή τα πλοία είχαν παραχωρηθεί (πολλά, όχι όλα) στην Αμερικανική Ακτοφυλακή.
Αν και σχετικά μεγάλα για τις ελληνικές ανάγκες (το ΠΝ θέλει αρκετά μικρότερα πλοία από τους 300 τόνους για ΠΠ, καθώς σκοπός είναι να «δένουν» παντού, ακόμη και σε μαρίνες), εντούτοις θα πρέπει να πούμε πως είναι εξαιρετικά πλοία, με κορυφαία συστήματα για το μέγεθός τους, ενώ έχουν ικανό εκτόπισμα για να μετατραπούν και σε ΤΠΚ αν χρειαστεί.
Τώρα, με δεδομένη την «κόντρα» ΗΠΑ και Ιράν, είναι σχετικά δύσκολο να παραχωρηθούν τα πλοία αυτά, τουλάχιστον σήμερα. Από τα 13 σε υπηρεσία, τα 10 βρίσκονται στον Περσικό, ενώ τα άλλα τρία υπηρετούν στις ΗΠΑ. Τα τελευταία κυνηγούν διακινητές ναρκωτικών στη Φλόριδα, συνδράμοντας την USCG με την ισχύ πυρός τους.
Τα τόσο χρήσιμα αυτά πλοία, αν παραχωρούνταν στο σύνολό τους στο ΠΝ θα έφερναν σημαντικές ανακατατάξεις στο Αιγαίο. Μεγάλο μέρος από ΤΠΚ και άλλα μεγαλύτερα πλοία θα αποδεσμεύονταν, ενώ τα αύξανε κατακόρυφα τις δυνατότητες ελέγχου του Αιγαίου.
Σε καιρό πολέμου, τα πλοία θα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο ακόμη και χωρίς κάποιον μεγάλο αντιπλοϊκό πύραυλο (HARPOON), έστω και με τους Griffin.
Βέβαια, θα γίνονταν θανατηφόρα με πυραύλους SPIKE NLOS (σε συνδυασμό με αγορά τους από τον ΕΣ), ή Typhoon NLOS, ενώ διατηρούν δυνατότητες αντιαεροπορικής αυτοπροστασίας. Σημειώνουμε πως το πρώτο πλοίο της κλάσης παραχωρήθηκε στις Φιλιππίνες. Τα πλοία, ίσως να είναι μια πολύ πιο «γήινη» λύση για παραχώρηση πλοίων από τις ΗΠΑ, που θα αύξανε κατακόρυφα τις δυνατότητες του ΠΝ.
