Στην Ελλάδα έχουμε την εξής παράδοση. Αγοράζουμε ένα οπλικό σύστημα, όποιο κι αν είναι αυτό, και το κρατάμε σε υπηρεσία για όσο περισσότερο μπορούμε, χωρίς να το εκσυγχρονίζουμε. Αυτό ίσως να είχε κάποια “λογική” πριν από 50 έτη, αλλά στις μέρες μας, με τις τεχνολογικές εξελίξεις να είναι ραγδαίες, είναι -το λιγότερο- τελείως λάθος. Αναγκαστικά η σελίδα μας ανοίγει πρώτη το θέμα εκσυγχρονισμού των πυραυλακάτων Ρουσσέν (Super Vita), καθώς ήδη το πρώτο πλοίο της κλάσης, η Ρ67, συμπληρώνει 17 έτη σε υπηρεσία.
Αν και οι ΤΠΚ Ρουσσέν είναι ότι πιο σύγχρονο έχει να επιδείξει το Πολεμικό μας Ναυτικό σε σκάφη επιφανείας, εντούτοις δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι εξελίξεις, ειδικά στα ηλεκτρονικά, είναι αλματώδεις. Οι υπολογιστές του σήμερα, δεν έχουν ουδεμία σχέση με εκείνουν πριν από 20 έτη. Μπορεί να πλοία αυτά να έχουν συστήματα ανώτερα των ΜΕΚΟ200ΗΝ, να φέρουν μια έκδοση του συστήματος TACTICOS, αλλά πολλά έχουν αλλάξει από τότε που ξεκίνησε η κατασκευή τους, πόσο μάλλον η σχεδίαση τους.
Λίαν συντόμως, το ΠΝ δεν θα μπορεί να βρίσκει ανταλλακτικά για τις Super Vita. Έτσι, θα υποβαθμιστεί η επιχειρησιακή ικανότητα ενός υπερπολύτιμου asset, μιας ίσχυρης μονάδας επιφανείας με τεράστια ισχύ πυρός για το μέγεθός της. Το πλοίο μπορεί να κωδικοποιείται σαν πυραυλάκατος, αλλά η ισχύς πυρός του είναι επιπέδου σύγχρονης κορβέτας. Οπότε ο όποιος εκσυγχρονισμός δεν θα πρέπει να είναι μόνο για βελτίωση της “συντηρησιμότητας” αλλά και της μαχητικής της ισχύος.
Συνεργατική εμπλοκή: Όταν οι φρεγάτες FDI θα κάνουν τον «μαέστρο» του στόλου
Οι απειλές στο πεδίο της μάχης έχουν αλλάξει. Μέχρι και πριν μια πενταετία, οι Ρουσσέν θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν αεροσκάφη ή ελικόπτερα. Τα τελευταία, θα είχαν μια δύσκολη αποστολή ελισσόμενα στο Αρχιπέλαγος. Κι αν τελικά κατάφερναν να βρουν την ΤΠΚ, η τελευταία θα τα ενέπλεκε με καταιγιστικό πυρ, με τους πυραύλους RIM-116 Block 1 αλλά και τα πυροβόλα της.
Σήμερα, η απειλή είναι τελείως διαφορετική. Προέρχεται και πάλι από τον αέρα, αλλά όχι τόσο από τα αεροσκάφη, όσο από τα UCAVs. Πολλαπλές απειλές, που θα εκτοξεύσουν χαμηλού μεγέθους, αλλά υψηλής φονικότητας βλήματα (MAM-L/Τ), και μπορούν να βγάλουν εκτός μάχης τα υπερπολύτιμα πλοία μας. Οι ΤΠΚ λοιπόν θα πρέπει να “τραβηχτούν” λίγο πιο πίσω: κάτι που σημαίνει πάλι θα έχουν τους στόχους επιφανείας εντός εμβελείας (χάρη στους Exocet MM40), αλλά θα υπάρξει ένα νέο πρόβλημα. Αυτό της στοχοποίησης.
ΑΠΟΨΗ: To ΠΝ γράφει εκ νέου Ιστορία με τους SPIKE NLOS στις κανονιοφόρους του
Οι ΤΠΚ, όπως και κάθε πολεμικό πλοίο ή αεροσκάφος, τη στιγμή της σύγκρουσης, πρέπει να είναι πλήρως δικτυωμένα. Έτσι θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στα δεδομένα από άλλα πλοία, από αεροσκάφη AEW (EMB-145AEW), UAVs (HERONs), δορυφόρους (;), ακόμη κι από άλλα μέσα πλοίων του Στόλου (ΜΗ-60R, αυτόνομα ελικόπτερα). Έτσι, το πλοίο θα μπορεί να πλήττει τους στόχους που του ανατίθενται, ή άλλους ευκαιρίας, με τη μέγιστη ασφάλεια και κάλυψη, και με ελαχιστοποίηση του κινδύνου.
Θα πούμε αμέσως πως όλα αυτά, μπορεί να τα προσφέρει μια “απλή” διασύνδεση με κάποιο Link 16, ή ακόμη καλύτερα, και με Link 22. Η διασύνδεση όμως μέσω ζεύξης δεδομένων, δεν είναι τόσο απλή, ειδικά όσο παλαιότερο είναι το CMS του πλοίου. Μιλάμε φυσικά για το TACTICOS που σήμερα διαθέτουν σε παλαιά βέβαια έκδοση. Οπότε η σκέψη μας είναι απλή και την αναλύουμε παρακάτω.
ΑΠΟΨΗ: Ας (ξανα)μιλήσουμε για επιθέσεις κορεσμού στις φρεγάτες του ΠΝ και την καταύγαση στόχων
Με βάση τα διεθνή δεδομένα, ένα πολεμικό πλοίο θέλει εκσυγχρονισμό στα περίπου 15 έτη. Εμείς, στην Ελλάδα συνηθίζουμε να το κάνουμε… λίγο αργότερα ή ποτέ. Αυτή τη φορά, ας δούμε έγκαιρα τον εκσυγχρονισμό των πολύτιμων, κι ακριβοπληρωμένων, ΤΠΚ του ΠΝ, κι ας εξασφαλίσουμε υψηλή διαθεσιμότητα των μέσων, αλλά και υψηλή αποτελεσματικότητα, για τα επόμενα 20 έτη.
Χρειάζονται τα ελικόπτερα MH-60R σύστημα Link 16; Έχουν ή δεν έχουν τελικά;
Από τη στιγμή που επιλέχτηκε η FDI HN, ως το επόμενο κύριο πλοίο του Ναυτικού, πρέπει να αποδεχτούμε πως το βασικό σύστημα διαχείρισης μάχης (CMS) θα είναι το SETIS. Αν τώρα, το ΠΝ επιλέξει…
Η συνέχεια στο Naval Defence
