Η τελευταία έκδοση του Mustang που μπήκε σε παραγωγή ήταν το Ρ-51Η, το ταχύτερο Mustang που εισήλθε ποτέ σε υπηρεσία. Λόγω της καθυστέρησης που σημειώθηκε στην ανάπτυξή του, χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα κατά τον Β΄Π.Π. και συγκεκριμένα μόνο στην τελική φάση των αεροπορικών επιχειρήσεων, εναντίον της Ιαπωνίας.
Pursuit Plane 51 Mustang: Το καλύτερο καταδιωκτικό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Δ’ Μέρος)
Η κατασκευή και εξέλιξη του αεροσκάφους ξεκίνησε μετά από απαίτηση της USAAF η οποία αναζητούσε μια νέα βελτιωμένη έκδοση του Ρ-51, που θα ανέπτυσσε μεγαλύτερες ταχύτητες και θα είχε μεγαλύτερη ακτίνα δράσης. Με βάση τις δύο αυτές απαιτήσεις, ξεκίνησε η κατασκευή του εξελιγμένου Mustang με την κωδική ονομασία ΝΑ-126. Το αεροσκάφος που τελικά έλαβε την ονομασία Ρ-51Η μπήκε στις γραμμές παραγωγής τον Ιούνιο 1944, πριν ακόμη ολοκληρωθεί ο τελικός σχεδιασμός του. Και στην έκδοση αυτή το βάρος μειώθηκε αισθητά όπως στα -F και –G, ενώ αυξήθηκε η πτερυγική επιφάνεια του κατακόρυφου ουραίου πτερώματος καθώς και το μήκος της ατράκτου στα 11,66 μέτρα συνολικά. Αρκετές τροποποιήσεις υπέστει και η καλύπτρα με σκοπό την περαιτέρω βελτίωση της ορατότητας του χειριστή. Ο οπλισμός του αποτελούνταν από έξι πολυβόλα των 12,7 χλστών με αναχορηγία 1.880 βλημάτων. Οι θέσεις των σταθμών ανάρτησης φορτίου ήταν ίδιες με των -D/K, ενώ επανατοποθετήθηκε η δεξαμενή καυσίμου στην άτρακτο, αλλά με χωρητικότητα 189 μόνο λίτρων. Η συνολική εσωτερική χωρητικότητα καυσίμου του αεροσκάφους μετά τις τροποποιήσεις έφθανε τα 964 λίτρα!
Το πρώτο πρωτότυπο P-51H-1-NA πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 3 Φεβρουαρίου του 1945 με χειριστή τον Bob Chilton. Συνολικά κατασκευάσθηκαν 20 αεροσκάφη P-51H-1-NA, τα οποία είχαν το ουραίο πτέρωμα του -F. Το μεγαλύτερο ουραίο πτέρωμα προσαρμόσθηκε αργότερα στα P-51H-5-NA παραγωγής. Η αύξηση των επιφανειών του ουραίου πτερώματος, έλυσε μια για πάντα τα μικρά προβλήματα ευστάθειας του Ρ-51. Όλα τα αεροσκάφη της έκδοσης -Η ήταν εφοδιασμένα με κινητήρες Merlin. Συνολικά στην γραμμή παραγωγής του Inglewood κατασκευάσθηκαν 2.000 P-51H εκ των οποίων τα 555 έφεραν το χαρακτηρισμό NA-126, ενώ τα υπόλοιπα 1445, το χαρακτηρισμό NA-129. Οι διαφορές τους ήταν ελάχιστες.
Στη γραμμή παραγωγής της North American στο Dallas, κατασκευάσθηκαν 1629 NA-124 που ονομάσθηκαν P-51M και είχαν κατασκευασθεί αποκλειστικά για την USAAF.
Η μόνη διαφορά του P-51M με το P-51H ήταν το γεγονός ότι έφερε κινητήρα V-1650-9A, ο οποίος ήταν αρκετά μειωμένων δυνατοτήτων σε επιχειρησιακές συνθήκες. Επίσης υπήρξε και μια παραγγελία για την κατασκευή 1700 μονάδων με το χαρακτηρισμό P-51L. Ο τύπος αυτός θα ήταν εφοδιασμένος με κινητήρα V-1650-11και σύστημα τροφοδοσίας Stromberg με ψεκασμό ύδατος και η ισχύς του κινητήρα θα έφθανε τους 2.270 ίππους. Γενικά η επιχειρησιακή καριέρα του P-51H στο μέτωπο της Ευρώπη ήταν πολύ μικρή αφού στις μάχιμες Μοίρες τα πρώτα αεροσκάφη δόθηκαν στα τέλη του καλοκαιριού του 1945. Μαζί με τα P-47N Thunderbolt χρησιμοποιήθηκαν ελάχιστα από την USAAF και στο θέατρο του Ειρηνικού. Το τέλος του πολέμου έφερε την ακύρωση όλων των παραγγελιών καθώς και του καινούργιου -L. Το τελευταίο Ρ-51Η βγήκε από την γραμμή παραγωγής το 1946.
Οι γνώμες των χειριστών γενικά για το -Η διέφεραν, διότι αν και όλοι έβρισκαν το αεροσκάφος πολύ πιο γρήγορο και με καλύτερα πτητικά χαρακτηριστικά σε σχέση με το -D, αρκετοί ήταν αυτοί που δεν εμπιστεύονταν την ελαφριά κατασκευή του. Τελικά για το λόγο αυτό δεν κρίθηκε τόσο αξιόπιστο όσο το -D με αποτέλεσμα να μην χρησιμοποιηθεί αργότερα στον πόλεμο της Κορέας.
ΧΡ-51 F, G, J
Στις αρχές του 1943 οι βρετανοί ζήτησαν από την Ν.A.A τον σχεδιασμό της επόμενης γενιάς Mustang, η οποία θα έπρεπε να είναι κατά πολύ ανώτερη της προηγούμενης σε ότι αφορούσε….
Η συνέχεια στο military-history
