Ο Μεγάλος Δικτάτωρ (1940) είναι η πρώτη ομιλούσα ταινία του Τσάπλιν και αποτελεί μια αριστουργηματική πολιτική σάτιρα για την άνοδο του Χίτλερ και του ναζισμού που προτάθηκε για 5 όσκαρ και απαγορεύτηκε η προβολή της σε Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία.
Κατά τη διάρκεια του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου, ένας Εβραίος κουρέας (Chaplin) που υπηρετεί στον στρατό της Tomania σώζει τη ζωή του ανώτερου αξιωματικού και πιλότου Schultz. Ενώ ο Schultz επιβιώνει χωρίς τραύματα, ο κουρέας έχει τραυματιστεί σοβαρά και υποφέει από αμνησία.
Πέρασαν είκοσι χρόνια και η Tomania κυβερνιέται από τον δικτάτορα Adenoid Hynkel (Chaplin και πάλι) και τους βοηθούς του Garbitsch και Herring. Ο Hynkel περιφρονεί όλους τους Εβραίους και διώκει τακτικά τους ανθρώπους που ζουν στο εβραϊκό γκέτο της Tomania, όπου ζει και η Hannah. Εν τω μεταξύ, ο κουρέας ξεφεύγει από το νοσοκομείο και ενστικτωδώς επιστρέφει στο κουρείο του που βρίσκεται στο γκέτο. Δεν γνωρίζει την πολιτική του Hynkel απέναντι στους Εβραίους (στην πραγματικότητα, αγνοεί τον Hynkel). Ο κουρέας εισέρχεται σε μια αντιπαράθεση με μια συμμορία “Άρειων” στρατιωτών και διασώζεται από τον παλιό του φίλο Schultz, τώρα έναν από τους πιο πιστούς αξιωματικούς του Hynkel.
Χάρη στην προστασία του Schultz, το γκέτο απολαμβάνει μια σύντομη ανάπαυλα από τις διώξεις του Hynkel. Ο κουρέας ανοίγει ξανά το κατάστημα του, αναπτύσσοντας μια στενή πλατωνική σχέση με την όμορφη Hannah.
Τα πράγματα όμως αλλάζουν, όταν ο Hynkel, θυμωμένος με έναν Εβραίο τραπεζίτη που αρνείται να του δανείσει χρήματα για τον επικείμενο πόλεμό του με το Austerlitz, αρχίζει να καταπιέζει στο γκέτο.
Προς το τέλος της ταινίας, όταν ο δικτάτορας αναμένεται να κάνει ακόμα μία από τις γεμάτες μίσος ομιλίες του, ο κουρέας θα βρεθεί στη θέση του πίσω από τα μικρόφωνα και μπροστά σε ένα τεράστιο πλήθος. Μέσα από έναν συγκλονιστικό λόγο, θα κάνει έκκληση για ειρήνη, ανεκτικότητα και ανθρωπισμό…
