της Megan Mc Ardle αρθρογράφου της Washington Post
Τον Σεπτέμβριο του 1939, η Ευρώπη εισήλθε σε μια περίεργη ιστορική περίοδο γνωστή ως «ψεύτικος πόλεμος», που κράτησε μέχρι την επόμενη άνοιξη. Έχοντας εγγυηθεί την ανεξαρτησία της Πολωνίας, η Βρετανία και η Γαλλία κήρυξαν τον πόλεμο όταν εισέβαλε η Γερμανία. Τους επόμενους μήνες όμως δεν συνέβη τίποτα, εκτός από μερικές ναυτικές αψιμαχίες. Μόνο με τον ερχομό της άνοιξης έγινε ο ψεύτικος πόλεμος αληθινός.
Η ιστορία παράγει αρκετές τέτοιες στιγμές από καιρού εις καιρόν, σύντομες διακοπές δηλαδή, όπου είναι σαφές ότι κάτι έχει συμβεί αλλά δεν είναι ορατές ακόμη οι συνέπειές του. Μία από αυτές είναι η επανάσταση της Τεχνητής Νοημοσύνης, Ο Ιθαν Μόλικ, καθηγητής στο Wharton School του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, επιμένει ότι η ΑΙ διαταράσσει ήδη πολλές βιομηχανίες. Αν αυτό είναι αλήθεια, γιατί δεν τη βλέπουμε παντού;
Η απάντηση είναι ότι μολονότι η ΑΙ εξελίσσεται ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη τεχνολογία στην ιστορία, οι θεσμοί έχουν τη δυνατότητα να προσαρμόζονται μόνο με τις παλιές, καλές ταχύτητες.
Όταν ήμουν πρωτοετής φοιτήτρια στα μέσα της δεκαετίας του 1990, δούλεψα για μερικά χρόνια ως γραμματέας. Έκανα ό,τι κάνουν οι γραμματείς: καταχωρούσα έγγραφα, απαντούσα σε τηλεφωνήματα, έβγαζα φωτοτυπίες και δακτυλογραφούσα επιστολές που μου υπαγόρευαν οι προϊστάμενοί μου. Σήμερα, στοιχηματίζω ότι οι μάνατζερ κάνουν αυτές τις δουλειές μόνοι τους. Αλλά και τότε, η δουλειά μου μού φαινόταν ξεπερασμένη. Θα ήταν πιο φτηνό για τους εργοδότες μου να αγοράσουν υπολογιστές με εγκατεστημένο ένα σύστημα δακτυλογράφησης από το να με πληρώνουν 25.000 δολάρια τον χρόνο για να τους δακτυλογραφώ τις επιστολές. Γιατί λοιπόν συνέβαινε αυτό;
Επειδή η κουλτούρα υπολείπεται της τεχνολογίας. Πρώτα απ’ όλα, είτε το πιστεύετε είτε όχι, στους μάνατζερ δεν αρέσει να απολύουν κόσμο. Δεύτερον, οι προϊστάμενοί μου δεν ήθελαν να μάθουν να δακτυλογραφούν, γιατί η μεταβατική περίοδος ήταν δυσάρεστη. Τρίτον, οι μάνατζερ ενός συγκεκριμένου στάτους είχαν γραμματείς. Το να απαντά ένας μάνατζερ στο τηλέφωνο ή το να υποδέχεται ο ίδιος τους πελάτες του θα τον έκανε να νιώθει υποδεέστερος.
Τελικά, οι οικονομικοί παράγοντες νίκησαν την πολιτισμική καθυστέρηση, αλλά με μεγάλη καθυστέρηση. Το ίδιο θα γίνει και με την Τεχνητή Νοημοσύνη. Αν λοιπόν αναζητείτε ενδείξεις της επανάστασης της ΑΙ, θα πρέπει να καταλάβετε ότι το τελευταίο μέρος στο οποίο θα εμφανιστεί είναι ένας οργανισμός – με την εξαίρεση ασφαλώς των τεχνολογικών εταιρειών. Τα πιθανότερα σημεία όπου θα εμφανιστεί η ΑΙ βρίσκονται στο περιθώριο της αγοράς: μια start-up όπου κάθε δολάριο μετράει θα προτιμήσει να χρησιμοποιήσει την ΑΙ για να αυτοματοποιήσει ορισμένες διαδικασίες από το να προσλάβει έναν ειδικευμένο τεχνικό.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι η «ψεύτικη επανάσταση» της ΑΙ θα συνεχιστεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ’ ό,τι περιμένουμε. Κανείς δεν πρέπει όμως να μπερδέψει μια προσωρινή ανακωχή με μια μόνιμη κατάσταση. Βρισκόμαστε στο μάτι ενός τυφώνα και όσοι παραλείψουν να οχυρωθούν κινδυνεύουν να τους σαρώσει η θύελλα όταν εκδηλωθεί.
