Ο πιλότος δοκιμών Πωλ Μετζ είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να καυχηθεί ότι πέταξε και με τα δυο πρωτότυπα ανταγωνιστικά αεροσκάφη του προγράμμτος ATF (Advanced Tactical Fighter – Προηγμένο Τακτικό Μαχητικό), που αποσκοπούσε στην ανάπτυξη ενός νέου μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς για την αντικατάσταση του F-15 Eagle.
Όπως διαβάσαμε στο TheDrive, στα παρακάτω δυο βίντεο μας δίνει μια εμπεριστατωμένη ανάλυση πάνω στο πρόγραμμα YF-23, συμπεριλαμβανομένων των σκέψεών του ως προς το γιατί τελικά επικράτησε το F-22. Ο Μετζ ξεκίνησε την καριέρα του ως πιλότος F-105G Wild Weasel στο Βιετνάμ και συνέχισε ως ένας από τους κορυφαίους δοκιμαστές πιλότους των ΗΠΑ. Πέταξε με το YF-23 στην πρώτη του πτήση και είχε την ευκαιρία να πετάξει και με το F-22A.
Στο παρακάτω βίντεο, περιγράφει σε μία ομιλία τι ήταν το πρόγραμμα ATF εκ των έσω και πόσο καλό ήταν το YF-23. Επιπλέον, παρουσιάζεται και ο έτερος πιλότος δοκιμών της κατασκευάστριας εταιρείας Τζιμ Σάντμπουργκ, που μας δίνει αρκετές λεπτομέρειες για το ταχέως εξελιχθέν πρόγραμμα δοκιμαστικών πτήσεων του YF-23. Η μαρτυρία και των δυο τους αποτελεί μια άνευ προηγουμένου ματιά στο πρόγραμμα YF-23 και εξάγει το ασφαλές συμπέρασμα ότι το YF-23 ήταν πράγματι ίσο αν όχι ανώτερο από το F-22.
Η διάλεξη δόθηκε σε ομάδα ηλικιωμένων επισκεπτών στο Δυτικό Μουσείο Πτήσης – όπου εκτίθεται ένα από τα πρωτότυπα YF-23. Πρόκειται για ένα στολίδι ιστορικής αξίας που όμως έχει περάσει μάλλον απαρατήρητο από τα φώτα της δημοσιότητας, παρόλο που πλέον το YF-23 έχει αποκτήσει ένα σχεδόν θρυλικό «στάτους», όντας ένα από τα πιο αινιγματικά και συναρπαστικά σύγχρονα αεροσκάφη στην ιστορία.
Αυτό που είναι τόσο σημαντικό να επισημανθεί είναι ότι ο Μετζ εργάστηκε τόσο για την Northrop όσο και για τη Lockheed και δεν έχει τη φήμη ότι λέει υπερβολές. Είναι αξιοσημείωτο λοιπόν ότι ακόμα και αφού πέταξε με ένα F-22Α προπαραγωγής, δηλαδή ένα αεροσκάφος κατά τεκμήριο πολύ πιο ώριμο από ό,τι θα μπορούσε να ήταν το YF-23, κατέστησε σαφές ότι η πρόταση της Northrop ήταν ισάξια με αυτήν της Lockheed, αν όχι ανώτερη.
Η πιο βαρυσήμαντη δήλωση του Μετζ είναι στο τέλος του βίντεο όπου δηλώνει χαρακτηριστικά: «Ποτέ να μην σκύβετε το κεφάλι σας από ντροπή για αυτό που κάναμε, δημιουργήσαμε ένα απίστευτο προϊόν που θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί με οτιδήποτε άλλο και σε πολλές περιπτώσεις να ξεπεράσει τις δυνατότητες από αυτό και μπορούμε πάντα να είμαστε περήφανοι για αυτό που καταφέραμε».
Οι Σαντμπεργκ και Μετζ σημείωσαν επιπλέον ότι και τα δύο αεροσκάφη πληρούσαν τις απαιτήσεις του προγράμματος ATF και ότι η Lockheed επελέγη διότι η αμερικανική Αεροπορία είχε απλά μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ότι θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα το πρόγραμμα.
Ο Μετζ μάλιστα τόνισε και κάτι ακόμα, ιδιαίτερα σημαντικό όσον αφορά την προώθηση ενός αεροσκάφους ως προϊόντος και ότι η Lockheed ήξερε πώς να παρουσιάσει και να εμπορευτεί το F-22 πολύ καλύτερα από ό,τι έκανε η Northrop. Σημείωσε λοιπόν ότι όλοι όσοι θα βρεθούν σε θέση ευθύνης για να επιλέξουν ένα μαχητικό αεροσκάφος, δεν θα είναι απαραίτητα μηχανικοί, αλλά κι αν είναι δεν σημαίνει ότι έχουν τις απαραίτητες γνώσεις. Έτσι η Lockheed αφήνοντας «εντυπώσεις που έμεναν» σε εννοιολογικό επίπεδο, ακόμα και αν δεν έλεγε τεχνικά ολόκληρη την ιστορία, τελικά μπορεί να της έδωσε τη νίκη στις λεπτομέρειες απέναντι στη Northrop.
Η ομάδα της Northrop αποτελούνταν από λαμπρούς μηχανικούς – ο Μετζ υποστηρίζει ότι ήταν «πέρα από κάθε σύγκριση», αλλά σκέφτονταν και μιλούσαν σχεδόν αποκλειστικά με μηχανικούς όρους.
Εν τω μεταξύ, η Lockheed συμπεριέλαβε πολύ περισσότερο μάρκετινγκ, πωλήσεις και “εντυπώσεις που έμεναν” στην παρουσίαση του δικού τους αεροσκάφους. Βασικά κατάλαβαν πώς για να πουλήσουν τα αεροσκάφη τους η «επίδειξη» επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η Northrop δεν το έκανε και το γεγονός αυτό μπορεί να αποδείχθηκε μοιραίο για το YF-23.
Λέγονται και πολλά άλλα σε αυτό το βίντεο που έχουν μεγάλη σημασία για την ιστορία του προγράμματος Advanced Tactical Fighter. Ο Σάντμπουργκ περιγράφει για το πώς οι τεράστιες επιφάνειες ελέγχου (tailerons) του YF-23 ήταν τόσο ισχυρές ώστε μείωναν σε μεγάλο βαθμό τα αντιληπτά πλεονεκτήματα της κατευθυνόμενης ώσης του YF-22.
Υπάρχουν πολλές άλλες λεπτομέρειες σχετικά με τη γέννηση του προγράμματος ATF συνολικά, τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης κατά τη διάρκεια της φάσης επίδειξης πτήσης, πώς η διατομή του ραντάρ του YF-23 βοήθησε να καθιερώσει το ανεπίσημο ψευδώνυμο Μαύρη Χήρα και ακόμη το παρασκήνιο πίσω από την διάσημη φωτογραφία Β-2 που προσγειώνεται με ένα YF-23 στο προσκήνιο.
Στο επόμενο τεύχος της Π&Δ (ΜΑΪΟΥ) θα βρείτε ένα εκτενές ιστορικό αφιέρωμα στο YF-23!
