To πρόγραμμα ανάπτυξης ενός εγχώριου ελαφρού μαχητικού αεροσκάφους Tejas ξεκίνησε με μεγάλες φιλοδοξίες αλλά έχει περάσει κυριολεκτικά από «σαράντα κύματα» από τη δεκατία του ’80 όπου κι εντοπίζονται οι ρίζες του.
Παρά τις δεκαετίες ανάπτυξης και τα χρήματα που διατέθηκαν απλόχερα στην τοπική αεροναυπηγική βιομηχανία μέχρι σήμερα το πρόγραμμα δεν έχει καταφέρει να αποδώσει ούτε μία επιχειρησιακή μοίρα στην ινδική Αεροπορία.
Κατά καιρούς διαβάζουμε ειδήσεις που αναφέρουν διάφορες δοκιμές νέων συστημάτων, κινητήρων και όπλων στο συγκεκριμένο αεροσκάφος, αλλά τίποτα δεν είναι τελεσίδικο ποτέ και πάντα οι Ινδοί μένουν στις δοκιμές.
Αν βγει κάτι καινούριο, θα πειραματιστούν με αυτό πάνω στο Tejas. Στο τέλος δεν θα το υιοθετήσουν κι ενσωματώσουν σ’ αυτό, ή αν το επιχειρήσουν θα πέσουν πάνω σε άλυτα προβλήματα, αλλά… θα πειραματιστούν.
Αυτή τη φορά, βλέπουμε ένα νέο concept του συγκεκριμένου μαχητικού, που ενσωματώνει εμπρόσθια πτερύγια canard. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα πτερύγια αυτά ήταν στο απόγειό τους στις αεροναυπηγικές σχεδιάσεις των μαχητικών αεροσκαφών πριν τρίαντα χρόνια και σήμερα θεωρούνται μάλλον ξεπερασμένη λύση κυρίως όσον αφορά το ίχνος στα ραντάρ.
Παρόλαυτά, οι Ινδοί αποφάσισαν να τα δοκιμάσουν. To πού μπορεί να καταλήξουν είναι βέβαια άγνωστο, αν και κρίνοντας από την πορεία του προγράμματος μέχρι τώρα, δεν εμπνέεται και πολλή αισιοδοξία.