Και δικινητήριο και εξειδικευμένο για ναυτικές επιχειρήσεις και υψηλών επιδόσεων! Αυτό είναι το σχέδιο της Ινδίας για το νέο ναυτικό μαχητικό, το TEDBF (Twin Engine Deck Based Fighter). Όπως έχει ανακοινωθεί θα είναι δελταπτέρυγο, με πτερύγια canard στο πλάι των εισαγωγών αέρα, πολλαπλών ρόλων, μεγίστου βάρους 24-26 τόνων, με ικανότητα να φθάνει τα 1,6 Mach.
Στόχος είναι να υπηρετεί από τα νέα ινδικά αεροπλανοφόρα κλάσης Vikrant (το πρώτο έχει παραδοθεί και σχεδιάζεται το δεύτερο), τα οποία έχουν υποδομή Short Take-Off Barrier Arrested Recovery (STOBAR), δηλαδή απονήωση μέσω ράμπας στην πλώρη και προσνήωση με καλώδια ανάσχεσης.
Προφανώς το πρόγραμμα εξελίσσεται από την ADA, την Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Ανάπτυξης, την κρατική αεροδιαστημική εταιρία HAL και με συμμετοχή πολλών ακόμη εγχώριων φορέων αλλά και με ξένη τεχνογνωσία, καθώς οι κινητήρες θα είναι οι αμερικανικοί GE F414, τουλάχιστον αρχικά. Με την Ινδία να επιζητά να εξελίξει και δικό της κινητήρα υψηλής ισχύος για ευρεία χρήση στα σχεδιαζόμενα μαχητικά της.
Οι πιο πρόσφατες ινδικές ανακοινώσεις μιλούν για αρκετό επανασχεδιασμό, που εμπεριέχει πλέον και 3 εσοχές ανάρτησης πυραύλων στην κοιλιακή χώρα, ώστε να μειωθεί το ηλεκτρομαγνητικό ίχνος του αεροσκάφους, όπως και αλλαγές στο ρύγχος, πάλι για τον ίδιο λόγο. Το αεροσκάφος περιγράφεται ως «4,5» γενιάς, με αρκετά χαρακτηριστικά stealth (όχι βέβαια σε επίπεδο 5ης γενιάς). Αλλά, όπως δήλωσε ο Ινδός ΑΓΕΝ, Ναύαρχος R. Hari Kumar, πλέον υπάρχει και χρονοδιάγραμμα εμφάνισης του νέου μαχητικού, το οποίο «θα είναι έτοιμο σε 4 με 5 χρόνια»!
Το πως θα ενταχθεί στον ινδικό προγραμματισμό είναι αρκετά σύνθετο. Έτσι η χώρα προχωρά στην προμήθεια Rafale M (Ναυτικού), που θα είναι «ενδιάμεση λύση», μέχρι να ολοκληρωθεί το TEDBF, που με την σειρά του θα αντικαταστήσει τα τότε γερασμένα MiG-29K που σήμερα υπηρετούν ως ναυτικά μαχητικά, 45 στον αριθμό.
Ινδία: Η διαπραγμάτευση για το συμβόλαιο των Rafale M ξεκινά
Γενικά το όλο πρόγραμμα χαρακτηρίζεται ως πολύ φιλόδοξο, όπως και όλη η προσπάθεια της Ινδίας, όχι μόνο για μεγάλους εξοπλισμούς, αλλά και για πλήρη συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής της βιομηχανίας. Η προσπάθεια έχει και πολλά προβλήματα, συνήθως υπερβάσεις προϋπολογισμού και τεχνολογικά “αδιέξοδα”, βαρύνεται από γραφειοκρατία και έλλειψη συννενόησης, υπάρχει και εγχώρια διαφθορά. Παρόλα αυτά δεν μπορεί να αγνοηθεί καθώς έχει δώσει πολλά δείγματα νέων προϊόντων και τεχνολογιών, ενώ ενισχύεται διαρκώς: με το όραμα μιας “μεγάλης Ινδίας” να κατευθύνει τις πολιτικές αποφάσεις, αλλά και τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό με Κίνα και Πακιστάν να υπαγορεύει τις σχετικές επενδύσεις.
