της Sara Daniel, αρθρογράφος του περιοδικού Le Nouvel Observateur
Οι απειλές πολέμου στην Καραϊβική εντείνονται. Η αεροναυτική ομάδα του αεροπλανοφόρου «USS Gerald R. Ford», του μεγαλύτερου στον κόσμο, θα συναντηθεί προσεχώς με την αμερικανική δύναμη που βρίσκεται εκεί από τον Αύγουστο. Και στις 26 Οκτωβρίου, μια αμερικανική πυραυλάκατος έφτασε στο Τρινιδάδ-και-Τομπάγκο, στα 10 χιλιόμετρα από τη Βενεζουέλα.
Οι δυνάμεις αυτές είναι οι σημαντικότερες που έχουν σταλεί στην Καραϊβική μετά την κρίση των πυραύλων στην Κούβα, το 1962. Δέκα αμερικανικές επιδρομές εναντίον πλοίων έχουν προκαλέσει 43 θανάτους από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Στο στόχαστρο βρίσκονται τα καρτέλ ναρκωτικών, που το αμερικανικό Πεντάγωνο έχει χαρακτηρίσει τρομοκρατικές οργανώσεις. Την ίδια στιγμή, η CIA έχει εξουσιοδοτηθεί να πραγματοποιήσει μυστικές επιχειρήσεις στη Βενεζουέλα.
Τα κίνητρα του Ντόναλντ Τραμπ είναι πολλά. Η θέλησή του να καταπολεμήσει τη ναρκοτρομοκρατία και τα καρτέλ. Το σχέδιό του να αξιοποιήσει το πετρελαϊκό εμπόριο μεταξύ Καράκας και Πεκίνου προς όφελος της Ουάσινγκτον. Η φιλοδοξία του να ανατρέψει ένα από τα τελευταία κομμουνιστικά καθεστώτα του πλανήτη, προέκταση του καστρικού καθεστώτος. Θα εξαπολύσει άραγε έναν ανοιχτό πόλεμο; Ο πειρασμός είναι μεγάλος, έστω κι αν ο Πρόεδρος δεν έχει εμπιστοσύνη στις χερσαίες επιχειρήσεις.
Στο Καράκας, ο Πρόεδρος Μαδούρο ενεργοποίησε αμέσως το σχέδιο «Independencia 200», με στόχο την προετοιμασία της χώρας για μια εισβολή. Το σχέδιο αποτελείται από τέσσερις φάσεις: κινητοποίηση των πολιτοφυλάκων, ανάπτυξή τους στην επικράτεια, ιδεολογική κατήχηση και ένοπλη πάλη. Οι επαναστατικοί τόνοι δύσκολα καλύπτουν όμως έναν εξαντλημένο στρατό, που δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε μια πραγματική σύγκρουση.
Διότι ο μπολιβαριανός στρατός δεν υπερασπίζεται πλέον το έδαφος, αλλά τα οικονομικά του συμφέροντα. Έρευνα του ιστότοπου Armando.info έδειξε ότι ένας από τους πιλότους που πέταξε στις 5 Σεπτεμβρίου πάνω από ένα αμερικανικό καταδρομικό, ο αντιστράτηγος Αλφρέδο Τανσέλα Ράνχελ, είναι και αντιπρόεδρος μιας ιδιωτικής εταιρείας, της Corporación TLM 94 C.A. Η τελευταία πωλεί GPS, ιατρικό εξοπλισμό και στολές και υποστηρίζεται από τον υπουργό Άμυνας. Όπως αναφέρει η έρευνα, «το τσαβικό καθεστώς εξακολουθεί να υπογράφει συμβόλαια με στρατιωτικούς εν ενεργεία», κατά παράβαση του νόμου για τη δημόσια διοίκηση.
Αυτοί οι «στρατηγοί-επιχειρηματίες» ενσαρκώνουν έναν ένστολο καπιταλισμό όπου η πολιτική νομιμοφροσύνη εγγυάται το κέρδος. Όσο οι υποθέσεις τους πάνε καλά, θα υπερασπίζονται τον Μαδούρο. Από το σημείο αυτό μέχρι να πεθάνουν γι’ αυτόν, υπάρχει όμως μια απόσταση.
Με άλλα λόγια, ο στρατός της Βενεζουέλας είναι ικανός να τρομοκρατεί τον πληθυσμό, αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον ισχυρότερο στρατό του κόσμου. Αν αύριο οι Ηνωμένες Πολιτείες επενέβαιναν στη Βενεζουέλα, θα παρακολουθούσαμε χωρίς αμφιβολία την κατάρρευση ενός συστήματος όπου οι ένστολοι προστατεύουν λιγότερο το έθνος από τις υποθέσεις τους.
